“Το να κάνει κανείς το ίδιο λάθος δύο φορές δεν είναι γνώρισμα σοφού άνδρα”, όπως και το να κρύβεται ένας τοπάρχης πίσω απ’ τον προεδρεύοντα του Δημοτικού του Συμβουλίου δεν αποτελεί γνώρισμα σώφρονα πολιτικού. Κι όμως στην Ραφήνα την Τρίτη 16 Ιουλίου ξεκινώντας η τακτική συνεδρίαση του Σώματος συνέβησαν και τα δύο, όταν στην ερώτηση του τ. Δημάρχου κι επανεκλεγέντος δημοτικού συμβούλου ως επικεφαλής παράταξης Βασίλη Πιστικίδη γιατί δεν έλαβε πρόσκληση δύο συνεχών συνεδριάσεων, έλαβε απάντηση απ’ τον Πρόεδρο του Σώματος ότι δεν έχει πλέον θεσμικό(!) ρόλο ώστε να του στέλνει σχετικές ειδοποιήσεις.
Μάλιστα!
Ο εκλεγμένος πλέον τοπάρχης Ραφήνας- Πικερμίου δεν απάντησε ο ίδιος απαξιώνοντας τον ερωτώντα πρώην συγκυβερνήτη του, που παραιτήθηκε του δημαρχιακού θώκου υπέρ αυτού τηρώντας τον λόγο του, σ’ ένα θέμα ήσσονος σημασίας βέβαια, ουσιαστικά κρυπτόμενος πίσω απ’ τον Πρόεδρο του Δ.Σ.
Μείζονος ωστόσο σημειολογικής και ουσιαστικής παραβίασης των συμφωνηθέντων της, αποτυχημένης εκ των πραγμάτων, συγκυβέρνησης των δύο (Μπουρνούς / Πιστικίδη), πριν ακόμα επέλθει ο χρόνος λήξης αυτής στο τέλος Αυγούστου, (ελάχιστη σημασία έχουν οι εκλογές που έγιναν). Γεγονός που δείχνει πως αντιλαμβάνεται ο νέος τοπάρχης την τήρηση των συμφωνιών που κάνει.
Κάτι που αρχίζει να φαίνεται σε αρκετούς, πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι του εκλογικού αποτελέσματος, αφού ήδη υπάρχουν αποχρώσεις ενδείξεις ότι υποσχέσεις που δόθηκαν προεκλογικά – και είναι πάρα πολλές – αρχίζουν να γίνονται απαιτητές και πιεστικές με ανυπολόγιστο το μέγεθος δυσαρέσκειας προς το πρόσωπο του τοπάρχη αν δεν ικανοποιηθούν στο ακέραιο.
Με δεδομένη την προαναφερθείσα στάση του νέου τοπάρχη, ερώτημα παραμένει πως θα μπορέσει να κάνει πράξη τις συναινέσεις που απαιτεί η απλή αναλογική για την εύρυθμη λειτουργία του νέου δημοτικού σχήματος όπου η παράταξη που κέρδισε τις εκλογές δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία.
Και μη μου πείτε για την προσπάθεια που γίνεται απ’ την νέα Κυβέρνηση με παρεμβατικές μεθόδους ώστε να ενισχυθεί η δημοτική αρχή που εκλέχτηκε τελικά, ώστε να μπορεί να κυβερνήσει παρότι δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, επειδή οι όποιες αποφάσεις θα περνούν απ’ το κόσκινο όχι μόνο των μειοψηφιών, ουσιαστικά πλειοψηφιών, αλλά και της κοινωνίας που δεν θα σταθεί ανενεργή σε ζητήματα που την αφορούν άμεσα.
