Ξεχασμένος και παραπεταμένος ένας κάκτος σε μια γωνιά του κήπου μου. Αρχικά μια ακανθώδης σφαίρα η οποία πολλαπλασιάστηκε χωρίς ποτέ να της δώσω ιδιαίτερη σημασία έως ούτω…
Σήμερα το πρωί τράβηξαν το βλέμμα μου τα υπέροχα λουλούδια που ξεπήδησαν απ’ την ακανθώδη μάζα που ασφυκτιά σε μια πλαστική γλάστρα που σχεδόν την έχει σπάσει.
Ένα τόσο όμορφο θέαμα που αποδεικνύει στη πράξη ότι απ’ αγκάθι βγαίνει πανέμορφος ανθός, ήταν αδύνατο να μη το παρουσιάσω στους φίλους αναγνώστες, μ’ ένα σχόλιο:
Ποτέ μην υποτιμάτε κάτι θεωρώντας το άσχημο κι άχρηστο. Ίσως αυτή η μη αρεστή μορφή, κάποια στιγμή σας δώσει κάτι τόσο υπέροχο όπως το λουλούδι του κάκτου, έστω κι αν διαρκεί μόνο για μια μέρα.
