Κατάθεση ψυχής στη γενέτειρά του Πάρο και ειδικότερα στο πανέμορφο γραφικό χωριό του τις Λεύκες, αποτελεί το βιβλίο «Επίτομος Γενεαλογικός Κώδικας της Πάρου» του Φραγκίσκου Περράκη, όπου ο συγγραφέας αποτυπώνει το οδοιπορικό των ονομάτων των συγχωριανών του, ψάχνοντας σε βάθος αιώνων τις ρίζες τους.
Από την ηλικία των 15 ετών ο Φραγκίσκος, γιος του Νίκου Φρ, Περράκη, πρώτου μεταπολεμικά αιρετού προέδρου των Λευκών, παρακολουθούσε από κοντά την προσπάθεια του πατέρα του να βρει τρόπο κατάρτισης ενός αξιόπιστου γενικού μητρώου των δημοτών του χωριού.
Μέχρι τότε τα αρχεία δημοτολογίων που χρησιμοποιούνταν, εκτός από φθαρμένα, ήταν ελλιπή και αναξιόπιστα, καθώς οι συντάκτες τους συνήθως ήταν ολιγογράμματοι ιερείς, χωρίς ιδιαίτερη κατάρτιση και συνεπώς χωρίς ιδιαίτερη υπευθυνότητα.
Υπό αυτές τις συνθήκες στο μυαλό του νεαρού Φραγκίσκου γεννήθηκε η ιδέα μιας αξιόπιστης καταγραφής, η οποία βρισκόταν εν υπνώσει μέχρι που 40 και βάλε χρόνια μετά, συνέβη ένα καταληκτικό γεγονός που συνετέλεσε στην απαρχή συγγραφής αυτού του βιβλίου, όταν κάποιος Βορειοελλαδίτης έψαχνε τις ρίζες του, ισχυριζόμενος ότι είναι Λευκιανές. Οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες κι η απογοήτευσή του ήταν έκδηλη.
Το γεγονός αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του Φραγκίσκου να γράψει ένα βιβλίο που ν’ αναφέρει σε βάθος χρόνου τις ρίζες των Παριανών οικογενειών. Έτσι ξεκίνησε ένα οδοιπορικό ερευνών, που ξεκίνησε έχοντας ως αφετηρία το υπ’ αριθ. 54/15-10-1952 πρακτικό του Κοινοτικού Συμβουλίου της τότε Κοινότητας Λευκών.
Με πείσμα, υπομονή και επιμονή, αλλά κυρίως με αγάπη περισσή για τη γενέτειρά και τους συμπατριώτες του, ξεκίνησε η πολύχρονη αναζήτηση και καταγραφή μιας δημογραφικής κατ’ αρχάς, αλλά ταυτόχρονα γλωσσικής, λαογραφικής και ιστορικής έρευνας που αγκαλιάζει σχεδόν όλους τους τομείς της ζωής των Παριανών στο πρόσφατο παρελθόν και περιγράφεται στο βιβλίο Επίτομος Γενεαλογικός Κώδικας της Πάρου.
Τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου στο Πνευματικό Κέντρο της Αθήνας, όπου οι φίλοι του Φραγκίσκου ετοίμασαν την παρουσία του βιβλίου του σαν έκπληξη στο φίλο τους, που ενημερώθηκε γι’ αυτήν όταν όλα είχαν δρομολογηθεί, το αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» γέμισε ασφυκτικά από Παριανούς που ήρθαν να τιμήσουν τον άξιο συμπατριώτη, φίλο, συγγενή τους Φραγκίσκο Περράκη, απόστρατο Πολεμικής Αεροπορίας, με πλείστες όσες πανεπιστημιακές περγαμηνές επίσης.
Όπως γράφει στην αναδίπλωση του οπισθόφυλλου ο Σπ. Δελ. Ναυπλιώτης: «Διαβάζοντας την κατ’ ευθείαν Γενεαλογική Γραμμή ή εκ Πλαγίου, εξ αρρενογονίας ή θηλυγονίας, έχεις το μοναδικό στο είδος του αίσθημα. Ένα οιονεί Κοινωνικό Μνημόσυνο στους Προγόνους μας που εβίωσαν την Ερίτιμη Κυρία των Κυκλάδων, την Πάρο, με τη μακραίωνη Ιστορία, που είναι και δική μας Πατρώα Γη».
Ο καθηγητής κ. Νίκος Α. Ραγκούσης πρ. πάρεδρος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κι ο συγγραφέας ιατρός κ. Αντώνης Αρκάς πρ, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Δήμου Πάρου, προλόγισαν το βιβλίο καθηλώνοντας το ακροατήριο, ενώ το συντονισμό και τη γενική παρουσίαση έκανε ο πρόεδρος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Παριανών Συλλόγων (Ο.ΠΑ.Σ.) κ. Δημήτρης Βαξεβανίδης, το πηγαίο χιούμορ του οποίου προκάλεσε αρκετές φορές χαλαρωτικό γέλιο στο ακροατήριο.
Ελπίζω εδώ, να μου επιτραπεί να ευλογήσω τα γένια μου (συμφωνείς καλέ μου ξάδελφε Φραγκίσκο;) και να αναφερθώ στην οικογένεια Ραγκούση, με το χαρακτηριστικότερο και συνηθέστερο Παριανό επώνυμο. Συγχρόνως ένα απ’ τα παλιότερα (δεύτερο κατά σειρά μετά το επώνυμο Χανιώτης).
Η πρώτη εγγραφή του επωνύμου αυτού στα δημοτολόγια του δήμου Υρίας και μετέπειτα κοινότητας Λευκών έγινε το 1841, αν και ήταν γνωστό απ’ το 1501. Το 1665 φέρεται ηγούμενος της μονής Αγίας Κυριακής ο ιερομόναχος Ματθαίος Ραγκούσης, ενώ το 1788-1800 ηγούμενος της Λογγοβάρδας ο Ιωννίκιος Ραγκούσης.
Η ρίζα του επωνύμου Ραγκούσης πιθανά προέρχεται απ’ τη Σικελική πόλη Ραγούζα (Ragousa) ή την αρχαία πόλη των Δαλματικών ακτών Ραγούζα, που σήμερα ανήκει στην Κροατία με το όνομα Ντουμπρόβνικ. Το αρχικό όνομα ήταν Ραούσιον (Rhausium) και το 663 μετονομάστηκε σε Ραγκούσα ή Ραγούσα (Ragousa). Ντουμπρόβνικ ονομάστηκε το 1918.
Εξ αγχιστείας Ραγκούση και απ’ τη γιαγιά Χανιώτη, επίσης απ’ τα παλαιότερα και πλέον διαδεδομένα επίθετα σ’ όλες τις περιοχές του νησιού, γνωστό απ’ τον 17ο αιώνα με καταγωγή – προέλευση απ’ τα Χανιά Κρήτης, δικαιούμαι να περηφανεύομαι ως γνήσια Παριανή, με την βούλα αιώνων.
