Επειδή τον τελευταίο καιρό γίνονται συζητήσεις για θαύματα, υπάρχουν πολλές απίστευτες πολεμικές ιστορίες επιβίωσης, που αψηφούν κάθε λογική ή εξήγηση. Η ιστορία του Τζέικομπ Μίλερ είναι μια από αυτές αναφέρει στο λογαριασμό του fb ο Vangelis Chorafas
Ο Μίλερ, γεννήθηκε στο Λόγκανσπορτ και υπηρέτησε στο Λόχο Κ του 9ου Συντάγματος Πεζικού της Ιντιάνα, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Κατατάχθηκε στο στρατό των Βορείων το 1861 και συμμετείχε στις μάχες του Γκρίνμπριρ της Δυτικής Βιρτζίνια, στη πολιορκία της Κορίνθου στον Μισισιπή, στο Πέριβιλ του Κεντάκι και στον ποταμό Στόουνς.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1863, κατά τη διάρκεια της μάχης της Τσικαμάουγκα, μια σφαίρα τον χτύπησε ανάμεσα στα μάτια, έπεσε προς τα πίσω και θεωρήθηκε νεκρός στο πεδίο της μάχης. Θυμόταν ξεκάθαρα ότι ο λοχαγός του είπε: «Δεν ωφελεί να μετακινήσεις τον καημένο τον Μίλερ, γιατί είναι νεκρός».
Ο Μίλερ είχε αναφερθεί νεκρός από τον λοχαγό του και το όνομά του ήταν τυπωμένο στις εφημερίδες μεταξύ των σκοτωμένων. Δύο μήνες αργότερα, οι φίλοι και η οικογένεια έλαβαν επιτέλους μήνυμα από τον Μίλερ ότι ήταν ζωντανός.
Ο Μίλερ μετέφερε την ιστορία του και τις προσωπικές του εμπειρίες σε μια συνέντευξη που έδωσε σε μια εφημερίδα Joliet του Ιλινόις το 1911.
«Επιτέλους, συνήλθα και σηκώθηκα σε καθιστή θέση. Τότε άρχισα να νιώθω την πληγή μου», θυμάται ο Μίλερ. «Βρήκα το αριστερό μου μάτι έξω από τη θέση του και προσπάθησα να το τοποθετήσω πίσω, αλλά έπρεπε πρώτα να μετακινήσω το θρυμματισμένο οστό πίσω όσο πιο κοντά μπορούσα. Μετά έβαλα το μάτι στη σωστή του θέση. Έπειτα έδεσα το μάτι όσο καλύτερα μπορούσα με τον επίδεσμο μου».
Το άλλο μάτι του Μίλερ ήταν τόσο πρησμένο που δεν έβλεπε τίποτα. Αν και τυφλωμένος, σύρθηκε στο πεδίο της μάχης πάνω από τους νεκρούς και πήρε το δρόμο του για το νοσοκομείο εκστρατείας. Φοβούμενος μήπως αιχμαλωτιστεί από τους Νότιους, ξεκίνησε ένα ταξίδι 24 χιλιομέτρων για την Τσατανούγκα. Ο Μίλερ μπορούσε να δει μόνο λίγα μέτρα μπροστά του κρατώντας ανοιχτά τα βλέφαρα του πρησμένου ματιού. Ο Μίλερ λιποθύμησε στην άκρη του δρόμου και τον περιέθαλψε ένας έφιππος που τον πήγε στην Τσατανούγκα, όπου τελικά έλυσε τις πληγές του.
Με αφόρητο πόνο, ο Μίλερ παρακάλεσε κάθε γιατρό που έβλεπε να αφαιρέσει τη σφαίρα. Οι χειρουργοί ήταν σίγουροι ότι ο Μίλερ θα πέθαινε αν αφαιρούνταν η σφαίρα, έτσι την άφησαν μέσα μέχρι να φτάσει στο σπίτι του. Εκεί οι γιατροί αφαίρεσαν με επιτυχία περίπου το ένα τρίτο της σφαίρας. «Δεκαεπτά χρόνια αφότου τραυματίστηκα, ένα κομμάτι σφαίρας έπεσε από την πληγή μου και στα τριάντα ένα χρόνια, βγήκαν άλλα δύο κομμάτια μολύβδου», είπε ο Μίλερ.
Έλαβε σύνταξη από την κυβέρνηση γιατί δεν μπορούσε να εργαστεί λόγω της πληγής του. Παντρεύτηκε και απέκτησε έναν γιο.
Ο Μίλερ υπέφερε συνεχώς από πόνους, κρίσεις τρέλας και συχνά περιπλανιόταν άσκοπα. Ενώ δεν μπορούσε να θυμηθεί ονόματα, θυμόνταν έντονα τις λεπτομέρειες του πώς τραυματίστηκε και την επακόλουθη απόδρασή του.
«Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν πώς μπορώ να περιγράφω τόσο λεπτομερώς τον τραυματισμό μου και την αποχώρησή μου από το πεδίο της μάχης μετά από τόσα χρόνια. Η απάντησή μου είναι ότι έχω μια καθημερινή υπενθύμιση στην πληγή μου και συνεχή πόνο στο κεφάλι, όταν δεν κοιμάμαι. Όλη η σκηνή είναι αποτυπωμένη στον εγκέφαλό μου σαν να έχει χαραχτεί με χάλυβα».
Ο Τζέικομπ Μίλερ πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 1917, σε ηλικία 88 ετών.
