Τρίτη βράδυ λοιπόν, βαρετό βράδυ σήμερα, κανένα αξιόλογο παιχνίδι, μόνο κάτι Παγκόσμια Κύπελλα u17 με πιτσιρίκια να τρέχουν σαν τρελά για να αποδείξουν ότι αξίζουν, μπας και τους δει κάποιος και κάνουν το ΜΠΑΜ και πάνε στο επόμενο στάδιο. Βλέπω λοιπόν 9-0 η Βραζιλία, πανικός, θρίαμβος, ζωγράφισαν οι μικροί πάλι, κι από κάτω με την άκρη του ματιού μου, στα προτεινόμενα, βλέπω, το νέο post του κάποτε μικρού μάγου της Santos, του πρίγκηπα της Βραζιλίας Neymar, να καμαρώνει με το νέο του μαλλί-γουλί, έτοιμος για να παρουσιαστεί στον Έβρο. Δημοσιεύματα εξηγούν την κίνηση αυτή ότι επιθυμεί να κάνει μεταμόσχευση μαλλιών. Βλέποντας αυτή την εικόνα μου δημιουργήθηκε το “ερώτημα” για αυτό το παιδί (What if?).
Τι θα γινόταν αν ο Neymar, τώρα στα 31 του, δεν τα παρατούσε όλα για τα πεντοδόλαρα, αν δεν έφευγε από την Βαρκελώνη, αν δεν πάθαινε τώρα τον χιαστό που του στερεί τις λιγοστές ελπίδες να αποδείξει ότι το αμούστακο τότε παιδί της Santos, μπορούσε να ξεπεράσει ή τουλάχιστον να φτάσει κάτι από τους προκατόχους του. Ότι πιο κοντινό στο Joga bonito της Βραζιλίας, μετά τον μάγο Ronaldinho Gaucho. Στην Barcelona, o Neymar διέπρεψε και ήταν εξαιρετικός, κάτι του έλειπε όταν πήγε στην PSG, όπου μας άφησε πολλές φορές με το στόμα ανοικτό με τις ικανότητές του, αλλά και τις ιδιορρυθμίες του. Ουκ ολίγες φορές που κόντευε το καρναβάλι του Rio de Janeiro ή τα γενέθλια της πολυαγαπημένης του αδερφής Rafaella έκανε την ντρίπλα του και έβρισκε τρόπο να πάει. Είχε όλα τα φόντα να γίνει κάτι μεγαλύτερο από ότι έγινε. Δεν ήταν όμως η τύχη με το μέρος του. Στον τελικό του covid ενάντια στη Bayern δεν ήταν μακριά από τον τίτλο με τον Coman να κάνει το 1-0 και να χαρίζει την “κούπα με τα μεγάλα αυτιά” στους Γερμανούς. Ξενερωμένος τώρα, βαριεστημένος από το τι γινόταν στο Παρίσι, βρήκε το λιμάνι του (για τώρα) στην Al Hilal. Έκανε 3-4 προπονήσεις χαλαρά και στην πρώτη εξόρμηση με τη Βραζιλία, χιαστός. Μέσα σε όλα αυτά, ο μόνος λόγος για τον οποίο μας απασχόλησε τον τελευταίο καιρό είναι το γεγονός ότι απάτησε 67 με 72 φορές, περίπου, την σύντροφο του. Σε κάθε περίπτωση όμως, νόμιμη είναι εκείνη που καλεί στο τραπέζι το Πάσχα…. Καθώς, όταν πας στη μάνα σου στο χωριό και σε ρωτάει: «θα έρθει και η κοπέλα;» Ε, όταν ρωτάει η μάνα του Neymar «αν θα έρθει το κορίτσι, να το γνωρίσουμε», εκείνη θα πάρει!
Όπως και να έχει, η ζωή μας είναι επιλογές και στιγμές! Και στο ποδόσφαιρο, αυτό ισχύει! Κάποιοι τις αποδέχονται και ζούνε με τις επιλογές τους αυτές, γιατί οι ίδιοι τις έκαναν, είτε γιατί το ήθελαν, είτε γιατί δεν το ήθελαν αρκετά, να κουραστούν και να προσπαθήσουν περισσότερο. Δεν κρίνουμε τον Neymar, προς Θεού! Απλά έχουμε μείνει με το παράπονο, με την ανάγκη που μας είχε δημιουργήσει με την υπόσχεση να γίνει ο καλύτερος όλων. Είχε την ικανότητα και την έχει ακόμα, απλά αποφάσισε να ζήσει με τις επιλογές του, ενώ εμείς με τη σειρά μας να ζήσουμε με τις στιγμές που μας χάρισε, και έτσι, όπως όλα δείχνουν, ο Πρίγκηπας δε θα γίνει ποτέ Βασιλιάς….
