Όντως οι μέρες εθνικής περηφάνειας έχουν μείνει στο παρελθόν ως ένδοξες τουλάχιστον, φίλε Μάκη. Γιατί τις πρόσφατες μέρες, (επί 6μηνο), εθνικής περηφάνειας μέσω σκληρής διαπραγμάτευσης(;) τις πληρώσαμε ακριβά, με δάκρυ και αίμα που θ’ αρχίσουν να ρέουν από Σεπτέμβρη και μετά.
Από το στόμα σου και στου Θεού τ’ αυτί να ζήσουμε μια μέρα που η πατρίδα θα ‘ναι λεύτερη από χρέη. Όσο για το αν θα υποδεχτούμε αυτή τη μέρα με φιλί παρόμοιο μ’ αυτό που μας θύμησες του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, δεν ξέρω. Εξαρτάται κατά πόσο θα το πιστέψουν οι τυχεροί επιζώντες του σημερινού ιδιότυπου πολέμου που πρωταγωνιστούμε.
Ούτως ή άλλως μας έβαλες σε σκέψεις και σε διαβεβαιώ αν δεχόμασταν ανώνυμα σχόλια, θα είχες πολλούς και ποικίλους σχολιασμούς. Δυστυχώς λίγοι θαρραλέοι μπορούν να κριτικάρουν, να έχουν άποψη και να τα δημοσιοποιούν. Τόση δειλία!…
