Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη…. Παραμονή Χριστούγεννων, της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης. Μέρα που τα παιδιά ψάλλουν τα κάλαντα, ο Άη Βασίλης αφήνει τα δώρα του κάτω απ’ το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα καλικαντζαράκια εγκαταλείπουν το πριόνισμα του δέντρου της ζωής κι ανεβαίνουν στη γη για να βασανίσουν με τις σκανδαλιές τους τους ανθρώπους μέχρι τα Θεοφάνια που επιστρέφουν στα έγκατα της γης για να συνεχίσουν το πριόνισμα του Δέντρου που όμως έχει αναγεννηθεί το διάστημα που έλειπαν.
Αλήθειες ή ψέματα; Όπως το δει κανείς… Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει Άη Βασίλης; Ότι δεν υπάρχουν καλικαντζαράκια; Ότι δεν υπάρχει τελικά τίποτα απ’ όσα μπορούν να ομορφύνουν μια σκληρή πραγματικότητα, στην οποία τα ψέματα που πιστέψαμε και πιστεύουμε ως αληθινά αποδεικνύονται φρούδες ελπίδες που υποβίβασαν τη καθημερινότητά μας;
Όταν ήμουν παιδί η γιαγιά μου διηγούταν ιστορίες για τα καλικαντζαράκια, κακά πνεύματα, που έρχονται στη γη τη παραμονή των Χριστουγέννων κι ενοχλούν τα βράδια τους ανθρώπους.
Θυμάμαι ένα βράδυ, θα ‘μουν γύρω στα τέσσερα, που ξύπνησα και είδα στο φεγγίτη του παραθύρου ένα παράξενο πλάσμα να προσπαθεί να μπει μέσα. Κατατρομαγμένη έτρεξα στο κρεββάτι του μεγαλύτερου κατά δέκα χρόνια αδελφού μου και του είπα ότι ένα καλικαντζαράκι προσπαθεί να μπει στη κάμαρά μας. Το είδε κι’ αυτός! Φοβισμένοι κουλουριαστήκαμε κάτω απ’ τα σκεπάσματα.
Το πρωί όταν διηγηθήκαμε το περιστατικό, η μαμά σκασμένη στα γέλια μας είπε ότι ήταν η γάτα μας, η πιπίνα, που είχε μείνει έξω και προσπαθούσε να ξυπνήσει κάποιον για να τη βάλει μέσα. Μάλιστα γελώντας είπε στον αδελφό μου «καλά η μικρή να φοβηθεί, αλλά κι εσύ;» Ωστόσο για μένα το συμβάν είναι η αλήθεια μου, την οποία θυμάμαι ως τα σήμερα τέτοιες μέρες.
Ίσως είναι προτιμότερο να έχουμε πίστη στον Άη Βασίλη, στο ότι υπάρχουν αυτά τα δαιμονικά πλάσματα, τα καλικαντζαράκια, που ροκανίζουν το δέντρο που στηρίζει τη γη μας, αλλά όταν χρειάζεται μόνο λίγες τσεκουριές ακόμα για να πέσει, έρχονται τα Χριστούγεννα ανεβαίνουν στη γη και το εγκαταλείπουν να πέσει μόνο του, με αποτέλεσμα όταν γυρίσουν το δέντρο να παραμένει στη θέση του όρθιο και τελείως άκοπο.
Καλύτερα αυτή η ελπιδοφόρα πίστη, παρά η πίστη στα ψεύτικα λόγια των ηγεμόνων μας, που πριονίζουν τις ζωές μας χωρίς σταματημό, ώστε να μπορέσουμε να γιατρέψουμε τις πληγές που μας άνοιξαν….
Καλά Χριστούγεννα!
ΥΓ. Είθε να εμπιστευθούμε πια μόνο όσους λένε αλήθειες, ακόμα κι αν δεν μας αρέσουν.
