Υπό το κράτος ορατής πλέον απώλειας της εξουσίας του, ο απόλυτος τοπάρχης Μπουρνούς, ανακαλύπτει βανδάλους και βανδαλισμούς όσο πλησιάζει η ώρα της κρίσης του τον Οκτώβρη. Άλλωστε είναι σε όλους πλέον γνωστό το τροπάρι βανδαλισμών που επικαλείται και κατά το παρελθόν (βλέπε μνήμα κ.α.).
Κι είναι δυσθεώρητο το θράσος του όταν συνδέει ευθέως τους βανδαλισμούς που πλάθει η φαντασία του με την δημοτική προεκλογική περίοδο, αφού δεν μπορεί ν’ απαντήσει με επιχειρήματα στην δριμεία κριτική που δέχεται απ’ τον μοναδικό του αντίπαλο Ανδρέα Βασιλόπουλο και τους υποψηφίους συμβούλους του, όντας ανύπαρκτος σε παραγωγή έργων της καθημερινότητας.
Δυστυχώς γι’ αυτόν η αλήθεια έρχεται να λύσει το θέμα με την πτώση δένδρου στην πλατεία Μεϊμέτη, την οποία απέδωσε σε βανδαλισμό, λες και κάποιος ζήλεψε το φαραωνικό έργο της φύτευσης μερικών φυτών σε μια πλατεία προεκλογικά.
Εκτός κι αν θεωρεί τους πιτσιρικάδες που παίζουν μπάλα στην εν λόγω πλατεία, βανδάλους επειδή τυχαίνει η μπάλα να πέσει ανάμεσα στα φυτά και τα παιδιά μπαίνουν απρόσεκτα στο κηπάριο να την πιάσουν. Παιδιά είναι κε Μπουρνούς κι οι πλατείες είναι για να παίζουν. Αλίμονο αν δεν έχουν τα παιδιά αυτό το δικαίωμα, ακόμα κι αν χαλούν τα μικροσκοπικά φυτά που φύτευσες εκεί, αντί να φυτέψεις δυο τρία μεγάλα δέντρα που θα κάνουν και σκιά. Ή μήπως δεν μπορεί ν’ αγοράσει ο δήμος δυο τρία μεγάλα δέντρα και να τα φυτεύσει με γερανό;
Αλλά είναι γνώρισμα Μπουρνούς να κατηγορεί παιδιά και εφήβους για βανδαλισμούς, όπως έκανε πρόσφατα με τους μαθητές του Λυκείου Ραφήνας και το πεταμένο ή επίτηδες τοποθετημένο καλοριφέρ κοντά στο σχολείο, για να ενοχοποιήσει τους μαθητές.
Όλα μπορεί κάποιος να τα συγχωρήσει, όμως ένα δήμαρχο που βάζει στο στόχαστρο παιδιά και εφήβους ΟΧΙ! Κι είναι απορίας άξιο πως ανέχονται οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας αυτή την παραβατική συμπεριφορά τους επικεφαλής τους, τον οποίο ακολουθούν πιστά, θυσιάζοντας την όποια αξιοπρέπειά τους στο βωμό τίνος;
Κρίμα για όλους αυτούς γιατί όταν λάβουν το λογαριασμό της κάλπης, θα είναι αργά για δάκρυα και μετάνοιες.
