Η Ελένη όπως ήδη θυμάστε από προηγούμενες αναρτήσεις μας, είναι μια γυναίκα, μια μάνα που μεγαλώνει μόνη ένα κορίτσι, μια κόρη. Συγχρόνως είναι ή μάλλον ήταν μια μικροπωλήτρια, που διατηρούσε μια θέση ζαχαρωδών στο λιμάνι του Πόρτο Ράφτη. Ξαφνικά αυτή τη θέση που διατηρούσε χρόνια ώστε να ζει αξιοπρεπώς με το παιδί της, ο πρόεδρος του λιμενικού ταμείου κ. Πολίτης, της τη στέρησε.
Το θέμα μας άγγιξε και μας απασχόλησε από καιρό. Προσπαθήσαμε να μεσολαβήσουμε ώστε το θέμα να λήξει καλά και για τις δύο μεριές. Παρά τις υποσχέσεις τόσο του προέδρου του λιμενικού ταμείου κ. Πολίτη, όσο και του δημάρχου Μαρκοπούλου κ. Σωτήρη Μεθενίτη, ότι θα αποκατασταθεί η κατατρεγμένη (γιατί άραγε;) γυναίκα, η θέση της δόθηκε αλλού κι η ίδια μένει επί ξύλου κρεμάμενη.
Τα ερωτήματα πολλά!
Γιατί τόσο πάθος εναντίον μιας γυναίκας μόνης με ένα παιδί που εξαρτάται απ’ την ίδια για να μεγαλώσει με αξιοπρέπεια;
Γιατί όλη η αυστηρότητα της δημοτικής αρχής Μεθενίτη εξαντλείται πάνω σ’ αυτή τη γυναίκα;
Τι επιτέλους έχει κάνει τόσο μεμπτό ώστε να αξίζει αυτή τη μεταχείριση;
Αντί ο δήμος να σκύβει προστατευτικά πάνω στη κατάσταση που αντιμετωπίζει, όπως και σε κάθε παρόμοια κατάσταση, γιατί να αποτελεί δήμιο της μονογονεϊκής περίπτωσης της Ελένης, με το να μην της επιτρέπει να δουλέψει το στέκι που διατηρεί χρόνια!
Κάποτε, χρόνια πριν, είχα ένα πολιτικό φίλο, ένα άνθρωπο με ευθυκρισία περισσή, ένα μαχητή εναντίον οποιασδήποτε αδικίας, ένα άνθρωπο που διανύει ήδη ακόμα μια θητεία ως δήμαρχος Μαρκοπούλου Μεσογαίας, τον Σωτήρη Μεθενίτη.
Πίστευα και πιστεύω ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αδύνατο να μη δει με σπλαχνικό μάτι την περίπτωση της Ελένης. Ένας άνθρωπος που μου υποσχέθηκε να κάνει κάτι γι’ αυτή, η οποία μετά από διαλογική συζήτηση που είχα μαζί της εγκατέλειψε ακραίες μορφές διεκδίκησης του δίκιου της.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Σωτήρης ο Μεθενίτης αλώθηκε απ’ την εξουσία. Περισσότερο μπορώ να πιστέψω ότι ο ήλιος βγαίνει απ’ τη δύση, παρά ότι ο Σωτήρης θα αδικήσει μια γυναίκα – μάνα που απλά διεκδικεί το δικαίωμα να μεγαλώσει αξιοπρεπώς τη κόρη της.
Εύχομαι και ελπίζω να μη διαψευστώ κι η Ελένη, που δεν γνωρίζω προσωπικά, θα ξαναπάρει αυτό που της στέρησαν. Τη θέση της μικροπωλητού στο λιμάνι του Πόρτο Ράφτη!
