Δείτε ποιους Αγίους τιμά σήμερα η Εκκλησία

Ο Άγιος Ιάκωβος του Αλφαίου υπήρξε ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού, αδελφός του Αγίου Ματθαίου του Ευαγγελιστή και γιος του Αλφαίου. Με αφοσίωση και θάρρος κήρυξε το Ευαγγέλιο αρχικά στην Ιερουσαλήμ και στη συνέχεια σε άλλες χώρες, καταστρέφοντας τα είδωλα και θεραπεύοντας ασθενείς με τη χάρη του Θεού.

Οι ειδωλολάτρες τον αποκαλούσαν «θείο σπέρμα», καθώς η παρουσία του σκόρπιζε φως και ελπίδα. Παρά τους διωγμούς και τους κινδύνους, δεν λύγισε. Θυμόταν πάντοτε τα λόγια του Κυρίου: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8:34).

Με τη ζωή και το μαρτύριό του, ο Άγιος Ιάκωβος απέδειξε έμπρακτα την πίστη του, υπομένοντας σταυρικό θάνατο, όπως και ο ίδιος ο Χριστός.

Όσιοι Ανδρόνικος και Αθανασία η συμβία του

Οι Όσιοι Ανδρόνικος και Αθανασία έζησαν γύρω στο 540 μ.Χ. και κατάγονταν από την Αντιόχεια της Συρίας. Ήταν ζευγάρι ενάρετο, πλούσιο σε αγαθοεργίες και πίστη. Ο Ανδρόνικος εργάστηκε ως αργυραμοιβός, και μαζί με τη σύζυγό του απέκτησαν δύο παιδιά, τα οποία όμως έχασαν πρόωρα.

Η απώλεια αυτή τους οδήγησε σε μια βαθιά πνευματική μεταστροφή. Αναζητώντας παρηγοριά, ταξίδεψαν στους Αγίους Τόπους και αργότερα στην Αίγυπτο, όπου αποφάσισαν από κοινού να αφιερώσουν τη ζωή τους στον Θεό. Ο Ανδρόνικος εντάχθηκε στη Μονή του αββά Δανιήλ, ενώ η Αθανασία στη Μονή των Ταβεννησιωτών.

Μετά από χρόνια άσκησης, νηστείας και προσευχής, εκοιμήθησαν ειρηνικά, αφήνοντας πίσω τους παράδειγμα συζυγικής αγιότητας και ταπείνωσης.

Δίκαιοι Αβραάμ και Λωτ — Ποιοι γιορτάζουν σήμερα

Σήμερα, Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2025, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τους Δικαίους Αβραάμ και Λωτ, δύο κορυφαίες μορφές της Παλαιάς Διαθήκης που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα πίστης, φιλοξενίας και υπακοής στο θέλημα του Θεού. Αν έχεις φίλους με αυτά τα ονόματα, είναι η κατάλληλη στιγμή να τους ευχηθείς!

Ποιοι γιορτάζουν σήμερα: Αβραάμ, Αβράμης, Αβραμία, Λωτ (Λοτ), Ποπλία

Ποιος ήταν ο Αβραάμ

Ο Αβραάμ (αρχικά Άβραμ, «υπέροχος πατέρας», κατόπιν «πατέρας πολλών») αναγνωρίζεται ως πατριάρχης και γενάρχης του ισραηλιτικού γένους. Με την πίστη του επισφράγισε τη διαθήκη με τον Θεό και έγινε υπόδειγμα υπακοής: από την κλήση να αφήσει την πατρίδα του μέχρι τη δοκιμασία με τον Ισαάκ.

• Φιλοξενία στη Δρυ Μαμβρή: Υποδέχθηκε τους τρεις αγγέλους με γενναιοδωρία, λαμβάνοντας την υπόσχεση για τον Ισαάκ.
• Διαθήκη και περιτομή: Σημείο αιώνιας σχέσης με τον Θεό και σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές.
• Παρέμβαση για τα Σόδομα: Ζήτησε έλεος για τους δικαίους, διδάσκοντας ότι η δικαιοσύνη συνυπάρχει με το έλεος.

Γιατί μας αφορά σήμερα; Ο Αβραάμ προβάλλει ως πρότυπο εμπιστοσύνης και ειρηνικού ήθους· μας θυμίζει ότι η αληθινή ευλογία περνά από την πίστη και τη φιλοξενία.

Ποιος ήταν ο Λωτ

Ο Λωτ, ανιψιός του Αβραάμ, ξεχωρίζει για τη φιλοξενία και τη διάκρισή του μέσα στη διαφθορά των Σοδόμων.

• Οι άγγελοι στα Σόδομα: Φιλοξένησε τους αγγέλους παρά τον κίνδυνο, και σώθηκε με την οικογένειά του από την επικείμενη καταστροφή.
• Πορεία προς Σηγώρ: Έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω—υπενθύμιση πως η σωτηρία απαιτεί αποφασιστικότητα.
• Το παθητικό παράδειγμα της συζύγου του: Η «στήλη άλατος» λειτουργεί ως προειδοποίηση να μην εγκλωβιζόμαστε στο παρελθόν.

Τι κρατάμε; Η ιστορία του Λωτ τονίζει τη θαρραλέα φιλοξενία και τη σημασία του να επιλέγουμε το καλό ακόμη και όταν αυτό κοστίζει.

Γιατί τιμώνται μαζί

Οι δύο Δίκαιοι συνδέονται με δεσμούς συγγένειας αλλά και πνευματικής πορείας. Ο Αβραάμ διδάσκει πίστη και μεσιτεία· ο Λωτ, σταθερότητα και φιλοξενία. Μαζί, υπενθυμίζουν ότι η αγιότητα χτίζεται μέσα στην καθημερινότητα, με πράξεις αγάπης και εμπιστοσύνης στον Θεό.

Οσία Ποπλία η Ομολογήτρια: Η θαρραλέα χριστιανή που ύμνησε τον Θεό μπροστά στον Ιουλιανό τον Παραβάτη

Σήμερα, Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2025, το Εορτολόγιο τιμά την μνήμη της Οσίας Ποπλίας της Ομολογήτριας, μιας γυναίκας με βαθιά πίστη, που έζησε με αφοσίωση στον Χριστό και μετέτρεψε το σπίτι της σε πηγή φωτός, αγάπης και διδασκαλίας.

Ποια ήταν η Οσία Ποπλία η Ομολογήτρια

Η Οσία Ποπλία γεννήθηκε και έζησε στην Αντιόχεια κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου έως και του Ιουλιανού του Παραβάτη (4ος αιώνας μ.Χ.). Από νεαρή ηλικία ξεχώρισε για τη σεμνότητα, τη φρόνηση και την ακλόνητη πίστη της. Παντρεύτηκε και έγινε παράδειγμα χριστιανής συζύγου και μητέρας, διατηρώντας με αγάπη και υπακοή την ειρήνη στο σπιτικό της.

Με τον σύζυγό της απέκτησε έναν γιο, τον Ιωάννη, ο οποίος, χάρη στην ανατροφή της, έλαμψε για την ταπεινοφροσύνη και τη σοφία του. Παρότι οι πιστοί της εποχής τον πίεσαν να αναλάβει τη θέση του Επισκόπου Αντιοχείας, εκείνος προτίμησε να μείνει απλός ιερέας, παραμένοντας παράδειγμα ταπεινότητας.

Η ζωή αφιερωμένη στην πίστη

Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Ποπλία αποφάσισε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό. Άνοιξε το σπίτι της για να φιλοξενεί ορφανές και ευσεβείς παρθένες, τις οποίες καθοδηγούσε πνευματικά, μαθαίνοντάς τους την αγνότητα, την προσευχή και την πνευματική ανδρεία.

Όταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης επισκέφθηκε την Αντιόχεια για να ενισχύσει την ειδωλολατρία, πέρασε μπροστά από το σπίτι της Ποπλίας. Εκείνη, χωρίς φόβο, μαζί με τις παρθένες της, έψαλλε δυνατά τον ψαλμό: «Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων».

Η στάση της εξόργισε τον αυτοκράτορα, ο οποίος της έστειλε ανθρώπους να την επιπλήξουν. Ωστόσο, η Οσία δεν λύγισε. Όταν εκείνος ξαναπέρασε, ύψωσε τη φωνή της και έψαλε: «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού».

Η ομολογία της πίστης

Ο Ιουλιανός, εξοργισμένος από το θάρρος της, διέταξε να τη μαστιγώσουν σκληρά. Παρότι προχωρημένης ηλικίας, η Ποπλία υπέμεινε με υπομονή και ειρήνη, χωρίς να αρνηθεί την πίστη της. Δεν τη θανάτωσε, όμως το σώμα της έφερε το μαρτύριο της ομολογίας.

Έως το τέλος της ζωής της συνέχισε να καθοδηγεί τις νέες γυναίκες με στοργή, αγάπη και διδασκαλία, μέχρι που παρέδωσε την ψυχή της στον Χριστό, τον στεφανοδότη των ομολογητών.

Τιμάμε σήμερα την Πίστη και το Θάρρος

Η Οσία Ποπλία μας υπενθυμίζει πως η αληθινή δύναμη της πίστης δεν χρειάζεται όπλα, αλλά φωνή και ψυχή γεμάτη φως. Το παράδειγμά της εμπνέει κάθε γυναίκα που επιθυμεί να ζήσει με αφοσίωση, σεμνότητα και ανδρεία.