Πρωί γύρω στις 7 χτυπάει το ξυπνητήρι. Μια γλυκιά θαλπωρή από την ενδοδαπέδια θέρμανση είναι απλωμένη στο σπίτι. Τεντώνεσαι νωχελικά και γεμάτη ενέργεια, πας ν’ αδράξεις κι αυτή την όμορφη μέρα.
Φοράς ένα φανελάκι και πίνεις τον καφέ σου. Χαλαρά ντύνεσαι, με τόση ζέστη στο σπίτι δεν έχεις λόγο να τρέχεις σαν κάτι τρελούς που φέρνουν σβούρες τρέμοντας από το κρύο.
Στη στάση συναντιέσαι με άλλους χαμογελαστούς ανθρώπους. Εντυπωσιακό το καινούργιο λεωφορείο της γραμμής με τον ευγενικό οδηγό. Το ότι βλέπει έναν καθυστερημένο να τρέχει και του κλείνει την πόρτα δευτερόλεπτα πριν φτάσει, δεν είναι διαστροφή, αλλά επαγγελματισμός, αφού στην επόμενη στάση πρέπει να είναι στις 8:02:01ακριβώς. Πάντα είναι στην ώρα του.
Το καινούργιο λεωφορείο λοιπόν, γλιστρά στο οδόστρωμα γλυκά και ήρεμα, σαν το φουσκωτό σε 8άρι, όχι – όχι λάθος σε μπουνάτσα.
Μπαίνεις στη Δ.Ο.Υ. Στις πληροφορίες κάτι υπάλληλοι είναι πάνω από ένα κινητό και γελάνε. Γελαστή κι εσύ ρωτάς που είναι το εισόδημα, έχει ταμπέλες κυρία μου σου λέει ο ένας, μα πόσο δίκιο έχει… στραβομάρα, κι εσύ ντροπή να ενοχλείς ξένο κόσμο.
Στον 4ο όροφο πρέπει να πας. Με τις σκάλες, για την πρωινή σου γυμναστική παλιοτεμπέλα. Φτάνεις στον 4ο συναντώντας κι άλλους αθλητές διαφόρων ηλικιών, που ανεβοκατεβαίνουν χαρούμενοι ανταλλάσσοντας καλημέρες. Λίγο ξέπνοες καλημέρες, αφού οι ανάσες από το σκαλί Νο 50 και πάνω, θυμίζουν αναπνοές σε αίθουσα τοκετού, αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια στη διάχυτη αισιοδοξία.
Η πρώτη κυρία πίσω από το τζάμι, αν και έχει κινητικό πρόβλημα να σηκώσει το κεφάλι της, σε ακούει προσεκτικά, αλλά επειδή μόνο για σήμερα της έχει συστήσει ο ωτορινολαρυγγολόγος της αφωνία, δε μπορεί να σου μιλήσει και σου δείχνει την άλλη κυρία δίπλα της.
Η άλλη κυρία, που χτες είδε θρίλερ στην τηλεόραση κι έχει ακόμα το βλέμμα του Serial killer, σου κάνει το χατίρι να ασχοληθεί μαζί σου και με βαθιά ικανοποίηση σου ανακοινώνει πως από τα 35 χαρτιά που κρατάς λείπει ένα και θα έχει τη χαρά να σε ξαναδεί, για να ανακαλύψει τι άλλο λείπει…
@ και κάπως έτσι αγαπημένοι φίλοι, η ζωή στην παραμυθούπολη συνεχίζεται όμορφα, ήρεμα κι απλά….
