Αν κάποιος θέλει να σχολιάσει το φετινό εορτασμό της Παντοβασίλισσας Ραφήνας, Μητροπολιτικός Ναός της Ραφήνας που είναι αφιερωμένος στο Γενέσιον της Θεοτόκου και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου, θα σταθεί πρώτα απ’ όλα στην απουσία της εμποροπανηγύρεως που συνοδεύει συνήθως τον εορτασμό ονομασίας Ιερών Ναών.
Κι αυτό γιατί παρά την εισήγηση του δημάρχου Ραφήνας-Πικερμίου υπέρ του πανηγυριού, το Σώμα αποφάσισε να μη γίνει φέτος εμποροπανήγυρις, ακριβώς όπως αναβλήθηκαν πολλές εκδηλώσεις φορέων και συλλόγων του δήμου, λόγω του πένθους που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα που έπληξε την περιοχή.
Το δεύτερο σημείο που τα τελευταία χρόνια έχει περάσει στο τυπικό λατρείας της Παντοβασίλισσας, είναι η τέλεση του Μεγάλου Εσπερινού από Επισκόπους του Φαναρίου, συσχετίζοντας άμεσα τη προσφυγική προέλευση του Μητροπολιτικού ναού της Ραφήνας. Καλή βεβαίως η ιστορία! Όμως η συνεχιζόμενη αυτή πρακτική, αποστερεί το ποίμνιο απ’ την παρουσία του φυσικού του ποιμενάρχη, δηλαδή του Μητροπολίτη Μεσογαίας & Λαυρεωτικής κ.κ. Νικολάου.
Το τρίτο σημείο αφορά τις εμφανείς αλλαγές που έχουν επέλθει τα τελευταία χρόνια στην άποψη των πιστών εν σχέση με την συμμετοχή τους στη λειτουργία του Ναού, αφού αρκετά χρόνια, από τον ερχομό νέου ιερέως και μετά, το τακτικό εκκλησίασμα του κέντρου της πόλης προτιμά να εκκλησιάζεται σε άλλες ενορίες αρκετά πιο μακριά απ’ αυτή που ανήκει.
Είναι ίσως καιρός να σκεφτεί σοβαρά κλήρος και επίτροποι, τι είναι αυτό που απωθεί τον πολύ κόσμο να συμμετέχει ενεργά στις τελετουργίες της Παντοβασίλισσας, ενώ παράλληλα προτιμά να εκκλησιάζεται σε άλλες μακρινές ενορίες.
Ίσως είναι καιρός κι η οικεία Μητρόπολη Μ&Λ να λάβει υπόψη της ότι μεγάλο μέρος πιστών θέλει να βλέπει τον δικό του Ποιμενάρχη να χοροστατεί στο Μεγάλο Εσπερινό του Μητροπολιτικού Ναού της πόλης του. Δε μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί επ’ αόριστο η παρουσία άλλων Επισκόπων επί συνεχή χρόνια, αποκλείοντας ουσιαστικά τον οικείο Μητροπολίτη.
