Όταν πραγματοποιείται ένα στοίχημα ζωής μιας ολόκληρης τοπικής κοινωνίας, όπως η έλευση της αστικής συγκοινωνίας στη Ραφήνα, μπαίνουν στην άκρη οποιεσδήποτε μίζερες μικροπολιτικές, όπως και πομπώδεις θριαμβολογίες περί της πατρότητας του επιτεύγματος. Όντως είναι σημαντικό όταν κάποιοι άνθρωποι παλεύουν για ένα σκοπό υψίστης σπουδαιότητας για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο τόπο κατοικίας τους, να επαίρονται για το επιτυχές αποτέλεσμα, όπως και το ότι την όποια επιτυχία καρπούται αυτοδίκαια η εκάστοτε δημοτική αρχή.
Στη Ραφήνα έχει αποδειχτεί ότι υπάρχουν άνθρωποι, μετρημένοι έστω στα δάχτυλα, που αγωνίζονται από χρόνια για κάποια πράγματα, τα οποία ενίοτε υλοποιούνται. Τρανά παραδείγματα η αναβάθμιση του ΠΕΔΥ / Κ.Υ. Ραφήνας-Πικερμίου κι η έλευση του αστικού λεωφορείου μέχρι το σύνορο του δήμου στο Ν. Βουτζά. Και στις δύο περιπτώσεις η ιστορία διεκδίκησης ξεκινά πολλά-πολλά χρόνια πριν.
Να θυμίσουμε ότι το ’99 έληγε η σύμβαση του ΚΤΕΛ κι ενώ περιμέναμε πως και πώς να λήξει ώστε να μπορέσει επιτέλους η Ραφήνα να συνδεθεί με την αστική συγκοινωνία η τότε δημοτική αρχή Κεχαγιόγλου υπέγραψε για δικούς της λόγους την επέκταση της σύμβασης για άλλη μια 10ετία. Ώσπου πρόσφατα (τα τελευταία χρόνια) μια ομάδα ανθρώπων κινήθηκαν στοχευμένα στη διεκδίκηση έλευσης της αστικής συγκοινωνίας με το γνωστό αποτέλεσμα, χωρίς να παραγνωριστεί ότι βοήθησε κι η συγκυρία ότι η elbisco στο Πικέρμι που παραχωρούσε χώρο στάθμευσης στο αστικό λεωφορείο, απέσυρε την προσφορά της κι έτσι αναζητήθηκε λύση για τερματικό σταθμό του αστικού στο Ν. Βουτζά (για όσους θυμούνται η ίδια θέση είχε προταθεί επί θητείας Κεχαγιόγλου).
Το 2006 επίσης ξεκίνησε η εκστρατεία για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων του πρώην νοσοκομείου της Νταού με την κατασκευή-λειτουργία Γεν. Νοσοκομείου, αν. Αττικής, κάτι που ναυάγησε τελικά και απέμενε η προσπάθεια να διατηρηθεί τουλάχιστον το Κ.Υ. που υπήρχε στα εξωτερικά ιατρεία του πρώην νοσοκομείου. Πάλι μια μικρή ομάδα επίμονων ανθρώπων πάλεψε όχι μόνο να μην κλείσει το εν λόγω κέντρο, αλλά να αναβαθμιστεί και να φτάσει στο υψηλότατο σημερινό επίπεδο.
Και στις δύο περιπτώσεις λίγοι άνθρωποι, μετρημένοι στα δάχτυλα, δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα αλλά μεθοδικά προσπάθησαν ώστε και στις δύο περιπτώσεις να επιτευχθεί το ποθητό αποτέλεσμα. Αυτοί οι άνθρωποι δικαιούνται να πανηγυρίζουν για όσα πέτυχαν. Όμως μεταξύ των δύο ομάδων υπάρχει μια ιδιοποιώς διαφορά, στη περίπτωση της αστικής συγκοινωνίας είναι άτομα που έχουν εκτεθεί και πρόκειται να ξαναεκτεθούν ως αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι, ενώ στο θέμα του Κ.Υ. τα άτομα που πάλεψαν και παλεύουν ούτε υπήρξαν, ούτε πρόκειται να διεκδικήσουν τη ψήφο των συμπολιτών τους.
Φυσικά δεν αναφερόμαστε στις δημοτικές αρχές πρώην και νυν που καρπώθηκαν το ευτυχές αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις.
Μένουν να γίνουν πολλά ακόμα
Ήδη το Κ.Υ. Ρ-Π εξυπηρετεί εδώ κι ένα χρόνο που έχει τεθεί σε εφημερία χιλιάδες ασθενείς και ασφαλισμένους, όμως ο αγώνας δε σταμάτησε γιατί πρέπει και θα γίνουν κι άλλα πολλά ακόμα.
Το ίδιο προσδοκούμε να εξυπηρετήσει και το αστικό λεωφορείο τους χρήστες των συγκοινωνιακών μέσων. Ωστόσο απομένουν πολλά ακόμα να γίνουν, όπως η σύνδεση του κέντρου της Ραφήνας, της Καλλιτεχνούπολης και του Ντραφίου αρχικά, καθώς τώρα θα εξυπηρετηθούν άριστα ο Ν. Βουτζάς κι η Διασταύρωση της δημοτικής ενότητας Ραφήνας και το κέντρο της δημοτικής ενότητας Πικερμίου.
Στους αγώνες αυτούς θα σταθούμε αρωγοί στην ομάδα των ενεργών πολιτών, ώστε μαζί να πετύχουμε ακόμα περισσότερα και κυρίως τη βελτίωση-αναβάθμιση του κεντρικού οδικού δικτύου της Ραφήνας που έχει μείνει πολλά-πολλά χρόνια πίσω με αποτέλεσμα την απίστευτη ταλαιπωρία κατοίκων κι επισκεπτών.
Καλούς αγώνες!
