Οι αντιΚΕΛίτες θα πρέπει να αισθάνονται απόλυτα ικανοποιημένοι, που με τις πολυετείς αντιρρήσεις τους (τώρα ο αγώνας δικαιώνεται), η επίλυση του προβλήματος κατασκευής-λειτουργίας βιολογικού καθαρισμού των δήμων Ραφήνας-Πικερμίου, καταλήγει λόγω συνθηκών (έλλειψη χρηματοδότησης) στο κάλαθο των αχρήστων.
Γιατί πώς να το κάνουμε! Όταν υπήρχαν τα λεφτά μια μειοψηφούσα ομάδα έσκουζε εναντίον του ΚΕΛ κι οι κυβερνώντες δεν διέθεταν το απαιτούμενο θάρρος να προχωρήσουν ένα απαραίτητο έργο υποδομής.
Σήμερα που τα μπικικίνια έχουν κάνει φτερά, οι αντιΚΕΛίτες χαίρονται (μέχρι να τους πάρουν με τις πέτρες), ενώ χιλιάδες κάτοικοι των δύο περιοχών που θα παροχετεύονταν απ’ το εν λόγω ΚΕΛ, υποχρεώνονται να ζουν αγκαλιά με τα λύματα που οι ίδιοι παράγουν, αλλά επιμένουν να σταλούν στην αυλή του γείτονα (ΚΕΛΨ).
Κάπως έτσι η έρημη πατρίδα βολοδέρνει ανάμεσα στους δανειστές και τους πολίτες, μέχρι να βρει το βηματισμό της και να γίνει εκτός από ΕΘΝΟΣ, επιτέλους ΚΡΑΤΟΣ!
