Εννιά μέρες σήμερα που έχασα αιφνίδια τον πρώτο μου ξάδελφο. Η οδύνη που ένιωσα έγινε αράδες που άδειασαν τη ψυχή μου απ’ το βαρύ φορτίο της, μοιράζοντας το πόνο μου μαζί σας. Σήμερα ο μοναδικός αδελφός μου δίνει τη δική του μάχη με το χάροντα, κάτι που μ’ έχει κυριολεκτικά διαλύσει.
Γέλα παλιάτσο!
Προσπάθησα να ξεπεράσω τουλάχιστον επιφανειακά το πένθος της ψυχής μου, αρνούμενη το μαύρο χρώμα, συναντώντας φίλες και προγραμματίζοντας δράσεις προς όφελος της κοινωνίας, συνεχίζοντας ν’ αναρτώ ειδήσεις για να μην σας απογοητεύσω.
Δυστυχώς απόψε δεν αντέχω να συνεχίσω. Η εικόνα του αδελφού μου στο νοσοκομείο να κονταροχτυπιέται με το χάρο δεν παλεύεται με τίποτα. Συγχωρείστε με λοιπόν ότι για λίγο δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου απέναντί σας, που πάντα στηρίζετε την ιστοσελίδα μας με τις εκατοντάδες αναγνώσεις των άρθρων μας. Αυτός ο διπλός πόνος που με κτύπησε δεν αντέχεται. Παραδίδω τη πένα. Συγχωρείστε με.
