Κι είναι στιγμές που απογοητεύομαι, που βυθίζομαι σε σκέψεις και φιλοσοφίες! Ίσως τελικά να φταίω εγώ, να έχω το πρόβλημα εγώ! Θέλω η αλήθεια να είναι αλήθεια, χωρίς μάσκες, χωρίς χαμόγελα ψεύτικα, χωρίς κολακεία, χωρίς αυτά τα δήθεν που μου προκαλούν αλλεργία!
Υποκρισία, μικρά ανόητα, αλλά που κλονίζουν, που λυγάν, εμπιστοσύνη και αγάπη! Τα συναισθήματα μου δε τα φυλακίζω, πολύ μεγάλη πια για να ανέχομαι παρατηρήσεις …….είπε μια γυναίκα στον καθρέφτη της και χάιδεψε το είδωλό της!
Μη μου στεναχωριέσαι μάτια μου φτάνει, ζήσε με όσους σε αγαπούν, σε εκτιμούν, σε νοιάζονται και σε καταλαβαίνουν. Όχι δεν επιτρέπω να με κρίνεις, αυτή είμαι κι αν θες φεύγεις, εγώ δε μαζεύω την ψυχή μου, έτσι μ’ αρέσει, να την ξεγυμνώνω, να την αφήνω λεύτερη να λιάζεται, να αγαπάει και να αγκαλιάζει!
Ναι, γίνομαι ενοχλητική κι αυτό δεν αρέσει! Αντιδρώ πια και δεν καταπίνω κι αυτό δεν αρέσει, βάζω όρια και απαγορεύσεις, λέω αλήθειες κι αυτό δεν αρέσει!
Γι’ αυτό σου λέω, πες γειά χαρά και στρίψε σ’ άλλο μονοπάτι ….είπε η γυναίκα και αγκάλιασε το είδωλό της στον καθρέφτη!
Σε πλήγωσα καρδιά μου, ανέχτηκα … ανέχτηκα … ανέχτηκα ..! Ζήσε λοιπόν, ζήσε επιτέλους και σ’ όποιον αρέσεις, είπε και πέταξε στα σκουπίδια τις ψεύτικες αγάπες…!
Σ’ αγαπώ ψιθύρισε στον εαυτό της, σε συγχωρώ και κατανοώ τις ανάγκες σου! Όποιος θυμώνει, κακό του κεφαλιού του, ψιθύρισε και ξαλαφρωμένη ξεκίνησε το δρόμο τον ανθόσπαρτο….!
