Όποιοι ζούσαν στην Αθήνα ή σε διάφορους δήμους του λεκανοπεδίου, δεν υποπτεύονταν καν ότι κάτω απ’ τα πόδια τους στους περισσότερους δρόμους ή δίπλα απ’ τα πεζοδρόμια των σπιτιών τους, περνούσαν καλώδια υψηλής τάσης της ΔΕΗ, ούτε φυσικά ότι υπήρχαν
υποσταθμοί ακόμα και σε υπόγεια πολυκατοικιών, χωρίς να απειλείται η δημόσια υγεία.
Όταν μετοίκησαν όμως σε δήμους της αν. Αττικής και έκτισαν τα σπίτια τους κοντά σε προϋπάρχοντες υποσταθμούς ή ακόμα και πυλώνες της ΔΕΗ, άρχισαν να επικαλούνται επαπειλούμενες βλάβες της υγείας τους και να ζητούν την απομάκρυνση των εν λόγω εγκαταστάσεων.
Απτό παράδειγμα η μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας απ’ τις ΑΠΕ της Εύβοιας στον υποσταθμό της ΔΕΗ στην Ανατολή Ν. Μάκρης, μέσω υπόγειας καλωδίωσης. ΟΧΙ λένε οι κάτοικοι αν και το έργο θεωρείται υψίστης σημασίας για την οικονομία της χώρας.
Όχι το ΄να, όχι τ’ άλλο (βλέπε ΚΕΛ) οι κάτοικοι της αν. Αττικής ζούμε στην απόλυτη υποβάθμιση χωρίς βασικά έργα υποδομής και κομπάζουμε ότι ζούμε σ’ ένα επίγειο παράδεισο, αν και φροντίζουμε να επιβαρύνουμε υπέρμετρα το περιβάλλον, αποψιλώνοντας δάση, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα και τη θάλασσα, με αυθαίρετη δόμηση ακόμα και μέσα σε ρέματα ή στον αγαιαλό.
Καλά μυαλά. Μέχρι τότε όμως…