Επιμέλεια Έφη Αλεβίζου
Το διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων στη λεωφόρο Ντέιβιντσον στο Μπρονξ ήταν κατά τα άλλα άψογο: Τα ρούχα τακτοποιημένα, τα πιάτα καθαρά, τα παιχνίδια τακτοποιημένα. Η κρεβατοκάμαρα του αγοριού, με το σκέιτμπορντ, τα κίτρινα φορτηγά και το κάλυμμα Barney, φαινόταν ανέγγιχτη.
Οι αστυνομικοί φωτογράφισαν τη σκηνή στις 5 Φεβρουαρίου 1996. Φωτογράφισαν τους σκούρους μώλωπες στο λαιμό της γυναίκας, ενδείξεις στραγγαλισμού. Το αγόρι, που ήταν 4 ετών, είπε αργότερα στην αστυνομία ότι είχε δει έναν άνδρα πάνω στη μητέρα του και οι ερευνητές πίστευαν ότι μπορεί να είχε βιαστεί. Υπολόγισαν ότι το αγόρι ήταν μαζί της τουλάχιστον 24 ώρες πριν φτάσουν. Είχε χρησιμοποιήσει ένα παγάκι για να προσπαθήσει να την ξυπνήσει.
Μια ταλαντούχα τραγουδίστρια που μεγάλωνε μόνη τον γιο της
Ο αδελφός της γυναίκας την αναγνώρισε από μια φωτογραφία του τόπου του εγκλήματος. Ήταν η Τζάσμιν Πόρτερ, 36 ετών, μια ταλαντούχα τραγουδίστρια που μεγάλωνε μόνη της τον γιο της. Στη ζωή της ήταν όμορφη. Στην κηδεία της, τα σημάδια της κτηνωδίας ήταν τόσο σοβαρά που το φέρετρό της παρέμεινε κλειστό.
Οι ντετέκτιβ έκαναν έρευνα στη γειτονιά. Ανέκριναν την οικογένειά της, τους φίλους της και τους κατοίκους της πολυκατοικίας της. Ένας ντετέκτιβ καθυστέρησε να συνταξιοδοτηθεί για να ασχοληθεί με την υπόθεση.
Τον Μάιο του 1996, ένας άνδρας συνελήφθη και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες, αλλά στη δίκη, ένας βασικός μάρτυρας που αναγνώρισε τον κατηγορούμενο παραδέχτηκε ότι είχε πει ψέματα και ο άνδρας αθωώθηκε. Μετά από αυτό, η υπόθεση έμεινε στο απυρόβλητο.
Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, στα τέλη του 2020, χτύπησε το τηλέφωνο του ντετέκτιβ Ρόμπερτ Κλάιν. Ήταν ένας εισαγγελέας του Μπρονξ, ο οποίος γνώριζε ότι ο ντετέκτιβ Κλάιν ειδικευόταν σε ανεξιχνίαστες υποθέσεις και είχε μια πληροφορία: Είχε ακούσει μέσα από συζητήσεις στη φυλακή για έναν παλιό φόνο και ένα θύμα που ονομαζόταν Τζάσμιν Πόρτερ.
Κάποιος άνοιξε το στόμα του
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τουλάχιστον 340.000 ανεξιχνίαστες ανθρωποκτονίες τα τελευταία 60 χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του FBI που αναλύθηκαν από το Murder Accountability Project. Πρόκειται για υποθέσεις στις οποίες η ροή των πληροφοριών έχει σταματήσει και τα νέα στοιχεία έχουν στερέψει. Συχνά, έχουν περάσει δεκαετίες.
Η πρόοδος της ιατροδικαστικής και των δοκιμών DNA και η ψήφιση νόμων που επιτρέπουν τέτοια αποδεικτικά στοιχεία στο δικαστήριο βοήθησαν να κλείσουν ορισμένες από αυτές τις υποθέσεις. Ακόμα κι έτσι, η εξιχνίαση παλιών φόνων απαιτεί μήνες ή χρόνια παλιομοδίτικης δουλειάς με τα πόδια, μια μικρή δόση καλής τύχης και έναν έξυπνο ντετέκτιβ.
Ο αποφασιστικός ντετέκτιβ
Ο ντετέκτιβ Κλάιν είναι μέλος της ομάδας ανθρωποκτονιών του αστυνομικού τμήματος του Μπρονξ. Είναι 1,80 μ., με σκούρα, χαμηλά φρύδια και οι φαρδιοί ώμοι του τονίζονται από τα ραμμένα κοστούμια που φοράει στη δουλειά του.
Επιλέγει τις υποθέσεις που θέλει να αναλάβει. Κανείς στο Αστυνομικό Τμήμα δεν απαιτεί ενημέρωση- στην πραγματικότητα, κανείς δεν περιμένει να τις λύσει καθόλου. Εκείνος, όμως, το περιμένει από τον εαυτό του και ξεκινάει με μια απλή προσέγγιση: Βλέπει τι στοιχεία υπάρχουν ακόμα και τι έχει μείνει ανεκμετάλλευτο.
Αυτό συχνά ξεκινά, όπως και στη δολοφονία της κυρίας Πόρτερ, με το κυνήγι ενός φακέλου.
Τον Ιανουάριο του 2021, περίπου ένα μήνα αφότου ο ντετέκτιβ Κλάιν έλαβε το τηλεφώνημα του εισαγγελέα, έψαξε μέσα σε στοίβες από χαρτόκουτα στο μουχλιασμένο υπόγειο του 46ου τμήματος, το οποίο καλύπτει την περιοχή όπου δολοφονήθηκε η κα Πόρτερ. Καμία τύχη.
Τον επόμενο μήνα, επισκέφθηκε στο τέλος του διαδρόμου το αφεντικό του, τον υπαστυνόμο Σιν Ο’Τουλ, ένα είδος ιστορικού του ανθρωποκτονιών του Μπρονξ που έχει φυλάξει εκατοντάδες παλιούς φακέλους. «Δώσε μου κάτι καλό, υπαστυνόμε» θυμάται ο ντετέκτιβ Κλάιν να λέει καθώς έμπαινε στο γραφείο.
Ο υπαστυνόμος έβγαλε έναν χοντρό καφέ, ακορντεόν φάκελο από ένα ντουλάπι αρχειοθέτησης και τον παρέδωσε. «Έπρεπε να είχες έρθει πρώτα σε μένα» απάντησε ο υπαστυνόμος Ο’ Τουλ. «Ορίστε, μικρέ».
Δώδεκα γυαλιστερές φωτογραφίες
Στο γραφείο του, ο ντετέκτιβ Κλάιν άνοιξε τον φάκελο και ξεφύλλισε το περιεχόμενό του. Υπήρχαν περίπου δώδεκα γυαλιστερές φωτογραφίες 8 επί 10 ιντσών, μερικές από την κουζίνα, το σαλόνι και το υπνοδωμάτιο της κυρίας Πόρτερ. Του έκανε εντύπωση πόσο τακτοποιημένο ήταν το διαμέρισμα του δεύτερου ορόφου.
Υπήρχαν σημειώσεις από συνεντεύξεις, εκθέσεις ιατροδικαστικής βιολογίας και ευρήματα αυτοψίας που έδειχναν ότι ήταν έξι μηνών έγκυος. Μια έκθεση που έλεγε ότι τα αποκόμματα των νυχιών της κας Πόρτερ «διατηρήθηκαν αλλά δεν εξετάστηκαν». Ο ντετέκτιβ Κλάιν έκανε μια παύση. Η κα Πόρτερ πρέπει να γρατζούνισε τον δράστη. Αν μπορούσε να βρει τα αποκόμματα, σκέφτηκε, ίσως το DNA σε αυτά να οδηγούσε στον δολοφόνο.
Δύο μέρες αργότερα, τηλεφώνησε στον ιατροδικαστή της πόλης. Οι αξιωματούχοι εκεί είπαν ότι μπορεί να χρειαστούν μήνες για να εντοπίσουν τα αποκόμματα, αν μπορέσουν να τα βρουν καθόλου. Έκλεισε το τηλέφωνο και περίμενε.
Ο ντετέκτιβ Κλάιν εντόπισε τουλάχιστον δύο πιθανά άτομα τις εβδομάδες που ακολούθησαν. Επισκέφθηκε και τους δύο, αν και δεν προέκυψαν πολλά από αυτές τις συναντήσεις. Αλλά την άνοιξη, ο ιατροδικαστής εντόπισε τα αποκόμματα νυχιών της κας Πόρτερ. Μέχρι την Ημέρα των Ευχαριστιών, είχαν ένα αποτέλεσμα.
Το DNA ταίριαζε με ένα γενετικό προφίλ στην κρατική βάση δεδομένων. Ανήκε σε κάποιον Γκρέγκορι Φλίτγουντ. Ο ντετέκτιβ Κλάιν συγκέντρωσε όλα τα έγγραφα που μπορούσε να βρει για τον κ. Φλίτγουντ και άρχισε να διαβάζει.
Ο ύποπτος
Δώδεκα χρόνια πριν από τη δολοφονία της κυρίας Πόρτερ, μια άλλη νεαρή γυναίκα είχε δεχτεί επίθεση. Η κα Γουίγκινς δεν είχε δει εκείνη την ημέρα τον κ. Φλίτγουντ μέχρι περίπου τις 6 το απόγευμα, όταν βγήκε από ένα γωνιακό ντελικατέσεν και ένιωσε ένα μεγάλο χέρι να την αρπάζει από πίσω.
Η Γουίγκινς θα έλεγε αργότερα στην αστυνομία ότι ο Φλίτγουντ την έσυρε σε ένα διαμέρισμα και την κράτησε εκεί για περίπου 13 ώρες, βιάζοντάς την επανειλημμένα. Κάποια στιγμή, είπε, την έπνιξε μέχρι που έχασε τις αισθήσεις της. Όταν συνήλθε και της επέτρεψε να φύγει, η Γουίγκινς επέστρεψε στο σπίτι, πήγε στο δωμάτιό της και έκλεισε τα μάτια της.
Κατέθεσε μήνυση στην αστυνομία και ο Φλίτγουντ συνελήφθη στις 8 Αυγούστου 1984 και κατηγορήθηκε για βιασμό πρώτου βαθμού. Αλλά η Γουίγκινς είπε ότι οι γονείς της φοβήθηκαν ότι αυτό που είχε συμβεί θα αποτελούσε βάρος ντροπής για εκείνη. Η αδελφή του Φλίτγουντ την παρότρυνε επίσης να αποσύρει τις κατηγορίες, είπε.
Εκείνη είπε στην αστυνομία ότι δεν ήθελε να προχωρήσει και ο Φλίτγουντ, ο οποίος είχε κρατηθεί στο Bronx House of Detention για έξι ημέρες, αφέθηκε ελεύθερος, σύμφωνα με τα αρχεία του τμήματος σωφρονισμού της πόλης. Το όνομά της ήταν Ντενίζ Γουίγκινς, μια 21χρονη με μακριά, χαριτωμένα άκρα. Είχε μεγαλώσει κατά μήκος της λεωφόρου Ντέιβιντσον στο Μπρονξ, περίπου ένα τετράγωνο από μια απότομη τσιμεντένια σκάλα που οδηγεί στο τρένο 4.
Ένα μοναχικό άτομο
Στις 6 Αυγούστου 1984, η Γουίγκινς και η φίλη της πήραν το τρένο για το Μανχάταν. Στο τρένο επέβαινε και ο Φλίτγουντ, ένας άντρας που γνώριζε μόνο ως μοναχικό άτομο που ζούσε απέναντι από εκείνη. Η Γουίγκινς είπε σε συνέντευξή της ότι σπάνια μιλούσε για τον Φλίτγουντ μέχρι που δεκαετίες αργότερα ο ντετέκτιβ Κλάιν χτύπησε την πόρτα της στη νότια πολιτεία όπου μετακόμισε μετά το έγκλημα. Του είπε όλη την ιστορία.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό που είχε να ξεθάψει ο ντετέκτιβ Κλάιν. Τρία χρόνια αφότου η Γουίγκινς πήγε στην αστυνομία, ο Φλίτγουντ είχε κλειδωθεί ξανά πίσω από τα σίδερα της φυλακής, όπως δείχνουν τα αρχεία του τμήματος σωφρονισμού της πόλης. Αυτή τη φορά ήταν για το θάνατο της Λίντα Μίλερ, μιας 25χρονης εγκύου από το Πάτερσον της Νέας Ιερσέης, την οποία βρήκαν οι αστυνομικοί το απόγευμα της 7ης Αυγούστου 1987. Ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι σε ένα διαμέρισμα στη λεωφόρο Κόρσα στο Μπρονξ, όπου έμενε ο Φλίτγουντ.
Ο Φλίτγουντ, ο οποίος είχε καλέσει ο ίδιος την αστυνομία, στάθηκε έξω από το κτήριο και είπε στους αστυνομικούς τη δική του εκδοχή για το τι συνέβη. Είπε ότι είχε συναντήσει την κα Μίλερ στο δρόμο πριν πάνε στο διαμέρισμα για να κάνουν χρήση ναρκωτικών, όπως δείχνουν τα αρχεία του αστυνομικού τμήματος, και παραδέχτηκε ότι κάπνιζε κρακ. Η νύχτα εξελίχθηκε γρήγορα σε βίαιη: Ο Φλίτγουντ περιέγραψε πώς είχε χτυπήσει επανειλημμένα την Μίλερ πριν αποκοιμηθεί. Είπε ότι αργότερα ξύπνησε και τη βρήκε νεκρή. Ο Φλίτγουντ είπε στους αστυνομικούς ότι είχε καθαρίσει το δωμάτιο πριν φτάσουν.
Ο ιατροδικαστής της πόλης αποφάνθηκε ότι η Μίλερ πέθανε από στραγγαλισμό και η αστυνομία απήγγειλε κατηγορίες στον Φλίτγουντ για φόνο δευτέρου βαθμού. Όμως ο ντετέκτιβ Κλάιν έμαθε ότι οι εισαγγελείς του Μπρονξ είχαν υποβαθμίσει τις κατηγορίες σε ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού στο πλαίσιο μιας συμφωνίας.
Ο Φλίτγουντ πήγε στη φυλακή στις 13 Δεκεμβρίου 1988, σύμφωνα με τα αρχεία του κρατικού Τμήματος Σωφρονιστικών Ιδρυμάτων. Θα παρέμενε εκεί μόνο μέχρι τις 4 Αυγούστου 1994, αφού το συμβούλιο αναστολών της Νέας Υόρκης ενέκρινε την αποφυλάκισή του την πρώτη ημέρα που είχε δικαίωμα αποφυλάκισης. Επέστρεψε στη λεωφόρο Ντέιβιντσον.
Ο φόνος
Στις 5 Φεβρουαρίου 1996, η Σόνι Φάουστ, διαχειρίστρια ακινήτων που ζούσε στο Fallsburg της Νέας Υόρκης, καθόταν στο γραφείο της σε μια κοντινή πόλη λίγο πριν από τις 5 μ.μ. Έγραφε μια κάρτα στην αδελφή της, την κα Πόρτερ, και μια στον γιο της αδελφής της, τον Τζέρεμι. Μητέρα και γιος είχαν τα ίδια γενέθλια σε 11 ημέρες.
Η Φάουστ και η Πόρτερ – Τζάζι, για την αδελφή της – ήταν πολύ δεμένες: Ως παιδιά, η Πόρτερ έπλεκε τα μαλλιά της αδελφής της- φορούσαν η μία τα ρούχα της άλλης- η Φάουστ έκανε την Πόρτερ να γελάει τόσο πολύ που δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Το τηλέφωνο του γραφείου χτύπησε και για μια στιγμή η Φάουστ σκέφτηκε να αφήσει την κλήση να πάει στον τηλεφωνητή της. Αλλά άφησε κάτω το στυλό της και σήκωσε το ακουστικό.
«Σόνι; Μωρό μου, η μαμά είμαι. Η αδελφή σου έφυγε».
«Τι εννοείς, μαμά;»
«Η Τζάσμιν έφυγε».
Η Φάουστ έκλεισε το τηλέφωνο, έβαλε τις κάρτες γενεθλίων στο πορτοφόλι της και βγήκε βιαστικά από την πόρτα.
Στο Λονγκ Άιλαντ, ο Ντέρεκ Πόρτερ, ο αδελφός της Πόρτερ, έμαθε τα νέα. Ανησυχούσε για την κα Πόρτερ και τον Τζέρεμι από τότε που μετακόμισαν στη λεωφόρο Ντέιβιντσον. Έβρισκε την περιοχή επικίνδυνη και πρόσφατα είχε βοηθήσει την αδελφή του να βρει σπίτι στο Λονγκ Άιλαντ, πιο κοντά στο μέρος όπου μεγάλωσαν. Η Πόρτερ σε λίγες μέρες θα μετακόμιζε. Όταν έμαθε ότι ήταν νεκρή, ο Πόρτερ έπεσε στα γόνατα και έκλαψε.
Εκείνο το βράδυ, ο Τζέρεμι καθόταν στο 46ο Τμήμα, περιμένοντας τον Πόρτερ να τον πάρει. Είχε πει στους αστυνομικούς τι είχε δει: Έναν άνδρα γυμνό πάνω στη μητέρα του, ενώ εκείνη πάλευε. Την είχε ακούσει να φωνάζει: «Τζέρεμι, βοήθεια!». Στη συνέχεια, η μητέρα του τού είπε να τρέξει.
Όταν ο άνδρας έφυγε, ο Τζέρεμι είπε ότι πήγε στο πλευρό της μητέρας του. Ήξερε ότι ήταν πληγωμένη και ήξερε ότι οι άνθρωποι που ήταν πληγωμένοι χρειάζονταν πάγο. Έτσι έσυρε μια καρέκλα στον καταψύκτη, ανέβηκε πάνω και άρπαξε ένα παγάκι. Στη συνέχεια επέστρεψε στη μητέρα του και τον τοποθέτησε στο μέτωπό της.
Η σύλληψη
Το καλοκαίρι του 2022, ο ντετέκτιβ Κλάιν ήταν έτοιμος μετά από 20 μήνες προετοιμασίας μιας υπόθεσης εναντίον του Φλίτγουντ. Η αναζήτησή του για στοιχεία και απαντήσεις ήταν αμείλικτη. Είχε έρθει κοντά με την οικογένεια Πόρτερ, απαντώντας στις κλήσεις τους, ακόμη και μέσα στη νύχτα. Κρατούσε μια φωτογραφία της χαμογελαστής κυρίας Πόρτερ μέσα στο φάκελο της υπόθεσης, γιατί ήθελε να τη σκέφτεται όπως ήταν στη ζωή.
Σχεδίαζε να είναι αυτός που θα συλλάμβανε τον Φλίτγουντ. Οι αστυνομικοί της ομάδας βίαιων κακουργημάτων του Αστυνομικού Τμήματος θα ήταν κανονικά αυτοί που θα προσήγαγαν τον Φλίτγουντ, αλλά ο ντετέκτιβ Κλάιν ήθελε να επιβλέπει κάθε λεπτό μέχρι τη στιγμή που θα έμπαιναν οι χειροπέδες.
Το πρωί της 8ης Αυγούστου, ο ντετέκτιβ Κλάιν και οι συνάδελφοί του έφτασαν με ένα αυτοκίνητο χωρίς διακριτικά στην πολυκατοικία του Φλίτγουντ στη Λεωφόρο Λακωνίας κοντά στην Gun Hill Road στο Μπρονξ, μόλις πέντε μίλια από το σημείο όπου σκοτώθηκε η Πόρτερ. Πάρκαραν στη λεωφόρο και τοποθετήθηκαν με καθαρή θέα στην είσοδο.
Πέρασαν έξι ώρες.
Τότε, ο ντετέκτιβ Κλάιν εντόπισε έναν αδύνατο, γκρίζο άνδρα με λευκό μπλουζάκι και σορτσάκι γυμναστικής να βγαίνει από το κτήριο. Ήταν ο Φλίτγουντ. Ο ντετέκτιβ Κλάιν βγήκε από το όχημα και τον πλησίασε. Με ύψος 1,80 μ., ο Φλίτγουντ ήταν σχεδόν στο ίδιο ύψος με τον ντετέκτιβ Κλάιν. Ο 66χρονος πλέον άνδρας δεν έμοιαζε με το τέρας που είχε φανταστεί ο διώκτης του. Ήταν πράος, ήρεμος, ταπεινός – και έκπληκτος.
Ο ντετέκτιβ Κλάιν είπε στον Φλίτγουντ ότι υπήρχε υπόθεση εναντίον του και ότι θα μιλούσαν στο ανθρωποκτονιών του Μπρονξ. Ο Φλίτγουντ δεν αντιστάθηκε καθώς του πέρασαν τα χέρια με χειροπέδες πίσω από την πλάτη. Στη συνέχεια, ο ντετέκτιβ Κλάιν έπιασε τον βραχίονα του Φλίτγουντ και τον οδήγησε στο αστυνομικό όχημα, ο οποίος κατηγορήθηκε για φόνο δευτέρου βαθμού. Οι δικηγόροι των υπερασπιστών του Μπρονξ, οι οποίοι εκπροσωπούν τον Φλίτγουντ, αρνήθηκαν να σχολιάσουν. Η υπόθεσή του εκκρεμεί ακόμη.
Η συνάντηση
Επτά μήνες αργότερα, στο Peter Pan Diner στην Sunrise Highway στο Long Island, ο ντετέκτιβ Κλάιν συνάντησε το αγόρι με το παγάκι. Ο Τζέρεμι Πόρτερ είναι τώρα 32 ετών. Τα χρόνια μετά τη δολοφονία της Πόρτερ, ο Τζέρεμι ζούσε με τη γιαγιά του στο Dairyland Road στην αγροτική επαρχία Sullivan County της Νέας Υόρκης, μίλια μακριά από τους περισσότερους θείους, θείες και ξαδέρφια του.
Η ζωή του ήταν κανονική, η γιαγιά του φοβόταν πολύ να τον αφήσει από τα μάτια της. Στα 16 του χρόνια, συχνά έπρεπε να μένει στο σπίτι, ενώ οι φίλοι του πήγαιναν σινεμά τα βράδια της Παρασκευής. Πέρασε το καλοκαίρι του παίρνοντας το λεωφορείο για την πρώτη του δουλειά: ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα σπουδών εργασίας, όπου κέρδιζε περίπου 300 δολάρια την εβδομάδα. Χρησιμοποίησε τα χρήματα για να βοηθήσει τη γιαγιά του να πληρώσει τους λογαριασμούς.
Μετά το λύκειο, είχε μετακομίσει στο Όλμπανι της Νέας Υόρκης, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο κολέγιο πριν μετακομίσει στο Ρότσεστερ, όπου τώρα εργάζεται ως υδραυλικός και ζει με την κοπέλα του, με την οποία είναι μαζί εδώ και σχεδόν επτά χρόνια. Όπως στους περισσότερους ανθρώπους στη ζωή του, δεν της είχε πει ότι η μητέρα του είχε δολοφονηθεί μέχρι τη σύλληψη. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, είπε, ίσως να μην της το είχε πει ποτέ.
Στις 9 Μαρτίου στο πάρκινγκ του εστιατορίου, ο Τζέρεμι, με σκούρα γυαλιά, δερμάτινο μπουφάν και μπλε αθλητικά παπούτσια Converse, στεκόταν δίπλα στον ντετέκτιβ Κλάιν, ο οποίος φορούσε κοστούμι και γραβάτα. Ο ντετέκτιβ έβαλε το δεξί του χέρι γύρω από τον ώμο του Τζέρεμι. Οι άνδρες χαμογέλασαν για μια σέλφι πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στους nytimes.com
