Γράφει ο Γιάννης Μπουλέκος*
Αμέσως μετά τις εκλογές του Ιουλίου του 2019 ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε μία πορεία κοινωνικής διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, μία πορεία που είχε ως στόχο την συσπείρωση των Δημοκρατικών, Προοδευτικών Δυνάμεων της χώρας και την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεγάλο, μαζικό κόμμα το οποίο θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες. Ένα κόμμα το οποίο θα είναι κοινωνικά παρεμβατικό στα μικρά και μεγάλα προβλήματα του συγχρόνου πολίτη.
Από τότε έχουν μεσολαβήσει πολλά γεγονότα και ειδικότερα οι επιπτώσεις τις πανδημίας όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία αλλά συνολικά στον κόσμο. Είδαμε ζητήματα που μέχρι πριν περίπου ένα χρόνο τα θεωρούσαμε πια αυτονόητα, που είχαν κερδηθεί με μεγάλους κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα -όπως τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, ο πολιτισμός, το κοινωνικό κράτος αλλά πάνω απ’ όλα η υγεία και η ανθρώπινη ζωή- να θέτονται υπό αμφισβήτηση από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται από μια κυβέρνηση με μόνο στόχο την εξυπηρέτηση των ολίγων και όχι του κοινωνικού συνόλου.
Παράλληλα από τον Μάρτιο του 2020 στην πατρίδα μας βιώνουμε καθημερινά την ανικανότητα και την ανυπαρξία της κυβέρνησης η οποία αδυνατεί να διαχειριστεί την πανδημία αλλά και τις οικονομικές επιπτώσεις αυτής. Η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει για ακόμα μία φορά μία τεράστια οικονομική κρίση, η οποία έρχεται ως επιστέγασμα μιας προηγούμενης 10ετους οικονομικής κρίσης, όμως αυτή την φορά η νέα γενιά κινδυνεύει όχι μόνο να συρρικνωθεί οικονομικά αλλά να χάσει εντελώς το τρένο της ζωής της. Διότι οι κοινωνικές ομάδες που κατάφεραν να κρατηθούν όρθιες από τις επιπτώσεις της κρίσης σήμερα αντιμετωπίσουν σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης
Καθημερινά η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκμεταλλεύεται τις επιπτώσεις της πανδημίας ως ευκαιρία για να εφαρμόσει πλήρως το σχέδιο της όπως αυτό εκφράστηκε μέσω της Επιτροπής Πισσαρίδη που θεωρεί τον παραγωγό, τον ελεύθερο επαγγελματία και γενικότερα τον μικρομεσαίο ως παρασιτικά κομμάτια της οικονομίας, τα οποία πρέπει να εξαφανιστούν και να συγκεντρωθούν κάτω την ομπρέλα μεγάλων εταιρειών. Θεωρεί επίσης και τους επιστήμονες (δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς κλπ.) που δρουν και εργάζονται αυτόνομα ως παρασιτικά κομμάτια της κοινωνίας και σκοπεύει να τους κάνει υπαλλήλους συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων. Ακόμα και ο Πολιτισμός, ένα από τα σημαντικότερα συστατικά της δημοκρατίας μας οδηγείται καθημερινά στην αφάνεια είτε αφήνοντας απροστάτευτους τους ανθρώπους του σύγχρονου Πολιτισμού είτε ρίχνοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά βορά στις ορέξεις επίδοξων επιχειρηματιών.
Απέναντι σε τέτοιες πολιτικές διαχείρισης της πανδημίας ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησαν να αντισταθούν να καταθέσουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο αντιμετώπισής της με πρόσταγμα τον άνθρωπο και όχι τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων. Δυστυχώς όμως το συγκεκριμένο σχέδιο δεν έχει ουσιαστικά φτάσει στους συμπολίτες μας, η ελληνική κοινωνία το γνωρίζει μόνο κατ’ όνομα και όχι στην ουσία του. Δεν επιτρέπεται όμως να υποχωρήσουμε μπροστά στην επικοινωνιακή υπεροπλία της κυβέρνηση χάρη στη λίστα Πέτσα που μοίρασε χρήματα του ελληνικού λαού στους φίλα διακείμενους προς αυτήν μηντιάρχες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2011 μέχρι και σήμερα δεν έτυχε ποτέ ίσης μεταχείρισης από πλευράς των συστημικών ΜΜΕ. Το μόνο όπλο που διέθετε ήταν ο κοινωνικός παρεμβατισμός του, ο οποίος το 2012 τον ανέδειξε σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το 2015 μέσα από τρεις εκλογικές μάχες του έδωσε την ιστορική ευθύνη να οδηγήσει στην έξοδό μας από τα μνημόνια που ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών του δικομματισμού.
Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης λειτουργώντας μέσα σε ασφυκτικά δημοσιοοικονομικά μέτρα, με μία κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις στη σωτηρία της πατρίδας μας. Και έτσι η λειτουργία του κόμματος αφέθηκε σε δεύτερη μοίρα παρά τις σημαντικές προσπάθειες που κατέβαλε ο πρώην γραμματέας του κόμματος σ. Πάνος Ρήγας, μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και μέλη Νομαρχιακών Επιτροπών για την ανασυγκρότηση του κόμματος μετά την διάσπαση του 2015.
Μετά τις εκλογές του 2019 ακολούθησε η διαμόρφωση του σχεδίου πολιτικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, με την δημιουργία διευρυμένων οργάνων και τις ομόφωνες αποφάσεις που έκριναν ως αναγκαία την πολιτική και κοινωνική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ. Κάπου εκεί όμως σταμάτησε ουσιαστικά η εφαρμογή του πολιτικού μας σχεδίου και η στασιμότητα οδήγησε στο να ερμηνεύουμε κατά το δοκούν τις αποφάσεις του κόμματος και να αναλωνόμαστε σε προσωπικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις διαμορφώνοντας πολιτική κοιτώντας το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά η πάλη εντός του ΣΥΡΙΖΑ είχε σταματήσει να είναι πολιτική και είχε γίνει μία πάλη μεταξύ των τάσεων για τον τρόπο που θα εφαρμοστούν οι συλλογικές αποφάσεις του κόμματος. Ως αποτέλεσμα, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχασε ένα μέρος από την πολιτική γοητεία που ενέπνεε στους προοδευτικούς πολίτες της χώρας.
Ίδρυση της Ριζοσπαστικής Εναλλακτικής Ενότητας (ΡΕΝΕ)
Αφουγκραζόμενοι την πολιτική και ιστορική αναγκαιότητα αποφασίσαμε να συνδιαμορφώσουμε ένα ρεύμα ιδεών, την Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα, η οποία ξεπερνά την λειτουργία των τάσεων που κατά την γνώμη μας έχουν κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο και πλέον λειτουργούν μηχανιστικά, μόνο οργανωτικά και όχι πολιτικά, με τις συνέπειες που αυτό έχει.
Με την συγκεκριμένη προσπάθεια προσδοκούμε να συμβάλουμε στον εσωκομματικό διάλογο, για την επόμενη μέρα της Αριστεράς και του προοδευτικού κόσμου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, με προτάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση, την υγεία την εργασία, την εξωτερική πολιτική, τον πολιτισμό, την νέα γενιά, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε ένα κόμμα του οποίου οι ιδέες θα διαχέονται στον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό, σε ένα κόμμα που θα διακρίνεται για τη δημοκρατική λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του, σε ένα κόμμα που θα ενισχύει το αξιακό πλαίσιο συνύπαρξης των μελών του, προτάσσοντας το συλλογικό συμφέρον και ενισχύοντας την αξιοκρατία, σε ένα κόμμα που θα διασυνδέεται με κάθε έκφραση του μαζικού κινήματος, θα διερευνά τις μελλοντικές τάσεις σε όλες τις πτυχές τους κοινωνικού γίγνεσθαι, με στόχο όχι απλά να τις ερμηνεύει, αλλά και να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του αύριο, σε ένα κόμμα που θα επεξεργάζεται συλλογικά και με τρόπο επιστημονικό το κυβερνητικό του πρόγραμμα και πάνω απ’ όλα θα δένει με τις αγωνίες και τις αναζητήσεις των νέων ανθρώπων.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία θεωρούμε πως θα μετατραπεί σ’ ένα κόμμα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του συγχρόνου πολίτη και της κοινωνίας κάνοντας μια -ας μου επιτραπεί η έκφραση-«επίθεση γοητείας» στο σύνολο του δημοκρατικού κόσμου, για μία αριστερή, εναλλακτική διακυβέρνηση στην πατρίδα μας με επίκεντρο τον άνθρωπο
*O Γιάννης Μπουλέκος είναι νομικός, μέλος της ΝΕ τουΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Ανατολικής Αττικής
