Γεννήθηκε το 1986 από μια μητέρα που δεν μπορούσε να φροντίσει ούτε εκείνη ούτε τον εαυτό της. Για μια δεκαετία, η μητέρα της Κρουζ ήταν ένοικος μιας κρατικής δομής για άτομα με βαριά αναπηρία στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Δεν μιλούσε καθόλου.
Ήταν 30 ετών, αλλά είχε τη νοητική οξύτητα ενός 2χρονου, φορούσε πάνες και χρειαζόταν συνεχή φροντίδα. Δεν μπορούσε να συναινέσει στο σεξ, οπότε όταν ανακαλύφθηκε ότι ήταν έγκυος, ήταν προφανές ότι πρέπει να είχε βιαστεί.
Οι διοικητικοί υπάλληλοι του ιδρύματος είπαν στην οικογένεια της γυναίκας ότι πιθανότατα υπεύθυνος ήταν κάποιος άλλος ένοικος και είπαν ότι θα καταθέσουν μήνυση στην αστυνομία και θα διεξάγουν εσωτερική έρευνα.
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η Κρουζ λέει ότι έλυσε η ίδια το μυστήριο της ταυτότητας του πατέρα της, εν μέρει χρησιμοποιώντας ένα τεστ DNA που παρήγγειλε μέσω ταχυδρομείου σε μια δημοφιλή βάση δεδομένων γενεαλογίας.
Η στιγμή της αποκάλυψης
Ήταν υπάλληλος της εγκατάστασης και όχι ένοικος, σύμφωνα με την αγωγή που κατέθεσε αυτή την εβδομάδα.
Επιπλέον, η Κρουζ έμαθε επίσης μέσω της δικής της έρευνας ότι δεν υποβλήθηκε ποτέ καμία αναφορά στην αστυνομία, δεν ανακρίθηκε κανένας υπάλληλος και δεν λήφθηκε ποτέ κανένα μέτρο από τους διαχειριστές, αναφέρεται στην αγωγή.
«Τα γεγονότα γύρω από τη γέννησή της ήταν πολύ πιο σοκαριστικά και τραγελαφικά από ό,τι είχε συνειδητοποιήσει η οικογένειά της» έγραψαν οι δικηγόροι της στην αγωγή, που κατατέθηκε εναντίον του Γραφείου για τα άτομα με αναπτυξιακές αναπηρίες, της κρατικής υπηρεσίας που επιβλέπει τις κρατικές εγκαταστάσεις.
Οι ποινικές διώξεις δεν είναι πλέον δυνατές λόγω νομικών προθεσμιών που έχουν λήξει προ πολλού. Η μήνυση ήταν δυνατή μόνο επειδή η Νέα Υόρκη θέσπισε πέρυσι νόμο που παραμερίζει προσωρινά την παραγραφή των δικαστικών υποθέσεων για σεξουαλικές επιθέσεις που έγιναν πριν από πολύ καιρό.
Τέσσερα χρόνια πριν…
Η αναζήτηση της Κρουζ για την ιστορία της γέννησής της ξεκίνησε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια. Οι δικηγόροι της δήλωσαν ότι ξεκίνησε ζητώντας αρχεία από τους δήμους και την πολιτεία σχετικά με τη φροντίδα της μητέρας της.
Έλαβε σημειώσεις προόδου από την περίοδο που η μητέρα της βρισκόταν στο Αναπτυξιακό Κέντρο Monroe, οι οποίες αποκάλυψαν μια σειρά από τραυματισμούς πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης – ένα σημάδι δαγκώματος στο στήθος της, μια μελανιά σε σχήμα σταυρού στην ωμοπλάτη της, μια εκδορά 23 εκατοστών στην πλάτη της, αναφέρει μεταξύ άλλων, η αγωγή.
«Της αρέσουν οι μαύροι άνδρες, γδύνεται, μερικές φορές φωνάζει, πηδάει, τρώει πολύ γρήγορα» είχε γράψει στις σημειώσεις του ένας φροντιστής – ο άνδρας που η Κρουζ πιστεύει τώρα ότι είναι ο πατέρας της.
Πώς η Μαγδαλένα Κρουζ αποκάλυψε το σκοτεινό μυστικό της κακοποίησης ενός ιδρύματος. Πώς η Μανταλένα Κρουζ αποκάλυψε το σκοτεινό μυστικό της κακοποίησης ενός ιδρύματος.Πώς η Μαγδαλένα Κρουζ αποκάλυψε το σκοτεινό μυστικό της κακοποίησης ενός ιδρύματος / Photo: YouTube
Η έρευνα της Κρουζ
Εξοργισμένη από όσα έδειχναν τα αρχεία, η Κρουζ έκανε γενετικό έλεγχο μέσω του Ancestry.com και ταίριαξε με βιολογικούς συγγενείς από την πλευρά του πατέρα της στη Βιρτζίνια.
Έψαξε φωτογραφίες της οικογένειας στο διαδίκτυο. Μία από αυτές έδειχνε ένα κορίτσι του οποίου τα μάτια έμοιαζαν με τα δικά της. Αναγνώρισε τον πατέρα του κοριτσιού και ανακάλυψε μέσω διαδικτυακής αναζήτησης ότι ζούσε στο Ρότσεστερ, όχι μακριά από το Αναπτυξιακό Κέντρο Μονρόε, την εποχή της γέννησής της.
Το 2019, κατέθεσε τα ευρήματά της στην αστυνομία, η οποία επιβεβαίωσε ότι ο άνδρας είχε εργαστεί στο ίδρυμα, αλλά δήλωσε ότι είχε περάσει πολύς χρόνος για να απαγγελθούν κατηγορίες.
Ήταν γνωστή και επαναλαμβανόμενη ιστορία
Στη δεκαετία του 1980, η οικογένεια δεν είχε ιδέα ότι το Αναπτυξιακό Κέντρο Monroe, το οποίο έκλεισε από την πολιτεία το 2013, είχε πολλαπλά περιστατικά κακοποίησης των ενοίκων. Τουλάχιστον 10 μέλη του προσωπικού είχαν αναγνωριστεί ως παιδόφιλοι και βιαστές από το 1976-1985, συμπεριλαμβανομένων εποπτών, φρουρών ασφαλείας και εθελοντών.
Πολλοί ένοικοι είχαν πεθάνει κάτω από ασυνήθιστες συνθήκες, συμπεριλαμβανομένου ενός 21χρονου τετραπληγικού ασθενούς του οποίου η θερμοκρασία του σώματος ανέβηκε όταν τον άφησαν έξω στον ήλιο για τέσσερις ώρες χωρίς υγρά, αναφέρει η αγωγή. Ένας άλλος ένοικος πέθανε αφού κατάπιε πέντε χειρουργικά γάντια.
«Δεν μπορεί να μιλήσει για το τι της συνέβει»
Η μητέρα της Κρουζ, που αναφέρεται στην αγωγή με τα αρχικά I.Κ., ζει σήμερα σε διαφορετική εγκατάσταση. Το Associated Press δεν κατονομάζει άτομα που έχουν υποστεί σεξουαλική επίθεση, εκτός αν συναινέσουν να κατονομαστούν.
«Δεν μπορεί καν να μιλήσει για να πει τι της συνέβη, και αν δεν υπήρχε η εγκυμοσύνη, δεν θα το μαθαίναμε ποτέ, μα ποτέ» δήλωσε την Τρίτη μία από τις δικηγόρους της Κρουζ, η Σούζαν Κράμιλερ. «Και ακόμη και αν δεν υπήρχε η έρευνα της κόρης της, πάλι δεν θα μαθαίναμε ποτέ για τη θεσμική συγκάλυψη».
Η αποτρόπαιη λύση των αντισυλληπτικών
Μετά την εγκυμοσύνη, τα αρχεία έδειξαν ότι οι διαχειριστές της εγκατάστασης πρότειναν αντισύλληψη για την I.Κ.
Η δικηγόρος, η οποία ανέλαβε την υπόθεση μαζί με τη δικηγόρο Κάρι Γκόλμπερντ, με εξειδίκευση σε επιζώντα θύματα κακοποίησης, δήλωσε ότι ο έλεγχος γεννήσεων «δεν θα είχε κανένα άλλο σκοπό από το να κρύψει τη συνεχιζόμενη κακοποίηση, δεδομένου ότι δεν είχε και δεν θα έχει ποτέ τη διανοητική ικανότητα να συναινέσει».
Σε δήλωσή του, το Γραφείο για τα άτομα με αναπτυξιακές αναπηρίες ανέφερε ότι, αν και δεν μπορεί να σχολιάσει εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις «η ασφάλεια και η ευημερία των ατόμων που υποστηρίζουμε είναι η ύψιστη προτεραιότητά τους».
Αυτός είναι ο πατέρας;
Ο άνδρας που η Κρουζ αναγνώρισε ως πατέρα της δεν κατονομάζεται ως εναγόμενος στην υπόθεση. Δεν μπορούσε να επικοινωνήσει άμεσα για να σχολιάσει. Οι τηλεφωνικές γραμμές στο όνομά του ήταν αποσυνδεδεμένες.
«Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ πόσοι άλλοι ασθενείς βιάστηκαν σε αυτή την εγκατάσταση, πόσες φορές βιάστηκε ο πελάτης μας, πόσοι άλλοι βιαστές υπήρχαν», δήλωσε η Κράμιλερ «και αυτό επειδή η εγκατάσταση κάλυψε την κακοποίηση».
Η αγωγή ζητά απροσδιόριστη αποζημίωση
Μέχρι το 2006, οι ποινικές διώξεις σε υποθέσεις βιασμού στη Νέα Υόρκη παραγράφονταν, εκτός αν γίνονταν εντός πέντε ετών από το αδίκημα. Οι νομοθέτες της Νέας Υόρκης κατήργησαν την παραγραφή για τον βιασμό πρώτου βαθμού, αλλά οι αλλαγές αυτές δεν εφαρμόστηκαν αναδρομικά σε παλιά εγκλήματα.
Οι νομοθέτες της Νέας Υόρκης το 2019 παρέτειναν επίσης την παραγραφή σε υποθέσεις βιασμού δευτέρου και τρίτου βαθμού, με τις προθεσμίες να κυμαίνονται πλέον από 10 έως 20 έτη, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του εγκλήματος.
