Ύμνος στη γυναίκα, που δε μπορείς να τη πεις γυναικάκι ή γυναικούλα, μέσα στις λίγες αράδες της συνοδευτικής φωτογραφίας ενός άγνωστου συντάκτη, αναφορά στις γυναίκες, που έχουν ξεπεράσει τα στενά όρια της απλής νοικοκυράς, της μάνας, της αδελφής, της συντρόφου, της συζύγου, της εργαζόμενης ή όλα αυτά μαζί.
Ύμνος στις γυναίκες που περνούν σαν αέρας από δίπλα σου. Που τη μοναξιά την επέλεξαν γιατί δε τους αρέσει να ψωνίζουν από φτηνά καλάθια. Που δε θα μπορέσεις ποτέ να αγοράσεις με καμιά πιστωτική κάρτα με κανένα πορτοφόλι. Που παλεύουν μόνες με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Που δε θα δεις ποτέ το δάκρυ τους και δε θα σου ζητήσουν ποτέ και τίποτα!
