Το μπουζούκι ως ελληνικό όργανο αποτελεί εξέλιξη της αρχαιοελληνικής πανδούρας. Αρχικά ήταν υπό διωγμό συνδεδεμένο με την παρανομία και την φυλακή. Ωστόσο το μπουζούκι αγαπήθηκε, αποθεώθηκε και καθιερώθηκε ως ο εθνικός ήχος της χώρας. Άξιοι δεξιοτέχνες το κράτησαν, το εξέλιξαν και το αποθέωσαν. ¨Ένας από αυτούς είναι ο μεγάλος δεξιοτέχνης του οργάνου ο Θύμιος ο Στουραΐτης.
Ο Θύμιος Στουραΐτης είναι ήδη γραμμένος στην μουσική ιστορία του τόπου μας ως ένας από τους μεγαλύτερους μπουζουξήδες που έχουν «περάσει» μαζί με τον Χιώτη, τον Τσιτσάνη, τον Τατασόπουλο, τον Λεμονόπουλο, τον Κ Παπαδόπουλο, τον Καρνέζη, τον Γ. Μωραΐτη, τον Μπέμπη (Στεργίου), τον Τσιμπίδη, τον Μακρυδάκη, τον Παπαιωάννου, τον Σταματίου (Σπόρος), τον Νικολόπουλο, τον Καραμπεσίνη, τον Λιόση κλπ.
Ο μεγάλος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Θύμιος Στουραΐτης γεννήθηκε στην Κερατέα Αττικής. Ο πατέρας του ήταν πλανόδιος βιολιστής. Είναι γνωστή στην περιοχή η μεγάλη κλίση των Στουραΐτηδων στην μουσική. Μικρός ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα, αλλά την εγκατέλειψε για χάρη του μπουζουκιού. Στα 12 του ήταν ήδη καλός, ενώ στα 13 του είδε από κοντά τον μέγα Μάρκο Βαμβακάρη να παίζει σε πανηγύρι στο Κορωπί. Ωστόσο ο άνθρωπος που τον έπεισε να προχωρήσει είναι ο Θεόδωρος Δερβενιώτης, δεδομένου ότι ο Θύμιος ήταν ήδη υπαξιωματικός στην Πολεμική Αεροπορία.
Από την αρχή της επαγγελματικής του καριέρας βρέθηκε δίπλα στο Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Λαύκα, τη Ρίτα Σακελλαρίου, την Άντζελα Γκρέκα, τον Σπύρο Ζαγοραίο. Έχει παίξει σε πάμπολλες ηχογραφήσεις του 1955 – 70 με τα χαρακτηριστικά «ταξίμια» του. Έχει συνοδεύσει, λοιπόν, όλα τα μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού (Μενιδιάτη, Καίτη Γκρέϋ, Γαβαλά, Παπαϊωάννου, Σακελλαρίου, Γκρέκα, Ζαγοραίο, Σταύρο Τζουανάκο κλπ). Παράλληλα ο Θύμιος έχει παίξει και τραγουδήσει μεταξύ άλλων Τατασόπουλο, Σκαρβέλη, Τσιτσάνη, Τούντα, Δερβενιώτη κλπ.
Άξιο μνείας είναι το γεγονός ότι έχει παίξει μαζί με τον αξέχαστο Γιάννη Παπαϊωάννου αρκετές σεζόν σε μαγαζιά και σε δίσκους, ενώ έχει παίξει σε δίσκους μαζί με τον Μητσάκη, τον Χιώτη. Παράλληλα έχει παίξει με τον Ζαμπέτα στα μαγαζιά και στις φωνοληψίες.
Επίσης, ο Θύμιος Στουραΐτης, ήταν και συνεργάτης του Καζαντζίδη, και έχει εξομολογηθεί το θαυμασμό του για τη φωνή του Στέλιου. Εκτός από δεξιοτέχνης του μπουζουκιού έχει και καλή ρεμπέτικη φωνή. Δεν είναι τυχαίο που η SONY στη σειρά “Δεξιοτέχνες του Μπουζουκιού” του αφιέρωσε το cd Νο4 αυτής.
Για όσους τον έχουν ακούσει η ατίθαση, αντρική, κοφτή και απέριττη πενιά του είναι το σήμα κατατεθέν του. Ειδικότερα έχει το παρατσούκλι John Lee Hooker γιατί παίζει σαν μπλουζίστας κοφτό και στακάτο μπουζούκι. Έχει πεντακάθαρο παίξιμο και “διαύγεια” στην επικοινωνία του με το κοινό. Εμπειρία είναι να τον ακούς να ερμηνεύει Χατζιδάκη, Ζαμπέτα και Κουγιουμτζή κλπ με τον δικό του τρόπο.
Ο Θύμιος Στουραΐτης αγαπά τα τρίχορδα «ρεμπέτικα» μπουζούκια. Θεωρεί ότι από αυτά αναδύεται ο σωστός ήχος. Το ρεμπέτικο τραγούδι δεν είναι απλώς ήχος αλλά και τρόπος ζωής.
Ο Θύμιος Στουραΐτης και το παίξιμο του συμπυκνώνουν το ύφος και το ήθος μιας ολόκληρης εποχής. Παράλληλα έχει παρουσιάσει και δικές του συνθέσεις. Ως άριστος μπουζουξής ακολουθώντας των δρόμων των μεγάλων του είδους έχει συνθέσει και εκείνος τα δικά του απτάλικα, ζεϊμπέκικα, χασαποσέρβικα, καρσιλαμάδες και μινόρε. Εκπληκτικά είναι τα απέριττα, δωρικά, καθαρά και όλο χρώμα ταξίμια του. Πολλά από τα τελευταία είναι για σεμινάριο στο μπουζούκι.
Αξιοσημείωτο, που δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό είναι οι πολλές φορές που έχει μπουζούκι σε πρώτες εκτελέσεις εξαιρετικών τραγουδιών μεγάλων συνθετών. Όπως πχ το τραγούδι «Δε θα ξαν΄ αγαπήσω (Το μερτικό μου απ’ τη χαρά) που παίζει μπουζούκι μαζί με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Άλλη μια πρώτη εκτέλεση είναι «το διαβατήριο» του Δερβενιώτη που ηχογραφήθηκε το 1970 από τον Στέλιο Καζαντζίδη και μπουζούκια σε εκείνη την εκτέλεση παίζουν οι Θύμιος Στουραΐτης και Χρήστος Νικολόπουλος.
Έχει φανατικούς οπαδούς στο χώρο των λαϊκών μουσικών κι όχι μόνο. Σήμερα βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, παίζοντας σε μικρά μαγαζιά αφού -όπως λέει κι ίδιος- εκεί παίζεται το ρεμπέτικο.
Ο Θύμιος, όπως και όλοι οι μεγάλοι δεξιοτέχνες του μπουζουκιού, έχει «ξοδέψει» τη ζωή του, χιλιάδες ημέρες και νύχτες, στα λαϊκά κέντρα, τις συναυλίες, τα πανηγύρια και τα στούντιο ηχογραφήσεων. Είναι πιστός στο τρίχορδο μπουζούκι και έχει στηρίξει με το παίξιμό του, όπως προαναφέρθηκε, γνωστούς συνθέτες και τραγουδιστές και αποτελούν σήμερα ιδιαιτέρως αξιόπιστες προτάσεις γνησιότητας. Αυτό που απομένει για εμάς είναι η αισθητική αποτίμηση του συγκεκριμένου ήχου του. Μήπως εμείς, της περιοχής Κερατέας θα πρέπει να τον τιμήσουμε με κάποιο τρόπο;
