Ζωγραφισμένη με φθινοπωρινά χρώματα η σημερινή θάλασσα στο γραφικό λιμανάκι της Ραφήνας μας υποδέχτηκε στην αγκαλιά της. Μια χούφτα άνθρωποι το πρωί γύρω στις δέκα, με τον αριθμό ν’ αυξάνει προς το μεσημέρι, απολαύσαμε ένα ακόμα καταπληκτικό μπανάκι, κάτω απ’ ένα ουρανό με μπαμπακένια συννεφάκια που άλλοτε έκρυβαν τον ήλιο κι άλλοτε τον άφηναν να χαϊδέψει τη θάλασσα και τους λουόμενους.
Μια θάλασσα πεντακάθαρη, διαυγής και ζεστή, με ήρεμο κυματισμό, αλλά πολλά ρεύματα και κάποια στιγμή με δυνατά απόνερα ενός μεγάλου πλεούμενου, που γέμισε ευφορία και επιφωνήματα ευχαρίστησης τις κολυμβήτριες ως επί το πλείστο, που γίνηκαν μια παρέα και καλοτύχισαν τους εαυτούς τους ότι απολάμβαναν μια τέτοια μέρα το μπάνιο τους.
Για πόσο ακόμα καμιά δεν ήξερε, όλοι ωστόσο ήλπιζαν ότι ο καλός θεός της Ελλάδας θα φροντίσει και γι’ άλλες τόσο όμορφες μέρες μέχρι και τον Οκτώβρη.
Αφιερωμένο στις φίλες κολυμβήτριες που βρίσκω σ’ αυτή τη μοναδική παραλία και με συντροφεύουν στο μπάνιο μου, που εκτός των άλλων εξελίσσεται στην ανταλλαγή απόψεων επί κάθε επιστητού. Η παρέα τους αποτελεί το δικό μου νέκταρ κι αμβροσία της ψυχής μου, αυτές τις δύο ώρες που αφιερώνω αποκλειστικά στον εαυτό μου.
