“Nemo” στα λατινικά σημαίνει ΚΑΝΕΙΣ. Αυτό είναι το όνομα του νικητή. Και μάλιστα ονομάζεται “ΤΟ ΝΕΜΟ” δηλαδή το κανένα, το τίποτα.
Παρόλο που σε πολλά κομμάτια της Γιουροβίζιον το κεντρικό θέμα ήταν ” Ο ΕΑΥΤΟΣ”, δηλαδή αποδέχομαι τον εαυτό μου, αγαπώ τον εαυτό μου, ακούω τον εαυτό μου, ω (λατρεμένε) εαυτέ μου, η ουσία του πράγματος είναι η ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ. Η προβολή του εαυτού μεν, ως επιθυμίες, αλλά η εκμηδένιση της προσωπικότητας, η αποδόμηση κάθε ταυτότητας.
Το nemo λοιπόν δυσκόλεψε τους παρουσιαστές στην περιγραφή του επειδή -ειδικά στην ελληνική γλώσσα- είναι δύσκολο να εκφραστεί κανείς για πρόσωπο χωρίς χαρακτηριστικά φύλου. Λέει λοιπόν ο παρουσιαστής ότι “το nemo είναι ΕΝΑΣ φοβερός καλλιτέχνης”. Κατευθείαν όμως διορθώνει και λέει ότι είναι ΕΝΑ φοβερός καλλιτέχνης (?) Χρησιμοποίησε το ΕΝΑ αλλά κατόπιν αναφέρθηκε σε άνδρα (φοβερός καλλιτέχνης).
Μήπως έπρεπε να πει ΕΝΑ φοβερή καλλιτεχνης-ιδα? Ή μήπως καλύτερα να έλεγε ΕΝΑ φοβερό καλλιτέχνι-ο δημιουργώντας καινούργια λέξη;
Κομφούζιο!
Αυτό το αλαλούμ έρχεται και στην κοινωνία μας, σύντομα στα σχολεία με το ΑΦΥΛΟ πρότυπο που θέλουν ύπουλα να περάσουν στα νέα παιδιά. Το ΝΕΜΟ έπρεπε με κάθε τρόπο να νικήσει γι’ αυτό έπεσε γραμμή σε όλες τις “επιτροπές” να ρίξουν βροχή τα δωδεκάρια.
Τα νέα ήθη επιτάσσουν να αφήνουμε τους νέους να αυτοπροσδιορίζονται ως αγόρι ή κορίτσι ανάλογα με την διάθεση και όχι με το φύλο τους ή αν δεν βολεύονται με τίποτα από τα δύο να επιλέγουν… τίποτα από τα δύο και να συστήνονται ως άτομα ΟΥΔΕΤΕΡΑ.
Όσο για την γραμματική και το συντακτικό, πρέπει να επινοηθούν καινούργιοι κανόνες ώστε να εξυπηρετήσουν τις επιθυμίες του ΑΦΥΛΟΥ εαυτού.
Έχει πιο κάτω άραγε;
Θωμαή. Έτσι απλά χωρίς επώνυμο
