Στέλιος Παπαγρηγορίου – CNN Greece
Ο Διονύσης Σαββόπουλος αφηγείται την έμπνευση και τη διαδικασία δημιουργίας του εμβληματικού ζεϊμπέκικου, θυμάται τη συνεργασία του με τη Σωτηρία Μπέλλου και μοιράζεται στιγμές από την πρώτη ηχογράφηση, που καθιέρωσε το τραγούδι ως διαχρονικό κομμάτι της ελληνικής μουσικής. Το 1972, εν μέσω δικτατορίας, ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραφε τους στίχους και τη μουσική για το «Ζεϊμπέκικο», γνωστότερο ως «Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια».
Σε συνέντευξή του στα «Πρόσωπα» του Χρήστου Βασιλόπουλου, ο ίδιος περιέγραψε την ιδιαίτερη σημασία που είχε για εκείνον το τραγούδι, συνδεδεμένο με την προσφυγική ιστορία της οικογένειάς του – ο πατέρας του από την Κωνσταντινούπολη και η μητέρα του από τη Φιλιππούπολη της Βόρειας Θράκης.
Η σύμπραξη με τη Σωτηρία Μπέλλου υπήρξε καθοριστική. Όπως θυμάται ο Σαββόπουλος, ζήτησε από τη δισκογραφική της να προτείνει στο μεγάλο όνομα του λαϊκού τραγουδιού να ερμηνεύσει το κομμάτι, και η Μπέλλου ανταποκρίθηκε θετικά, έτοιμη και μελετημένη για το στούντιο. Κατά την πρώτη ηχογράφηση, ο δημιουργός συγκινήθηκε, καθώς θεωρούσε ότι για πρώτη φορά είχε γράψει ένα αυθεντικά λαϊκό τραγούδι.
Η Μπέλλου, βγαίνοντας από το καμαράκι, σχολίασε με χιούμορ: «Ουφ βρε Διονύση, με έκανες και τραγουδάω ποπ», μια ατάκα που καταγράφει την αμοιβαία εκτίμηση και τον σεβασμό ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες. Η σκηνή αυτή, μαζί με πλάνα από την ηχογράφηση, παρουσιάστηκε στο ντοκιμαντέρ του Λάκη Παπαστάθη «Χαίρω πολύ, Σαββόπουλος», που προβλήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη.
Στην προβολή, ο Σαββόπουλος εμφανίστηκε ο ίδιος, μοιράζοντας με το κοινό προσωπικές ιστορίες και αναδεικνύοντας τη διαχρονική αξία της μουσικής του. Η εμπειρία αυτή ενίσχυσε το συναίσθημα της συνεχούς «σκυταλοδρομίας μνήμης και δημιουργίας» που χαρακτήριζε τη ζωή και το έργο του.
Στο Rockwave Festival, το καλοκαίρι, ο Σαββόπουλος ερμήνευσε κομμάτια από όλη του την πορεία, θυμίζοντας στο κοινό το μέγεθος της συνεισφοράς του στη μουσική και δίνοντας ένα συγκινητικό, σχεδόν αποχαιρετιστήριο, «αντίο».
Το «Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια» παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της ελληνικής μουσικής σκηνής, σύμβολο δημιουργικότητας και λαϊκής έκφρασης.
