Αν στην πατρίδα μας η δημόσια διοίκηση λειτουργούσε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι που δεν χρειάζεται παρεμβάσεις για να δείχνει τη σωστή ώρα, τότε, ναι, δεν θα πείραζε καθόλου η 3μηνη αναμονή παράδοσης – παραλαβής των απερχόμενων δημοτικών αρχών στις ερχόμενες.
Δυστυχώς στη χώρα μας με κάθε άλλο παρά ακηδεμόνευτη δημόσια διοίκηση, μηδέ εξαιρουμένων των δημοτικών υπαλλήλων οι οποίοι ούτε ένα προϋπολογισμό δεν μπορούν να συντάξουν χωρίς άνωθεν παρεμβάσεις των αιρετών προϊσταμένων τους, είναι αστείο να
πιστεύουμε ότι όλα κυλούν ομαλά και σε σωστό χρόνο.
Αντίθετα με αυτό το δεδομένο, συν το γεγονός ότι οι προϋπολογισμοί των δήμων πρέπει να έχουν περάσει απ’ τα δημοτικά συμβούλια ως τις 5 Σεπτεμβρίου που ως γνωστό δεν θα έχουν προλάβει να αναλάβουν οι νέες τοπαρχίες, διαφορετικές στους περισσότερους δήμους κατόπιν εντολής των εκλογέων, φαίνεται ότι ο χρόνος έχει σταματήσει, ενώ συνυπάρχει ο φόβος οι νέες αρχές να ναρκοθετηθούν από αποφάσεις που πιθανά μπλοκάρουν το πρόγραμμα με το οποίο εξελέγησαν.
Απορίας άξιο λοιπόν πως ο νομοθέτης δεν προέβλεψε το αποτέλεσμα, αφού σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις αναβάλλονται οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου λόγω μη απαρτίας, ενώ σε άλλες αν και υπάρχει απαρτία δεν αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη να αποφασίσει πράγματα για ένα μέλλον όπου οι περισσότεροι θα έχουν αποχωρήσει των εδράνων της τοπικής εξουσίας.
Δεν θα ήταν πιο σωστό, όταν αποφασίστηκε η μεταφορά διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών απ’ το φθινόπωρο, την άνοιξη, να υπάρχει έστω μια εγκύκλιος για το συγκεκριμένο έτος, η παράδοση – παραλαβή να συντομευτεί στο ελάχιστο ώστε οι νέες δημοτικές αρχές να έχουν το χρόνο να συντάξουν τους προϋπολογισμούς του πρώτου χρόνου της θητείας τους, να αναλάβουν την ευθύνη της σχολικής χρονιάς που ξεκινά το Σεπτέμβρη και ότι εν πάση περιπτώση συνεπάγεται η ανάληψη των ηνίων του δήμου που τους εμπιστεύτηκε το εκλογικό σώμα;
Τι συζητάμε όμως; Στην Ελλάδα βρισκόμαστε!
