The Guardian
Του Scott Tobias
«Θα δεις κάτι μεγαλύτερο από εσένα, μην τρομάξεις. Οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτό θα εμφανιστούν στην οθόνη, όμως δεν μπορούν να βγουν έξω απ’ αυτήν και να έρθουν σ’ εσένα». Φαίνεται ότι η προειδοποίηση του θείου του, πριν τον οδηγήσει για πρώτη φορά μπροστά σε μια κινηματογραφική αίθουσα, λειτούργησε ενθαρρυντικά για τον 6χρονο θεατή.
Η ταινία που παρακολούθησαν τότε, θείος και ανιψιός, ήταν το «The greatest show on earth» του Σεσίλ ντε Μιλ με τους Τζέιμς Στιούαρτ, Λάιλ Μπέτγκερ και Τσάρλτον Ιστον στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο λιλιπούτειος θεατής έγινε ο σπουδαιότερος δημιουργός του ψυχαγωγικού σινεμά με ταινίες που έγραψαν εισπρακτική και – κυρίως – κινηματογραφική ιστορία.
Ο λόγος για τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος άλλαξε τον ρου της ιστορίας του σινεμά το 1993, με την κυκλοφορία της ταινίας «Jurassic Park». Τρεις δεκαετίες αργότερα αυτά τα πλάνα εξακολουθούν να προκαλούν τρόμο στους θεατές, κάτι που αναμφισβήτητα μπορεί να καταγραφεί ως ένας από τους λόγους που δημιούργησαν τον μύθο του κινηματογραφικού άθλου.
Η πρώτη φορά
Ο σπουδαίος κινηματογραφιστής, όταν αναφέρεται στο πώς προέκυψε να δημιουργεί αυτού του είδους το σινεμά, επιστρέφει σ’ εκείνη την πρώτη φορά που στάθηκε με τον θείο του μπροστά από τη μεγάλη οθόνη. «Υποθέτω πως τότε ακριβώς γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να κάνω τον θεατή να συμμετέχει όσο περισσότερο γίνεται. Τόσο πολύ ώστε να ξεχνά τελείως ότι είναι μέλος ενός κοινού». Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έμεινε – ένα κομμάτι του δημιουργικού του «είναι» – σε εκείνη την ηλικία και εκεί επιχειρεί με τις ανυπέρβλητες κινηματογραφικές του εικόνες να συμπαρασύρει το κοινό.
Με αφορμή τα τριάντα χρόνια από την κυκλοφορία της ταινίας, είναι σαφές ότι παραμένει η ναυαρχίδα της δημιουργίας του Σπίλμπεργκ. Παρά τα σίκουαλ που ακολούθησαν και που αποκαλύπτουν συνεχώς κάτι καινούργιο, με την τεχνολογία να εξελίσσεται αλματωδώς, το πρώτο φιλμ «Τζουράσικ Παρκ» – το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάικλ Κράιτον – εξακολουθεί να συναρπάζει.
Η ασύλληπτη ταινία επιστημονικής φαντασία του Σπίλμπεργκ δύο μέρες μετά την προβολή της εισέπραξε 502 εκατ. δολάρια τινάζοντας το box office στον αέρα. Τα συνολικά κέρδη έφτασαν το 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Μόνο ο «Τιτανικός» μπόρεσε – τέσσερα χρόνια αργότερα – να ξεπεράσει τα δυσθεώρητα αυτά νούμερα. Δύσκολο να υπολογίσει κανείς με ακρίβεια πόσα έσοδα απέφεραν – και αποφέρουν – τα προϊόντα που συνδέονται με την ταινία: μπλουζάκια, αφίσες, παιχνίδια κ.λπ. Ζάλη κερδών φυσικά προκαλούν και οι επόμενες ταινίες που κυκλοφόρησαν : «Ο χαμένος κόσμος: Τζουράσικ Παρκ» (1997), «Τζουράσικ Παρκ 3» (2001), «Jurassic World» (2015), «Jurassic World: το βασίλειο έπεσε» (2018), «Jurassic World: κυριαρχία» (2022).
Ξανά παιδιά
Γιατί αυτή η ταινία έχει καταφέρει να κερδίσει περίοπτη θέση στην ιστορία του σινεμά αλλά και την καρδιά των κινηματογραφόφιλων; Γιατί ακόμη μπορεί να καθηλώνει έως το τέλος τους θεατές να παρακολουθούν τις προσπάθειες του δισεκατομμυριούχου φιλάνθρωπου Τζον Χάμοντ (Ρίτσαρντ Ατένμπορο) και μιας ομάδας γενετιστών από την εταιρεία του να δημιουργήσουν ένα πάρκο ψυχαγωγίας με κλωνοποιημένους δεινόσαυρους;
Ισως γιατί όλες αυτές οι απίστευτες υπερβολές και ανατροπές, αυτές που μόνο στο σινεμά του Σπίλμπεργκ μπορεί κανείς να βρει, δημιουργούν το μυστικό πέρασμα για τον μαγικό τόπο της παιδικής ηλικίας. Εκεί όπου όλοι θέλουμε να επιστρέφουμε.
Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»
