Επιμέλεια Έφη Αλεβίζου
Δύο λέξεις κρέμονται πάνω από την καριέρα του Ρόμπερτ Βάγκνερ. «Prince Valiant» ήταν ο τίτλος της ταινίας περιπέτειας της δεκαετίας του 1950 που τον καθιέρωσε ως τον καρδιοκατακτητή με το τετράγωνο σαγόνι που ερωτεύτηκε η νεολαία του μισού κόσμου, και είναι επίσης το όνομα του μικρού σκάφους στο οποίο προσπάθησε να γαντζωθεί η σύζυγός του, η ηθοποιός Νάταλι Γουντ, τη νύχτα που πέθανε, στις 29 Νοεμβρίου 1981, σε ηλικία μόλις 43 ετών.
Είναι ένας θάνατος του οποίου τα αίτια παραμένουν αδιευκρίνιστα τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ένα μυστηριώδες γεγονός που συνεχίζει να τροφοδοτεί μια αλλόκοτη γοητεία, η οποία πλέον συνδυάζεται με ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για το αληθινό έγκλημα.
Το αν αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ στα ανοικτά των καλιφορνέζικων ακτών του νησιού Σάντα Καταλίνα ήταν έγκλημα ή ατύχημα, το γνωρίζει μόνο ο Βάγκνερ. Το 2018 η αστυνομία θεώρησε και πάλι τον Βάγκνερ «πρόσωπο ενδιαφέροντος», ένας όρος που χωρίς να τον ξεχωρίζει ως ύποπτο τον τοποθετεί ως κάποιον που θα μπορούσε να συνεισφέρει σχετικές πληροφορίες στην υπόθεση.
Η κόρη της Γουντ θέλει να φωτιστεί η αλήθεια
Στις 20 Ιουλίου του 2023 η Νάταλι Γουντ θα γινόταν 85 ετών και με αυτό αφορμή θυμόμαστε το ντοκιμαντέρ του HBO «Natalie Wood: What remains Behind». Η ταινία είναι ένα οικείο πορτρέτο της καριέρας της Wood και των συνθηκών του θανάτου της, ενώ την παραγωγή έκανε η κόρη της ηθοποιού, Νατάσα Γκρέγκσον Βάγκνερ, η οποία είναι και η αφηγήτρια.
«Ήταν σημαντικό για μένα να κάνω αυτή την ταινία, γιατί νιώθω ότι κανείς δεν καταλαβαίνει ή δεν γνωρίζει τη μητέρα μου τόσο καλά όσο εγώ, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου» δήλωσε η ίδια στην El País το 2020.
Οι συνεντεύξεις που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ταινίας αντικατοπτρίζουν μια ειδυλλιακή οικογενειακή ζωή και ξετυλίγουν ένα ειδύλλιο που φαινόταν αναπόφευκτο ανάμεσα σε δύο από τους πιο αγαπημένες σταρ του Χόλιγουντ.
Η Νάταλι έγινε σταρ στα πέντε της
Η Νάταλι Γουντ πάτησε για πρώτη φορά μπροστά από την κάμερα σε ηλικία πέντε ετών, υποκινούμενη από μια μητέρα της που ασκούσε έλεγχο και η οποία, όπως τόσοι πολλοί γονείς της σόουμπιζ, είχε μεταφέρει τις επιθυμίες της σε μια κόρη της οποίας τη ζωή και την καριέρα μπορούσε να ελέγξει με σιδερένια πυγμή.
Αντίθετα, ο πατέρας της Γουντ ήταν αλκοολικός που άφησε ανακουφισμένος τα προς το ζην της οικογένειας στα χέρια του μικρού κοριτσιού. Η νεαρή ηθοποιός έδειξε το αβίαστο ταλέντο της στις απολαυστικές ταινίες του 1947 «Το Θαύμα της 34ης Οδού», ένα κλασικό χριστουγεννιάτικο έργο, και «Ψυχές στην Ομίχλη».
Έπαιζε ευλαβικά το ρόλο του γλυκού και αθώου παιδιού που της είχε δώσει το στούντιο, μέχρι που αψήφησε τη μητέρα της και το Χόλιγουντ σε ηλικία 15 ετών, υποδυόμενη την Τζούντι στο «Επαναστάτης χωρίς αιτία» του 1955, έναν ρόλο που την έκανε ενήλικη στα μάτια του κόσμου.
Το γεγονός ότι επιλέχθηκε για τον ρόλο αυτό ήταν πάντα στο επίκεντρο διαμάχης εξαιτίας των φημών ότι είχε κοιμηθεί με τον σκηνοθέτη Νίκολας Ρέι, 27 χρόνια μεγαλύτερό της, για να πάρει τον ρόλο.
«Όταν μεγαλώσω, θα τον παντρευτώ»
Η ποιότητα της ταινίας και ο θάνατος του Τζέιμς Ντιν μια εβδομάδα πριν από την κυκλοφορία της την κατέστησαν παγκόσμιο φαινόμενο και καλτ ταινία, η οποία, εκτός του ότι επιβεβαίωσε οριστικά το ταλέντο της Γουντ ως ηθοποιού, της χάρισε και την πρώτη από τις τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Η αποφασιστικότητα που επέδειξε στην καριέρα της επαναλήφθηκε και σε άλλες πτυχές της ζωής της.
«Όταν μεγαλώσω, θα τον παντρευτώ» είπε ότι σκέφτηκε όταν διασταυρώθηκε για πρώτη φορά με τον Ρόμπερτ Βάγκνερ στους διαδρόμους του Fox Studios, όταν εκείνη ήταν δέκα ετών και εκείνος δεκαοκτώ.
Κι όμως, συνέβη!
Οκτώ χρόνια αργότερα, το εργοστάσιο των ονείρων έκανε τη μαγική του δουλειά: Το στούντιο κανόνισε ένα ραντεβού γι’ αυτούς την ημέρα ενηλικίωσης της Γουντ. Ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκαν στην Αριζόνα.
Το ειδύλλιό τους είχε προκαλέσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον που τα παράθυρα της εκκλησίας έπρεπε να καλυφθούν για να αποφύγουν τα βλέμματα των εκατοντάδων περίεργων θεατών και δημοσιογράφων που συνωστίζονταν έξω.
Νέοι και εμφανίσιμοι, ήταν οι αγαπημένοι των περιοδικών, αλλά ενώ εκείνη ήταν ένα καθιερωμένο αστέρι, εκείνος δεν μπορούσε να βρει μια θέση στη βιομηχανία. Ήταν όμορφος και δεν υστερούσε σε ταλέντο, αλλά δεν θάμπωνε. Η κομψή του σωματική διάπλαση όσο και το υποκριτικό του στυλ τον βοηθούσαν να ενταχθεί στην κατηγορία «ιδανικός γαμπρός» αλλά όχι «ονειρεμένο αγόρι».
Ούτε επαναστάτης ούτε με αιτία
Είχε συγχρωτιστεί με τους μεγάλους αστέρες όταν εργαζόταν στο Bel Air Golf Club, όπου ήταν βοηθός του Κλαρκ Γκέιμπλ, ενώ ήρθε στο Χόλιγουντ μέσω της φιλίας του με τον γιο του Φρεντ Αστέρ, τον οποίο γνώρισε στη στρατιωτική ακαδημία. Ήταν απλώς ένας από τους πολλούς όμορφους νεαρούς που κυκλοφορούσαν στα στούντιο περιμένοντας κάποιον να τους επιλέξει.
Στην πρώτη του οντισιόν απορρίφθηκε και κατέληξε στα χέρια του Χένρι Γουίλσον, ένα όνομα που θα είναι οικείο σε όσους έχουν δει την ταινία «Hollywood» του 2020, το πολύ προσωπικό πορτρέτο του Ράιαν Μέρφι για μια βιομηχανία που δεν υπήρξε ποτέ.
Ο Γουίλσον ήταν ο αδίστακτος Πυγμαλίωνας που έκανε τον Ροκ Χάντσον σταρ εις βάρος της ιδιωτικής του ζωής. Ήταν διαβόητος τόσο για τη μεθόδευση φλερτ και γάμων που αποσπούσαν την προσοχή του κοινού από την πραγματική ζωή των διασήμων όσο και για τη σεξουαλική κακοποίηση των ηθοποιών με τους οποίους συνεργαζόταν.
Σε αντίθεση με την Γουντ, ο Βάγκνερ δεν ήταν επαναστάτης
Ήταν το αντίθετο των βασανισμένων ηθοποιών όπως ο Τζέιμς Ντιν ή ο Μοντγκόμερι Κλιφτ. Αποδεχόταν τους ρόλους που του πρότειναν, πήγαινε σε πρεμιέρες, έπαιρνε όποιον του έλεγαν και πάντα είχε χρόνο να πηγαίνει λουλούδια στη βασίλισσα του κουτσομπολιού Χέντα Χόπερ – μια πτώση του στα μάτια της θα μπορούσε να σημαίνει αντίο στο Χόλιγουντ.
Η Γουντ, εν τω μεταξύ, επέλεξε το δικό της δρόμο. Το 1961, σε μια από εκείνες τις αποφάσεις κάστινγκ που σήμερα μοιάζουν ακατανόητες, ήρθε ο ρόλος που θα εδραίωνε το όνομά της στο Χόλιγουντ: Η Πορτορικανή Μαρία στο West Side Story.
Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Γουόρεν Μπίτι στο «Πυρετός στο Αίμα» του 1961 και έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η ακμή της καριέρας της συνέπεσε με μια διακοπή της καριέρας του Βάγκνερ και η σχέση τους επηρεάστηκε. Κάποιοι άνθρωποι από το περιβάλλον του ισχυρίζονται ότι αιτία της πτώσης του ηθοποιού ήταν η σχέση της συζύγου του με τον Μπίτι.
Φήμες, φήμες, φήμες
Τουλάχιστον αυτές ήταν οι επίσημες εκδοχές, μέχρι το 2020, όταν το βιβλίο της Σούζαν Φίνσταντ με τίτλο «Natalie Wood: The Complete Biography» αποκάλυψε ότι, πριν από την πρεμιέρα του West Side Story, ένα βράδυ η ηθοποιός ξύπνησε τις πρώτες πρωινές ώρες και βρήκε τον σύζυγό της να κάνει σεξ με τον Βρετανό μπάτλερ που, για χρόνια, τon συνόδευε παντού.
Η προδοσία αυτή όχι μόνο επέφερε μοιραίο πλήγμα στον γάμο τους, αλλά ήταν κάτι που πάντα αιωρούνταν στο παρασκήνιο καθ’ όλη τη διάρκεια της σχέσης τους (αν και η Φίνσταντ επιμένει ότι η Γουντ γνώριζε πάντα για την αμφιφυλοφιλία του συζύγου της).
Μετά τον χωρισμό τους, το ειδύλλιο μεταξύ της Γουντ και του Μπίτι έγινε επίσημο. Συντετριμμένος, ο Βάγκνερ την ήθελε πίσω. Με την καριέρα του σε αδιέξοδο σχεδίαζε να πάει στην Ευρώπη και της ζήτησε να τον συνοδεύσει. Εκείνη δεν το έκανε. Οι δρόμοι τους χώρισαν.
Όπως μας δίδαξε η ταινία του Ταραντίνο «Κάποτε… στο Χόλιγουντ» του 2019, η Ευρώπη ήταν το μέρος όπου οι αστέρες του Χόλιγουντ μπορούσαν να διατηρήσουν ένα ορισμένο στάτους, να πληρώνουν τις πολυτελείς επαύλεις τους και να κάνουν πρωτοσέλιδα σε διαφημιστικές πινακίδες.
Ο Βάγκνερ βρήκε επίσης τον έρωτα, παντρεύτηκε τη Μάριον Μάρσαλ, πρώην σύζυγο του Στάνλεϊ Ντόνεν, και απέκτησαν μια κόρη, αλλά ο γάμος απέτυχε.
Η Γουντ και ο Βάγκνερ παντρεύτηκαν ξανά
Όταν ο Βάγκνερ επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, επανασυνδέθηκε με την Γουντ, η οποία είχε ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με τον παραγωγό Ρίτσαρντ Γκρέγκσον. Η σταθερότητα του γάμου της ήταν βραχύβια: Την απάτησε με τη γραμματέα του και εκείνη πέταξε τα πράγματά του από το παράθυρο και κατέθεσε αίτηση διαζυγίου.
Προς τέρψη όσων πιστεύουν στις δεύτερες ευκαιρίες, η Γουντ και ο Βάγκνερ ξαναπαντρεύτηκαν. Αυτή τη φορά δεν ήταν πια έφηβοι, ήταν ενήλικες με ζωή που έπρεπε να ζήσουν. Απέκτησαν μια κόρη και το σπίτι τους έγινε το επίκεντρο του Χόλιγουντ, ένα ευτυχισμένο σπίτι όπου ζούσαν μαζί τα παιδιά τους, ακόμα και τα παιδιά των πρώην συντρόφων τους.
Η Γουντ έκανε ένα διάλειμμα από τη δουλειά της για να φροντίζει τις κόρες της, ενώ ο Βάγκνερ απολάμβανε την τηλεοπτική επιτυχία. Το 1967, ο Λιου Γουάσερμαν του στούντιο Universal τον έπεισε να πρωταγωνιστήσει στη σειρά του, «It Takes a Thief».
Ο Βάγκνερ ήταν αρχικά αντίθετος στην ιδέα, αλλά ο παραγωγός τον έπεισε. «Θέλω να είσαι στο εξώφυλλο του TV Guide κάθε εβδομάδα. Αυτό είναι το μέσο σου, πρέπει να το δοκιμάσεις, θα είσαι σπουδαίος». Ήταν όντως σπουδαίος.
Στη δεκαετία του ’70 ήταν το πιο δημοφιλές τηλεοπτικό πρόσωπο χάρη στον ρόλο του ως ερευνητής στη σειρά «Χαρτ και Χαρτ» του 1979. Επίσης, δημιούργησε την εταιρεία παραγωγής Rona με τη σύζυγό του και οι δυο τους συμμετείχαν στην ανάπτυξη ενός μικρού έργου που είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά: Τη σειρά «Άγγελοι του Τσάρλι» το 1976.
Το τέλος του πάρτι
Τη νύχτα που τα πάντα άλλαξαν, οι δύο τους έπλεαν με το γιοτ τους μαζί με τον πρόσφατο νικητή των Όσκαρ, τον Κρίστοφερ Γουόκεν. Εκείνος και η Γουντ γύριζαν εκείνη την εποχή το «Brainstorm» του 1983. Θα ήταν το συνηθισμένο ταξίδι με σκάφος, πολλοί καλεσμένοι, αλλά οι περισσότεροι είχαν ακυρώσει για να αποφύγουν τους όλο και πιο συχνούς καβγάδες του ζευγαριού.
Στο σκάφος βρίσκονταν μόνο οι τρεις τους και ο καπετάνιος Ντένις Ντέιβερν. Η εκδοχή που πάντα υποστήριζε ο Βάγκνερ είναι ότι, μετά από έναν έντονο καυγά με τον Γουόκεν για την καριέρα της Γουντ, αυτή αποσύρθηκε στην καμπίνα της.
Ο Βάγκνερ εξερράγη από θυμό και πέταξε ένα μπουκάλι στο τραπέζι.
Ο Γουόκεν έφυγε και ο Βάγκνερ και ο Ντέιβερν σκούπισαν τα γυαλιά και κάθισαν να κουβεντιάσουν μέσα στο γιοτ. Καθ’ όλη τη διάρκεια πίστευε ότι η σύζυγός του βρισκόταν στην καμπίνα της. Μη βρίσκοντάς την εκεί επέστρεψε στο κατάστρωμα και ανακάλυψε τη λέμβο (του Prince Valiant) στο νερό. Η ακτοφυλακή ειδοποιήθηκε. Στις 7:45 π.μ. της Κυριακής 29 Νοεμβρίου, ένα ελικόπτερο εντόπισε το πτώμα της Γουντ να επιπλέει στο νερό. Ήταν ντυμένη με το νυχτικό της, φορούσε κάλτσες και ένα παρκά.
Το απόλυτο μυστήριο
Η αυτοψία διαπίστωσε ότι η Γουντ είχε καταναλώσει επτά ή οκτώ ποτήρια κρασί πριν από το θάνατό της. Είχε μερικούς μώλωπες στα χέρια και τα πόδια της και μια εκδορά στο αριστερό μάγουλο που συνάδει με την πτώση. Ο Τόμας Νογκούτσι, επικεφαλής ιατροδικαστής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος της Γουντ ήταν ατύχημα.
«Όποιος είδε την υλικοτεχνική υποδομή του σκάφους εκείνο το βράδυ καθώς και το γεγονός ότι έβρεχε, θα ήξερε ακριβώς τι συνέβη», δήλωσε ο Κρίστοφερ Γουόκεν σε συνέντευξή του στο Playboy το 1997. «Οι άνθρωποι γλιστρούν στη μπανιέρα, πέφτουν από τις σκάλες, κατεβαίνουν από το πεζοδρόμιο στο Λονδίνο επειδή νομίζουν ότι τα αυτοκίνητα έρχονται από τη λάθος κατεύθυνση και πεθαίνουν».
Υπάρχουν και άλλες εκδοχές για το τι συνέβη εκείνο το βράδυ και όλες συμφωνούν ότι όλοι οι επιβαίνοντες ήταν πολύ μεθυσμένοι και υπήρξε ένας δυνατός καβγάς, αλλά ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο λόγος του καβγά ήταν το ειδύλλιο που είχαν κρυφά ο Γουόκεν και η Γουντ, άλλοι πιστεύουν ότι η ζήλια ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση, αφού οι εραστές ήταν ο Γουόκεν και ο Βάγκνερ.
Ποτέ κανείς δε θα μάθει
Όταν η υπόθεση άνοιξε εκ νέου το 2011, ο Βάγκνερ δήλωσε ότι υποστήριξε πλήρως την έρευνα. Επτά χρόνια αργότερα, η αστυνομία δήλωσε: «Είναι αρκετά ύποπτη η υποστήριξή του και μας κάνει να σκεφτούμε ότι κάτι συνέβη».
Από εκείνη τη νύχτα, η σκιά της υποψίας έπεσε πάνω στον Βάγκνερ και παρέμεινε. Αλλά μόνο εκτός του στενού του κύκλου: Τόσο η κόρη του Κόρτνεϊ όσο και η θετή του κόρη, η ηθοποιός Νατάσα Γκρέγκσον Βάγκνερ, πιστεύουν ακράδαντα στην αθωότητά του.
Μόνο η Λένα Γουντ, αδελφή της Νάταλι, και ο καπετάνιος του πλοίου Ντένις Ντέιβερν υποστηρίζουν ότι εκείνος ήταν υπεύθυνος.
Ο Ντέιβερν πλασάρει εδώ και χρόνια διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας του, ενώ η αδελφή της Γουντ αποκόπηκε από τον πατέρα της όταν ένας από τους φίλους της διέρρευσε στον Τύπο φωτογραφίες του ζευγαριού.
Εννέα χρόνια μετά τον θάνατο της Γουντ, ο Βάγκνερ ξαναέχτισε τη ζωή του με την Τζιλ Σεντ Τζον, κορίτσι του Μποντ στο «Τα Διαμάντια είναι Παντοτινά» του 1971, και ανέκτησε κάποια δημοτικότητα χάρη στην αίσθηση της κωμικότητάς του σε ρόλους που έμοιαζαν με παρωδία του είδους της ψηλομύτικης και της στενόμυαλης συμπεριφοράς που δεν μπόρεσε ποτέ να αποτινάξει από πάνω του.
Το πρόσωπό του έγινε και πάλι δημοφιλές χάρη στον ρόλο του ως Number Two στο έπος Austin Powers (1997-2002) και ως Τέντι Λέοπολντ στην τέταρτη και πέμπτη σεζόν του «Δύο και ½ άντρες», μεταξύ 2007 και 2008. Αποσύρθηκε το 2019 και πριν από λίγες εβδομάδες, στο Instagram, ευχαρίστησε όλους όσοι του πρόσφεραν συγχαρητήρια για τα 93α γενέθλιά του. Συχνά τον βλέπουμε στο δίκτυο περιτριγυρισμένο από μέλη της οικογένειάς του και να απολαμβάνει τον καλύτερο ρόλο του: Αυτόν του πρότυπου πατέρα και παππού.
*Με στοιχεία από elpais.com
