Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27/4/1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει την Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την Ελιά της Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο του βράχου της Ακρόπολης που δεσπόζει της πόλης, την γαλανόλευκη σημαία που θ’ αντικατασταθεί απ’ τον αγκυλωτό σταυρό. Η Εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται απ’ τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.
Εκεί στη θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε απ’ τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στη σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του, ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος…απλά αρνήθηκε!
Οι ώρες περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση. “ΟΧΙ!” Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές!
Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με την βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.
Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω απ’ το κενό. 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο εύζωνας νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο που διάλεξε. Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, που είναι επικεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς της 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:
“Μάϊν Φύρερ, στις 27/4/ εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επικεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού και υψώσαμε την σημαία του Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο.
Χάϊλ, Μάϊν Φύρερ”.
Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό.
Στις 9/6 η είδηση δημοσιεύτηκε στην DAILY MAIL με τίτλο:
“ A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή απ’ τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω απ’ τον Ιερό Βράχο, ζούσαν αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο στο μνημόσυνό του στις 27/4, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι το όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας.
Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.
Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς Ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.
Πηγή:
https://www.agiameteora-friends.net
Δεύτερη εκδοχή σχετικά με την ταυτότητα του γενναίου Έλληνα
Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή φαίνεται ότι δεν ήταν στρατιώτης και δεν υπηρετούσε καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις Ένοπλες Δυνάμεις. Άλλωστε η ηλικία του φέρεται να ήταν 19 ετών. Ούτε εύζωνας ήταν. Η επικρατέστερη εκδοχή (αν και η πλέον ανεπιθύμητη για πολλούς) ήταν, σύμφωνα με την έρευνα του Τάσου Κοντογιαννίδη, φαλαγγίτης της ΕΟΝ. Οι Γερμανοί υπέθεσαν πως ήταν εύζωνας φρουρός της Σημαίας λόγω της στολής που φορούσε. Έτσι δημιουργήθηκε ο μύθος του εύζωνος στρατιώτη φρουρού. Αιωνία του η μνήμη.
Όπως και να ‘χει το γεγονός είναι ότι η Ελληνική ψυχή δημιουργεί Ήρωες όταν η Πατρίδα απειλείται!
