Πως ν’ αποχαιρετίσεις ένα καλό φίλο, έναν άνθρωπο έξω καρδιά, έναν βετεράνο αυτοδιοικητικό που υπηρέτησε χρόνια τη Λαυρεωτική; Πως ν’ αποχαιρετίσεις έναν Παναγιώτη (Τάκη για τους φίλους) Τσίκλο, που γνώριζες τόσα πολλά χρόνια, που είχες γελάσει με τ’ αστεία και τα πειράγματά του, που τόσες φορές τσούγκρισες στην υγειά σας το ποτήρι μαζί του, έναν θιασώτη της αυτοδιοίκησης με τον οποίο σε συνέδεσαν τόσες στιγμές καλές ή κακές χωρίς ποτέ να πάψει ο μεταξύ μας αλληλοσεβασμός κι η φιλία;
Αχ βρε Τάκη, αψήφησες τον κορωνοϊό όταν σ’ επισκέφτηκε μήνες πριν και τον νίκησες. Όμως δεν πρόσεξες όσο έπρεπε την λαβωμένη καρδούλα σου. Κι έτσι σήμερα το πρωί, έτσι απλά, μας άφησες για το χωρίς γυρισμό ταξίδι. Χάσαμε έναν χαρούμενο άνθρωπο, τον κέρδισε μια άλλη διάσταση ίσως καλύτερη απ’ τη δική μας.
Πονάμε φίλε. Αφήνεις ένα τεράστιο κενό στην καρδιά μας. Καλό σου κατευόδιο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Καλό παράδεισο!
Βαγγέλης – Αγγελική Ραγκούση
