Σήμερα, Παρασκευή 24 Απριλίου, με το χάραμα της αυγής η καλοσυνάτη φυσιογνωμία του κυρ-Μήτσου Καπάντρια πλήρης ημερών, έφυγε για την αιώνια ουράνια κατοικία του. Εκεί που θα μπορεί να τέρπει με τα καλαμπούρια του τους τρόφιμους του παράδεισου.
Ο αξιαγάπητος κυρ-Μήτσος, το πρώτο παιδί των Τριγλιανών προσφύγων που γεννήθηκε στη νέα πατρίδα, τη Ραφήνα. Ο πρώτος εγγεγραμμένος γηγενής κάτοικος του νέου τόπου. Ο κυρ-Μήτσος που υποδεχόταν όλους με χαρακτηριστικό γελάκι και ευρηματικές ατάκες, όπου κι αν ήταν καθισμένος, στο μπακάλικο που δημιούργησε και κληροδότησε στο γιο του Χρυσό, που το ανέδειξε σε ντελικατέσεν και σήμερα στον εγγονό του, στο καφενείο ή στο ουζερί, στο ΚΑΠΗ ή στις διάφορες εκδηλώσεις.
Ο κυρ-Μήτσος τόσο αγαπητός σε όλους, όσο λίγοι άνθρωποι έχουν κατορθώσει και μάλιστα σε περιορισμένο περιβάλλον. Πάντα χαμογελαστός, καλομίλητος, καλόκαρδος, αλλά προ πάντων καλαμπουρτζής, κατόρθωσε να κερδίσει ακόμα και τον χάροντα, που του χάρισε ένα εξαιρετικά αξιοπρεπή θάνατο, όπως αξιοπρεπής έζησε τη ζωή του.
Μέχρι χθες όρθιος στα πόδια του, ψώνισε ψάρια για το σπίτι. Γύρω στις τέσσερις σήμερα το πρωί, ένιωσε μια αδιαθεσία, που αποδείχτηκε μοιραία. Έφυγε ήσυχα, με αξιοπρέπεια, ανώδυνα, ειρηνικά, χωρίς να πονέσει ή να επιβαρύνει τους οικείους του, όπως αρμόζει σ’ ένα θεοσεβή άνθρωπο. Ένα άνθρωπο, που μπροστά του υποκλίθηκε ο Χάρος πριν τον πάρει στο χωρίς επιστροφή ταξίδι.
Αγαπημένε, αξιαγάπητε κυρ-Μήτσο, άφησες πίσω σου μεγάλο κενό, ακόμα και σε όσους σε γνώρισαν τα τελευταία χρόνια. Σε μένα που σου είχα τόση αδυναμία, που σε αποχαιρετώ όπως αποχαιρέτησα τον πατέρα μου.
Θερμά συλλυπητήρια στη μοναδική και λατρεμένη σύζυγο, στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα δεχτεί το φθαρτό σώμα σου. Ας είναι συγχωρημένη η ζήση σου στην ανάπαυση της ψυχής σου.
Καλή Ανάσταση κυρ-Μήτσο!
