Το καθημερινό ανθρώπινο δράμα των προσφύγων που ξετυλίγεται στις ακτές της μεσογείου, “χτύπησε” και την πόρτα μας.
Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνδρομής μας, ώστε στο μέτρο του δυνατού, να εξασφαλισθούν συνθήκες ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας, υγιεινής και ασφάλειας για τις 95 ψυχές που βρίσκονται (όπως βρέθηκαν) στα όρια της πόλης μας.
Χαιρετίζουμε την άμεση κινητοποίηση και τις προσπάθειες της διοίκησης του Δήμου, των εθελοντών πολιτικής προστασίας, του ΟΛΡ, του Λιμενικού, της εκκλησίας, του ΚΕΕΛΠΝΟ, και τόσων άλλων, αλλά πάνω απ’ όλα τις δεκάδες των απλών συμπολιτών μας, που έσπευσαν από τις πρώτες , δύσκολες στιγμές να βοηθήσουν όπου και όσο μπορούσε ο καθένας. Σαν άνθρωποι προς τον συνάνθρωπο. Απλά!
Την ίδια βέβαια στιγμή , η κεντρική διοίκηση, το επίσημο κράτος, “έλαμψε” κάτω από τον ήλιο με την απουσία του. Την απόλυτη απουσία του.
Ένα κράτος, μια πολιτεία, που μιλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάνει λόγο για την προσφυγική τραγωδία και ζητά Συνοδό κορυφής της ΕΕ για το ζήτημα, δεν “πετά μπαλάκι” σε δήμους (κουτσουρεμένους κατά τα άλλα οικονομικά δήμους) το επώδυνο φορτίο.
Οι δήμοι της χώρας δεν είναι αποθετήρια ανθρώπινων ψυχών, μέχρι να περάσει η μπόρα. Χρειάζεται εκπονημένο σχέδιο, πόρους και φυσική παρουσία. Σήμερα δεν τα είδαμε αυτά.
Είναι παραπάνω από απαραίτητο, το ζήτημα, οι ενέργειες, οι προτάσεις να έρθουν προς συζήτηση-ενημέρωση και (γιατί όχι) συναπόφαση για τις όποιες δράσεις στο δημοτικό συμβούλιο.
