Όταν μαθαίνεις τον αιφνίδιο χαμό ενός ανθρώπου, ενός καλού γείτονα απ’ τα μικράτα σου, ενός σημαντικού ανθρώπου που σημάδεψε τη ζωή του δήμου όπου μεγάλωσες κι ένιωσες τις πρώτες αξίες της ζωής, φυσικό είναι να μη θες να πιστέψεις το γεγονός.
Ωστόσο η πικρή αλήθεια είναι ότι ο Ταξιάρχης Παπαντώνης, παλαίμαχος δήμαρχος Μοσχάτου, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Πολλοί θα γράψουν γι’ αυτόν κυρίως για τη δημαρχιακή του πορεία ως ενός εμβληματικού πολιτικού ανδρός που πρόσφερε πολλά στον τόπο του.
Εγώ όμως θα μιλήσω για τον Ταξιάρχη που γνώρισα από παιδί, όταν ο πατέρας του διατηρούσε γαλατάδικο ελάχιστα πιο μακριά απ’ το πατρικό μου σπίτι. Για τον Ταξιάρχη που πολλές φορές αντικαθιστούσε τον πατέρα του και μοίραζε γάλα στη γειτονιά ή βρισκόταν στο μαγαζί κι εξυπηρετούσε τους γειτόνους που αγοράζαμε γάλα και τα καλύτερα γιαούρτια.
Τον Ταξιάρχη φοιτητή της ιατρικής που δούλευε περιστασιακά στο βιβλιοπωλείο του Αντωνάκου στη γειτονιά μας κάθε Σεπτέμβρη όταν υπήρχε φόρτος δουλειάς επειδή άνοιγαν τα σχολεία. Εκεί στο βιβλιοπωλείο όπου απασχολιόμουν κι εγώ μαθήτρια γυμνασίου μέχρι ν’ αρχίσουν για καλά τα μαθήματα της σχολής καλογραιών στο Πειραιά όπου πήγαινα.
Κι ήταν ο Ταξιάρχης που όταν του είπα για το μάθημα βιολογίας και τη σπουδή πάνω στον ανθρώπινο σκελετό, μου έδωσε ένα κρανίο με χρωματισμένα τα διάφορα οστά της κεφαλής, ώστε να το πάω στη τάξη για να μπορέσουμε να έχουμε οπτική επαφή με όσα διαβάζαμε. Πόσο σημαντική και περήφανη ένιωσα τότε!
Έκτοτε πέρασαν χρόνια… Ζήσαμε Χούντα, άλλαξα γειτονιά και μετέπειτα με κέρδισε η Ραφήνα όπου εγκαταστάθηκα μόνιμα. Τον Ταξιάρχη τον ξαναείδα μετά από πολλά χρόνια στην όμορφη και συγχρόνως συγκινητική εκδήλωση που διοργάνωσε η Ένωση Δημάρχων με τη βράβευση μεγάλων χορηγών και βετεράνων δημάρχων, μεταξύ των οποίων κι ο Ταξιάρχης, με τον οποίο συναντηθήκαμε και αναπολήσαμε τα παλιά. Έμαθα ότι είχε κάποια προβλήματα υγείας τα οποία θεώρησα φυσικά λόγω ηλικίας.
Όμως σήμερα ο ταξιάρχης ταξιδεύει στον τελικό προορισμό όλων μας κι εγώ απομένω να εκφράσω την οδύνη μου γράφοντας αυτές τις αράδες, στέλνοντας τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του που θρηνούν το αγαπημένο τους πρόσωπο.
Ταξιάρχη ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σε σκεπάσει. Ο τόπος που έχει ετοιμαστεί για σένα θα ‘ναι απαλλαγμένος από οδύνη, λύπη και στεναγμό. Καλό Παράδεισο!
Αγγελική Ποριτσάνου-Ραγκούση
