Όσο κι αν προσπαθώ ν’ αγιάσω τα κατορθώματα ενός ποντικομικρούλη δεν μ΄ αφήνουν. Ομολογώ πως αναρωτιόμουν πως σ΄ ένα δήμο είναι δυνατό να γίνονται ταυτοχρόνως δύο εκδηλώσεις με το ίδιο θέμα, την ίδια ώρα, την ίδια μέρα, στην ίδια πόλη, μέχρι τη στιγμή που τα κουτσομπόλικα πουλάκια, λαλίστατα όπως πάντα ήρθαν να ταράξουν την ησυχία μου.
Το τι μου αποκάλυψαν είναι αδύνατο να το χωρέσει ανθρώπου νους. Μάλιστα…για όλα φταίει μου είπαν, ένας ποντικομικρούλης που χώνεται παντού κι ανακατεύει τα πάντα. Στη προκειμένη περίπτωση όμως, η πλάκα είναι ότι έχωσε την ουρίτσα του σε γυναικείες υποθέσεις που θεωρεί αφελείς έως τελείως ανόητες.
Μη περιμένετε να σας πω περισσότερες λεπτομέρειες, εκτός του ότι ο ποντικομικρούλης που του βγάζω το καπέλο, έμαθε απ’ τη μια πηγή τι επρόκειτο να συμβεί και το πέρασε στην άλλη ώστε να κάνει ακριβώς το ίδιο.
Αρχίζω να λατρεύω τον ποντικομικρούλη – ευχαριστώ το φίλο/η για τη παρομοίωση – ειδικά γι’ αυτό το τρομερό του κατόρθωμα. Απ’ την άλλη λυπάμαι τα θύματά του που ανήκουν στο ωραίο, πλην αφελές, φύλο. Περαστικά σας!
