Με ένα εμπνευσμένο παραλληλισμό συντάκτης του Atticavoice.gr σχολιάζει την αδιάφορη έως αποτυχημένη στάση του δημάρχου Ραφήνας-Πικερμίου τουλάχιστον σε δύο πρόσφατα γεγονότα, την κακοκαιρία «Ελπίδα» και την καθίζηση εδάφους στο Ν, Βουτζά, «γιατί πολύ απλά ο άνθρωπος αυτός υποκρίνεται κάτω από το βάρος των τεράστιων ευθυνών και της μεγαλειώδους ανεπάρκειάς του!».
Μέρος της εκτενέστατης παρέμβασης του Atticavoice.gr
Σ’ ένα κράτος μια φορά, που βαρούσε ταμπουρά, διαλαλούσαν μιαν αυγή…πως ο Βασιληάς θα βγη, με φορέματα καινούρια. Βγήκε μέσ’ απ’ το Παλάτι, δίχως ρούχο και βρακί, και θεόγυμνος περπάτει, πότ’ εδώ και πότ’ εκεί.
Γιώργος Σουρής
Ο βασιλιάς είναι γυμνός και οι σφουγγοκωλάριοι αυλικοί του επιμένουν να πορεύονται πίσω του παριστάνοντας πως κρατούν τον ανύπαρκτο μανδύα του. Αλλά η κοινωνία δεν βλέπει. Πιστεύοντας πως η άγνοιά της και η μη συμμετοχή στα κοινά είναι τεκμήριο αθωότητας – ενώ θα έπρεπε να είναι τεκμήριο ηλιθιότητας – ξεσηκώνεται μόνο όταν θίγεται ο μικρόκοσμός της. Όταν για παράδειγμα μένει για ώρες χωρίς ρεύμα ή όταν αρχίζουν να γλιστράνε τα σπίτια τους.
Και περιμένουν από το δήμαρχο βοήθεια. Μια βοήθεια όμως που δεν πρόκειται να έρθει, γιατί ο δήμαρχος δεν είναι τίποτα περισσότερο από όσους τον επέλεξαν. Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω, όπως κραυγάζει με απόγνωση ο ποιητής
Μιλάει με το «εγώ» ή το «εμείς» όταν τα πράγματα πάνε καλά, μιλάει με το «αυτοί» όταν τα πράγματα δεν πάνε. «Αυτός» είναι υπεύθυνος για τα καλά, οι «άλλοι» (ή συνήθως «κάποιοι» όπως ο ίδιος λέει) είναι υπεύθυνοι για τα άσχημα. Κοκορεύεται για τα ελάσσονα έργα του, ψελλίζει ανόητες δικαιολογίες για τα μείζονα, εκεί όπου δεν μπόρεσε να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης των συμπολιτών του. Ούτε με τις φωτιές στο Μάτι μπόρεσε, ούτε με τα χιόνια
Όταν δεν καταφέρνει να ανοίξει τους δρόμους από τα χιόνια, καταλογίζει ευθύνες σε όσους έδωσαν άδεια να χτιστούν σπίτια στα βουνά και την ίδια ώρα στέργει στην τακτοποίηση πολυτελών αυθαιρέτων, χτισμένων σε δασικές εκτάσεις στο ανατολικό Πεντελικό. Όταν τα σπίτια γλιστράνε, καταλογίζει πάλι ευθύνες σε όσους έδωσαν άδεια να χτιστούν σπίτια δίπλα σε ρέματα, αλλά αποκρύπτει πως και ο ίδιος φροντίζει για την τακτοποίηση της παρανομίας αυτής.
Και για όσους μπορεί να βιαστούν και να πουν πως κάπου έχει δίκιο ο δήμαρχος, ας μην το κάνουν. Γιατί πολύ απλά ο άνθρωπος αυτός απλά υποκρίνεται κάτω από το βάρος των τεράστιων ευθυνών και της μεγαλειώδους ανεπάρκειάς του.
Το έχει αποδείξει άλλωστε παλαιότερα πως μπορεί να είναι και με τον κλέφτη και με τον αστυνόμο. Ανάλογα με το τι τον βολεύει κάθε φορά. Όταν προσπαθεί να τσιμεντώσει το Μεγάλο Ρέμα, παριστάνει πως νοιάζεται για όσους έχτισαν δίπλα από αυτό και δεν τους μέμφεται γι’ αυτό. Όταν ψάχνει για ψήφους, υπερασπίζεται το δικαίωμα όσων έχτισαν χωρίς σχέδιο να ενταχθούν σε αυτό. Αυτά όμως δεν είναι δείγματα μεγάλου ανδρός, αλλά φτερού στον άνεμο. Δείγματα ανεμοδούρας, για να το πούμε πιο απλά.
Εν κατακλείδι, ο δήμαρχος δεν φταίει για τίποτα. Ίσως φταίει ο Χατζηπετρής
