Αλήθεια πόσο εξαντλητικό πρέπει να είναι για ένα άνθρωπο, για μια γυναίκα να βιώνει μήνες τώρα τη βαριά αρρώστια του λατρεμένου πατέρα, αλλά συγχρόνως να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της απαιτητικής θέσης που κατέχει;
Και πως αντέχετε μετά από τόσο καιρό άνισης πάλης ο πολυαγαπημένος γεννήτορας να χάνει τελικά τη μάχη για τη ζωή και συ να ντύνεσαι τα χρώματα της χαράς, να προσποιείσαι την ενθουσιασμένη για την επιτυχία των εκδηλώσεων που έχεις αναλάβει;
Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται να σταθείς δίπλα στην ηλικιωμένη μάνα σου που χάνει το σύντροφο μιας ολόκληρης ζωής και συγχρόνως να στέκεσαι αγέρωχη στα σοβαρά ζητήματα που πρέπει να επιλύσεις σ’ ένα διοικητικό συμβούλιο ενός μεγάλου οργανισμού στον οποίο προΐστασαι;
Πόσο θαυμασμό αξίζει αυτή η γυναίκα, αυτή η πονεμένη κόρη, αυτή η δυναμική διευθύνουσα σύμβουλος, όταν ξέρεις το Γολγοθά που ανέβηκε σχεδόν απ’ την αρχή του δράματος που τόσο θαρραλέα αντιμετώπισε;
Πώς να μη σκεφτείς πόσο άριστα έπαιξε και παίζει το «Γέλα παλιάτσο» αυτή η περήφανη γυναίκα χωρίς καν να είναι ηθοποιός;
Καλή μου Κατερίνα (Αδαμοπούλου) θέλω και γραπτά να σου εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια για την απώλεια του πατέρα σου. Ευτυχώς έχεις δυο υπέροχες θυγατέρες που σήμερα, μέρα τόσο βαριάς απώλειας, κράτησαν σφικτά το χέρι σου η μια όσο ήσουν εδώ στη Ραφήνα και φρόντιζες πιστή στο καθήκον τις εορταστικές εκδηλώσεις του ΟΛΡ κι η άλλη εκεί κρατούσε σφικτά το χέρι της γιαγιάς της, θέλοντας να σας μεταγγίσουν τη δύναμη της νιότης τους, ξεπερνώντας το δικό τους πόνο για το χαμό του παππού τους, χάρη της δικής σας ελάφρυνσης της οδύνης.
Ο αποθανών θα είναι σίγουρα περήφανος για τη γενιά που αφήνει πίσω του κι η ευλογία του θα σας προστατεύει πάντα απ’ τους ουρανούς.
Να είστε γεροί να τον θυμάστε. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που αύριο θα τον σκεπάσει, ενώ η ψυχή του ταξιδεύει στην ουράνια κατοικία του ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος!
