Έπαψε να λειτουργεί κι ο αυτόματος πιλότος στο καφενείον «η Ελλάς»
Είτε το θέλαμε είτε όχι αγαπητοί φίλοι/ες με τον αυτόματο πιλότο άρχισε να κινείται η Ελλάδα μετά τις ευρωεκλογές, όταν η Νέα Δημοκρατία με τον τότε πρωθυπουργό άρχισαν να μετράν το πολιτικό κόστος περισσότερο απ’ τη πορεία προς την πετυχημένη έξοδο της χώρας απ’ τις μνημονιακές υποχρεώσεις της.
Έκτοτε όλα δούλεψαν στραβά, αφού οι κυβερνώντες, αλλά και η τότε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ σκέπτονταν περισσότερο το πολιτικό τους μέλλον, παρά το μέλλον μιας χώρας που προχωρούσε έχοντας παραδώσει το τιμόνι στον αυτόματο πιλότο.
Η πορεία από τότε προδιαγραφόταν προβληματική, με συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις που έφθασαν τις τρεις εντός ενός έτους, επιβεβαιώνοντας τις δυσμενείς προβλέψεις των ελάχιστων που εξέφραζαν ανησυχίες με αποτέλεσμα να θεωρηθούν έως και γραφικοί.
Δυστυχώς σήμερα μετά το φιάσκο των εσωκομματικών εκλογών της Ν.Δ. φαίνεται πλέον καθαρά ότι η χώρα, με μια κυβέρνηση που κινείται επί ξυρού ακμής και μια αξιωματική αντιπολίτευση στα πρόθυρα διάλυσης, έχασε πλέον και τον αυτόματο πιλότο της.
Μη μου πείτε δηλαδή ότι πιστεύει ο οποιοσδήποτε ότι δεν μπόρεσε να δουλέψει ένα λογισμικό για 1200 ταμπλέτες μια εποχή που το ίντερνετ τρέχει με την ταχύτητα του φωτός. Η αναβολή των εκλογών της Ν.Δ. ήταν προσχεδιασμένη, επειδή αναμενόταν ολοκληρωτική διάσπαση της παράταξης όποιος κι αν έβγαινε τελικά πρόεδρος. Αντίο λοιπόν εσωκομματικές ανοιχτές διαδικασίες.
Η χώρα εκπέμπει SOS
Όταν η χώρα βρίσκεται εν μέσω μιας ολοένα και μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης. Όταν η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο ενός μεταναστευτικού κύματος που απειλεί να καταπιεί την Ευρώπη. Όταν η Ευρώπη εστιάζει το πρόβλημα διέλευσης τζιχαντιστών απ’ τη χώρα μας προς αυτή, πως μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να προχωρά με παρωπίδες μόνο στα εσωκομματικά της προβλήματα, όταν επιπροσθέτως η κυβέρνηση παραπαίει;
Επιτέλους! Μήπως ήρθε καιρός ως Έλληνες να σοβαρευτούμε; Μήπως ήρθε καιρός να ενωθούν τα πιο καλά και δυνατά μυαλά της πατρίδας, εντός και εκτός επικράτειας, να πάρουν το τιμόνι της χώρας πριν την καταπιεί όχι μόνο η οικονομική κρίση, αλλά πολύ περισσότερο ο μεγαλύτερος και άκρως επικίνδυνος φόβος βύθισης του εθνικού σκάφους;
Μήπως να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι εκτός του οικονομικού βρισκόμαστε και σε πραγματικό πόλεμο με τον εφιάλτη ανθρώπων που ανατινάζονται σπέρνοντας το θάνατο ολόγυρά τους;
Η Ευρώπη φλέγεται, η υφήλιος ταλανίζεται απ’ το φρικαλεότερο πόλεμο ενός θρησκευτικού παραλογισμού κι η Ελλάδα δε μπορεί να βρει το βηματισμό της με μια κοινοβουλευτική σταθερότητα;
Γιατί όπως και να το κάνουμε, μια χώρα για να προχωρήσει χρειάζεται εκτός από μια ικανή κυβέρνηση, μια εξίσου ικανή αξιωματική αντιπολίτευση, κάτι που είναι προδήλως μη υπαρκτό στη πατρίδα μας μετά τα τελευταία συμβάντα τόσο σε κυβερνητικό επίπεδο, (διαγραφές – παραίτηση βουλευτών), όσο και σε επίπεδο αντιπολίτευσης με την αναταραχή που υπάρχει στο στρατόπεδο της Ν. Δημοκρατίας.
Σήμερα το μεγαλύτερο κακό δεν είναι το φιάσκο των εσωκομματικών εκλογών της Ν.Δ. αλλά η απελπισία, (όχι η οργή ή το ρεζιλίκι), που διακατέχει όχι μόνο τους νεοδημοκράτες αλλά και όλους τους υγιώς σκεπτόμενους πολίτες, που ξέρουν καλά ότι η χώρα μ’ αυτά και με κείνα οδηγείται στο κενό.
Μόνη ελπίδα να επικρατήσουν οι πλέον νηφάλιοι ώστε να καταλήξουν σ’ ότι είναι προς το συμφέρον της πατρίδας, που περνά ίσως τη πιο κρίσιμη περίοδο μεταπολεμικά. Ας ευχηθούμε για τα καλύτερο.
