Ελλάδα ώρα μηδέν. Ο 21ος αιώνας πέρα από ραγδαία και απρόσκοπτη ανάπτυξη επιστήμης και τεχνολογίας επέφερε συνάμα και κρίση αξιών και ιδανικών. Μια κρίση-απτή πραγματικότητα- που προϋπήρχε της οικονομικής, ίσως αποτέλεσε και την βασική αιτία της τελευταίας.
Σε δεύτερη μοίρα, στα ψιλά γράμματα των ανθρωπίνων σχέσεων, έχουν μπει αξίες όπως η αξιοπρέπεια, η ανθρώπινη ζωή, η αλληλεγγύη, πράγμα επαρκές για να τεθεί υπεράνω όλων το προσωπικό -οικονομικό συμφέρον.
Ξεπουλήθηκαν προδήλως αξίες με το όνομα συνείδηση, αγάπη, γνώση, έρωτας, έναντι πινακίου φακής. Γιατί; Οι αιτίες πολλές. Θα κατονομάσω την κυριότερη.
Είμαστε τόσο πλούσιος λαός σε δυνατότητες, ιδέες, σκέψεις μα τόσο φτωχός στην εφαρμογή αυτών. Γιατί; Γιατί στερούμαστε ορθής παιδείας -όσο κοινότοπο και αν ακούγεται- γιατί ποτέ δεν τέθηκε ως πρωταρχικός στόχος αυτή. Πάντα την βάζαμε σε δεύτερη μοίρα. Ορθή παιδεία συνεπάγεται να μαθαίνεις όχι απλά τι σου απαγορεύεται να κάνεις, αλλά τον λόγο που σου απαγορεύεται. Υποθέτοντας ακόμη, πως αυτό είναι ανέφικτο, όταν ένα μωρό το αφήνεις ατιμώρητο, την πρώτη φορά θα κάνει το απαγορευμένο κρυφά , τη δεύτερη με πολλές τύψεις , την τέταρτη με ισχνές ενοχές, την τέταρτη θα έχει ξεχάσει ότι αυτό του είχε κάποτε απαγορευτεί. Όλοι είμαστε άνθρωποι. Σ΄ αυτό που διαφέρουμε είναι η διαπαιδαγώγηση.
Έπειτα, βέβαια, έρχεται η οικογένεια, θεσμός που σήμερα στριμώχνεται και ασφυκτικά, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Η έλλειψη συστήματος αξιών, έχει διαμορφώσει ένα πηχτό σκοτάδι, με ανθρώπους να αδιαφορούν να κατανοήσουν και να αλλάξουν την κατάσταση, αλλά μόνο να την στηλιτεύσουν (πράγμα που παρατηρείται και στους περισσότερους διανοούμενους σήμερα).
Δεν μας περιμένει η κόλαση, λάθος. Αυτό που μας περιμένει είναι η απόλυτη άρνηση του ανθρώπου για αλλαγή. Όπως έχει πολύ σωστά πει ο Μ. Χατζιδάκις:
«Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις». Προς αποφυγή τούτου, είναι κρίσιμα αναγκαίο να αφυπνιστούμε , να επαναπροσδιοριστούμε , να αγαπηθούμε. Όλα μαζί. Τίποτα δεν θα αλλάξει για εμάς, χωρίς εμάς.
