Στη δυτική κουλτούρα, ο όρος «εγωκεντρικός» έχει συνήθως αρνητική χροιά: θεωρείται ταυτόσημος με τον εγωισμό, την αδιαφορία για τους άλλους και την υπερβολική ενασχόληση με τον εαυτό.
Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε ότι είναι ηρωικό να βάζουμε τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές μας, ιδίως γυναίκες και φροντιστές. Όμως, τι θα γινόταν αν βλέπαμε το «να είσαι στο κέντρο του εαυτού σου» όχι ως πράξη εγωισμού αλλά ως πράξη γενναιοδωρίας απέναντι στον εαυτό και τους γύρω μας;
Το «self-centred» σε αυτήν τη νέα προσέγγιση δεν σημαίνει αδιαφορία για τους άλλους. Αντίθετα, σημαίνει να χτίζεις μια σταθερή βάση, να φροντίζεις τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τις αξίες σου, ώστε να έχεις ενέργεια και καθαρότητα για να σταθείς με ακεραιότητα στις σχέσεις και στους ρόλους σου.
Όταν εξαντλούμαστε καλύπτοντας τις ανάγκες όλων των άλλων, κινδυνεύουμε από burnout, αποξένωση και πικρία. Αντίθετα, όταν επενδύουμε στη σωματική, ψυχική και συναισθηματική μας ευεξία, δημιουργούμε τα αποθέματα που μας επιτρέπουν να δώσουμε περισσότερο στους γύρω μας.
Μερικές απλές πρακτικές:
- Δώσε προτεραιότητα στον εαυτό σου πριν ανοίξεις την πόρτα στον κόσμο – με ένα περίπατο, λίγα λεπτά ησυχίας ή γράφοντας σε ημερολόγιο.
- Προγραμμάτισε «me time» όπως θα έκανες για οποιοδήποτε σημαντικό ραντεβού.
- Ρώτα τον εαυτό σου μέσα στη μέρα: «Πώς νιώθω; Τι χρειάζομαι τώρα;».
- Ξεκαθάρισε τις αξίες σου και ζήσε σε αρμονία με αυτές· η ακεραιότητα προσφέρει σταθερότητα.
Η πρακτική του «Τι θέλω;»
Πολλοί από εμάς απομακρυνόμαστε από τις αληθινές μας επιθυμίες, χαμένοι σε υποχρεώσεις και προσδοκίες. Ένα απλό αλλά ισχυρό βήμα είναι να πάρεις χαρτί και στυλό και να γράψεις ελεύθερα: «Τι είναι αυτό που θέλω;». Οι απαντήσεις συχνά δείχνουν συναισθήματα που έχουμε ανάγκη – περισσότερη ηρεμία, ενέργεια, χαρά ή σύνδεση.
Το να είσαι «κεντραρισμένος στον εαυτό σου» δεν είναι ιδιοτέλεια· είναι αυτοφροντίδα. Δεν είσαι «ανάγκη» ή «εγωιστής» όταν τιμάς τις ανάγκες σου· είσαι απλώς άνθρωπος. Και όταν ζεις με αυτόν τον τρόπο, δίνεις άδεια και στους άλλους να κάνουν το ίδιο.
