Έχει καταντήσει γραφικό μετά από χρόνια – κοντά 40 – να μην μπορεί να λυθεί ο Γόρδιος δεσμός της αντιπαλότητας μεταξύ της Ραφήνας και του λιμανιού της. Εξ’ αιτίας της ασυμφωνίας αυτής και της στείρας άρνησης περί αποδοχής ότι το λιμάνι είναι κομμάτι αναπόσπαστο της πόλης, όπως κι η ανάπτυξή του, που θα έπρεπε να συμβαδίζει με παράλληλη ανάπτυξη της πόλης.
Η πραγματικότητα εν τούτοις είναι τελείως διαφορετική αφού το λιμάνι αναπτύσσεται συνεχώς ενώ η πόλη μένει στάσιμη, με αποτέλεσμα να πνίγεται απ’ όλα τα κακά, (κυκλοφοριακό, ατμοσφαιρική ρύπανση, ασυνεννοησία μεταξύ των υπευθύνων πόλης-λιμένος), που απορρέουν απ’ την λειτουργία του λιμανιού χωρίς ν’ απολαμβάνει τα οφέλη μιας πόλης-λιμένος όπως γίνεται σε προηγμένες πόλης-λιμάνια του κόσμου.
Κι όλα αυτά επειδή ποτέ, μα ποτέ, το εκάστοτε master plan του λιμένος δεν εκτέθηκε λεπτομερώς σε ανοικτή εκδήλωση ακόμα και με την βοήθεια εικονικής πραγματικότητας, ώστε οι πολίτες να δουν πως θα είναι σε τελική ανάλυση το λιμάνι που ετοιμάζεται.
Αντ’ αυτών ζούμε ξανά μια από τα ίδια μ’ ένα master plan που έχει ξεφύγει πια απ’ τα χέρια μας αφού το λιμάνι κι όλες οι παραλίες της Ραφήνας ανήκουν στο ΤΑΙΠΕΔ. Ζούμε ξανά μια ακόμα διαμαρτυρία στο χθεσινό Περιφερειακό Συμβούλιο, με μια ακόμα Πύρρεια νίκη λόγω απόσυρσης των θεμάτων που αφορούσαν τη Ραφήνα και με μόνη γνώση ότι η Δ.Σ. του ΟΛΡ έχει καταθέσει τον σχεδιασμό στην δημοτική αρχή Ρ-Π απ’ το 2016, χωρίς ποτέ η αρχή αυτή να το έχει φέρει προς γνώση και συζήτηση έστω και στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Με αυτά τα δεδομένα το λιμάνι επεκτείνεται κατά την κρίση και τις ανάγκες των διαχειριστών του, καθώς το στείρο ΟΧΙ δημοτικής αρχής και συλλογικοτήτων, όχι μόνο δεν συμβάλει στην εποικοδομητική συζήτηση, αλλά στερεί την δυνατότητα βελτιώσεων του σχεδιασμού προς όφελος των πολιτών, που βρίσκονται διχασμένοι μεταξύ των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν απ’ την υφιστάμενη κατάσταση και της προσδοκίας βελτίωσης του οδικού δικτύου της πόλης, που υπόσχεται να λυθεί παράλληλα με την εφαρμογή του σχεδιασμού για τον λιμένα.
