Μουντός ο καιρός σήμερα, όπως κι οι καρδιές όσων έμαθαν το χαμό του Νικόλα Κελάδη, κυρίως αυτών που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες ενός πολύ δυσάρεστου περιστατικού που συνέβη αργά το βράδυ της Μ. Πέμπτης όταν οι πιστοί στόλιζαν τον Επιτάφιο.
Κάθε χρόνο τάμα το χε ο Νικόλας να μένει στην εκκλησία αυτές τις ώρες της ετοιμασίας του Επιταφίου ώστε να δεχτεί το Σώμα του Κυρίου μας μετά την Αποκαθήλωση. Παρότι βαριά άρρωστος απ’ την επάρατο νόσο που γενναία πολεμούσε χρόνια, πήγε και φέτος στη Παντοβασίλισσα Ραφήνας, όπως κάθε χρόνο να είναι παρών στο στολισμό.
Μόνο που φέτος τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Φέτος ένας επίτροπος, φερτός όχι Ραφηνιώτης, δεν του επέτρεψε την είσοδο. Που; Στον Οίκο του Θεού, όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι! Το πλέον δυσάρεστο ότι ο Προϊστάμενος ιερέας, αντί να καλέσει τον άνθρωπο μέσα, πήρε το μέρος του επιτρόπου, με αποτέλεσμα ο Νίκος Κελάδης να φύγει σκυφτός και πικραμένος.
Ίσως το επεισόδιο να είχε περάσει απαρατήρητο (αν και δεχτήκαμε πολλές προτροπές να το δημοσιοποιήσουμε) αν ….
Σήμερα μάθαμε ότι ο Νικόλας Κελάδης παρέδωσε το πνεύμα! Ο Νικόλας έφυγε πικραμένος όπως είπε η Βούλα, η αδελφή του, γιατί δε μπόρεσε να εκπληρώσει το τάμα του. Ίσως ο θάνατος ήταν μοιραίο να συμβεί όμως…
Πως θα νιώθουν όσοι προκάλεσαν τόση στεναχώρια στον μεταστάντα που δεν τον άφησαν να εισέλθει στο Ναό; Αλλά κι όσοι παρακολούθησαν τη σκηνή και δεν επενέβησαν υπέρ του, αν και ήξεραν το Νίκο και την αρρώστια του, ώστε να παραμείνει στο στολισμό του Επιταφίου;
Νιώθουμε βαθιά συγκλονισμένοι απ’ αυτή την απώλεια που ακολούθησε λίγες μόνο μέρες μετά το προαναφερόμενο θλιβερό συμβάν. Ως μικρή απότιση τιμής στον άνθρωπο που έχει προσφέρει πολλά στη γενέτειρά του Ραφήνα, στον άνθρωπο που κάθε χρόνο ξενυχτούσε στον Επιτάφιο και τον σήκωνε στην περιφορά, να αναφέρουμε το περιστατικό που τον πλήγωσε τόσο, μα τόσο πολύ.
Ας είσαι αναπαυμένος στους ουράνιους τόπους που πήγες Νίκο. Εκεί ευχόμαστε οι πύλες του παραδείσου να είναι ανοιχτές για σένα.
Καλή Ανάσταση!
Γράφει ο Σπύρος Μικρόπουλος στο τοίχο του
Βαριά μέρα σήμερα. Έφυγε ο Νικόλας ο Κελάδης, το κάστρο της Ραφήνας. Έτυχε να μας συνδέουν πολλά… Η γειτονιά, τα σχολεία, οι φιλίες των γωνιών, το μπάσκετ, το βόλεϊ, το, το, το…… Γεννήθηκε το 56 από την Μαγδαληνή και τον Τάσο και οι δύο πολύ ψηλοί. Ε, φυσικό το 1,96 ο ψηλότερος Ραφηνιώτης για πολλά χρόνια.
Ο σωματότυπος του Νικόλα απίστευτος μέχρι να εμφανιστεί ο Μπάμπης. Οι πλάτες του τεράστιες γι’ αυτό μπορούσε να υπάρχει σαν πολυεργαλείο στον αθλητισμό. Τερματοφύλακας στην Τρίγλια, κεντρικός στο βόλεϊ του Πανελληνίου και το πρώτο 5αρι στο μπάσκετ. Πρωταθλητές μαζί στο Μπιτς βόλεϊ το 91.
Θυμάμαι απίστευτα πράγματα μαζί του, αλλά σαν παιδάκι τη μεγάλη κατσαρόλα που του έβαζε η θεία Μαγδαληνή το γάλα και πέταγε ο Νικόλας την μισόκιλη φρατζόλα μέσα και σε 10 λεπτά τα εξαφάνιζε!
Τελευταία φορά τον είδα στο Γκάζι πριν 2 – 3 χρόνια χαμογελαστό να μου προσφέρει μακαρόνια.
Δυστυχώς δεν θα τον χαιρετήσω άλλα τα συλλυπητήρια μου ελπίζω να τα δώσει ο Ανάστης στα παλληκάρια του και την Βούλα.
