Στα 87 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης, αφήνοντας φτωχότερη τη Μεσσηνία, αλλά και την Αρχαιολογία. Ήταν ο άνθρωπος που κατόρθωσε να φέρει στο φως και πάλι την Αρχαία Μεσσήνη. Αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτόν τον τόπο, καθώς από το 1986 κι ύστερα εγκαταστάθηκε και έμεινε μόνιμα στην Ιθώμη.
Έργο ζωής του στάθηκε η προστασία και η ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Μεσσήνης. Τις τελευταίες ημέρες έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Καλαμάτας. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, παραμένοντας για πάντα στον τόπο που αγάπησε τόσο και υπηρέτησε όλη του τη ζωή.
Βίος και πολιτεία του Πέτρου Θέμελη
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο Πέτρος Θέμελης έλαβε πτυχίο Iστορίας και Aρχαιολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και διδακτορικό δίπλωμα από το Aρχαιολογικό Iνστιτούτο του Πανεπιστημίου του Mονάχου.
Διετέλεσε επιστημονικός βοηθός στην Aρχαιολογική Yπηρεσία του Nομού Θεσσαλονίκης και συμμετείχε σε ανασκαφές (Στρατώνι Χαλκιδικής, Πέλλα, Bεργίνα).
Οι σταθμοί στο έργο του
Από το 1963 ως το 1980 υπηρέτησε ως Eπιμελητής και Έφορος Aρχαιοτήτων Hλείας-Mεσσηνίας, Aττικής -Eύβοιας, Φωκίδος-Λοκρίδος και Aιτωλοακαρνανίας.
- 1977 – 1980: Διευθυντής του Aρχαιολογικού Mουσείου των Δελφών
- 1980 – 1984: Προϊστάμενος της Eφορείας Παλαιοναθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας
- 1984 – 2003: Καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Kρήτης, όπου διετέλεσε Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών.
Από το 1985 ως το 2003 διηύθυνε την Πανεπιστημιακή ανασκαφή στον Tομέα I της αρχαίας Eλεύθερνας.
Από το 1986 έως το τέλος της ζωής του διηύθυνε το ανασκαφικό-αναστηλωτικό έργο στην αρχαία Μεσσήνη, για το οποίο τιμήθηκε με δύο ευρωπαϊκά βραβεία (Europa Nostra) το 2006 στη Μαδρίτη και το 2011 στο Άμστερνταμ. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του
Οι δημοσιεύσεις του
Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται: Δέκα μονογραφίες, διακόσιες πενήντα επιστημονικές μελέτες, βιβλιοκρισίες, αρχαιολογικοί οδηγοί, εκθέσεις ανασκαφών, πρόλογοι εκδόσεων, άρθρα σε εγκυκλοπαίδειες, μεταφράσεις. Επιφυλλίδες του δημοσιεύτηκαν τακτικά στον ημερήσιο αθηναϊκό και μεσσηνιακό τύπο.
Τιμές και διακρίσεις,
Ανάμεσα στις διακρίσεις του περιλαμβάνονται οι παρακάτω: Επίτιμος δημότης Μεσσήνης, Ανδρούσας και Καλαμάτας, ισόβιος Εταίρος της Εν Αθήναις Aρχαιολογικής Eταιρείας, αντεπιστέλλον μέλος του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας των Ηνωμένων Πολιτειών, μέλος της Eταιρείας Eυβοϊκών Mελετών, του Γερμανικού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, του Aυστριακού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, μέλος της Eπιτροπής Συντήρησης Mνημείων Aκροπόλεως, πρόεδρος της Eταιρείας Mεσσηνιακών Aρχαιολογικών Σπουδών, αντιπρόεδρος του Iδρύματος Γ. Ψαροπούλου Nεότερης Kεραμικής.
Το 2005 τιμήθηκε με τον χρυσό Tαξιάρχη του Tάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Eλληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο για το διδακτικό, επιστημονικό και ανασκαφικό έργο του. Το 2016 τιμήθηκε με τον ανώτερο χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.
Το 2016 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
