Η Πατρίτσια επέστρεφε από την λαϊκή, τραβολογώντας μια παλιά τσάντα με ροδάκια! Μόλις έφτασε στο υπέροχο σπίτι της, ενώ έψαχνε τα κλειδιά, γλιστράει ξαφνικά, πατώντας μια κατακόκκινη ντομάτα και βρίσκεται φαρδιά πλατιά στον τσιμεντένιο δρόμο! Κατρακυλήσαν τα πορτοκάλια, τα σαλιγκάρια που της παρήγγειλε η μαμά της βγήκαν στο σεργιάνι κι αυτή δεν έκανε καμία προσπάθεια να σηκωθεί τρίβοντας τον ποπό της κλαψουρίζοντας!
Τρέχανε τα μάτια της και μουρμούριζε …εσύ φταις εσύ , που έφυγες γιατί ήθελες να σκεφτείς, να μείνεις μόνος κι ότι δεν είναι αυτό που νομίζω. Σαν τι δηλαδή να νόμιζα; Για πες; Δε λες βέβαια και είμαι και χοντρή!
Πήρε ένα μανταρίνι και άρχιζε να το καθαρίζει.
– Τι θα γίνει δεσποινίς; Τάμα το ‘χετε να πέφτετε κάθε φορά που επιστρέφετε από την λαϊκή;
Γύρισε το κεφάλι της απορημένη και τότε είδε τα γνωστά πουλάκια να τιτιβίζουν και καρδούλες κόκκινες να πετάνε γύρω από τον άντρα που την φώναξε από το απέναντι παράθυρο. Γρήγορα – γρήγορα πήρε στο κινητό την κολλητή της.
– Δάφνηηηηηηη αυτός που σου έλεγα με είδε, με είδε! Αχ! Δάφνη είναι πολύ όμορφος… εγώ έπεσα πάλι….θα ‘ρθείς να με σηκώσεις; Δε βρίσκω και το παπούτσι μου, μα που πήγε;
– Τι να ‘ρθω, βρε αστροπελέκι! Καν’ του τσαλιμιές… καν’ ντου τσαλιμιές!
– Α πα παπααα δε μπορώ ντρέπομαι!-
– Σήκω πάνω , γρήγορα και χαμογέλασέ του. Μίλα του! …..
Πέρασε καιρός το φλερτ δυνάμωνε κι όλο γλιστρούσε μπροστά στην είσοδο κι όλο κατέβαινε αυτός και την βοηθούσε να σηκωθεί και της χάιδευε και το στρουμπουλό χεράκι της, έλιωνε η Πατρίτσια και το άρωμά του την μεθούσε ….Με την βοήθεια των φίλων της ήρθε η ώρα που ο όμορφος την κάλεσε για ποτό στο σπίτι του …..
Η Πατρίτσια ανέβασε πυρετό. Έβγαλε σπιθουράκια. Έχασε την λαλιά της ….
– Δεν μπορώ, δεν πάω…
– Μπορείς και θα πας…
– Δεν πάω…
– Θα πας!
Δεν πάω θα πας, τελικά για να γλιτώσει είπε εντάξει!
– Θα σε αφήσουμε στην είσοδο και θα περιμένουμε από κάτω. Μόλις το κάνετε θα βγεις στο παράθυρο και θα κουνήσεις το μαντήλι!
– Έλα… Ελένη; Σήμερα θα το κάνει η Πατρίτσια, πάρε και την Έλσα κι ελάτε σπίτι να την φτιάξουμε! Έλα… Δάφνη; Η Πατρίτσια είναι οκ σήμερα, θα το κάνει έλα σπίτι έχουμε δουλειά!
– Τι κάνεις … μα τι κάνεις; Ενημέρωση; Δεν πιστεύω να φορέσεις εκείνα τα βρακιά που φτάνουνε μέχρι την μέση σου τα βαμβακερά … που αν τα βάλω τιράντες θα γίνουνε παιδικές φουφούλες;
Ντροπαλά χαμήλωσε το βλέμμα η Πατρίτσια και είπε……
Αγόρασα τρία τέταρτα … Αααααααα το θέλει η καρδούλα σου, τρία τέταρτα ε; Εμ τα ‘ξερα εγώ αυτά! Για πάρε αυτό κι αυτό κι αυτό!
Τι είναι όλα αυτά;
– Διάλεξε, θες αυτό με τα φτερά; Αυτό με τις καρδούλες η αυτό το χρυσό κορδόνι και το πομ πον; Α πα πααααααπαααααα με κάνεις και κοκκινίζω, αυτά τα φοράνε γυναίκες;
Και οι άντρες .. !
– Ούτε να το συζητάς θα φορέσω τα τρία τέταρτα!
– Θα φορέσεις αυτό με τα φτερά! Έλα τελείωνε … έφερες ότι σου είπα; Ναι αλλά….χωρίς αλλά!
– Κι αν γυρίσει ο Γιώργος;
– Αυτός πήγε να σκεφτεί και περάσανε εφτά χρόνια, πόσο πια ακόμα ;
Πέσανε όλες επάνω της… Την κάνανε ρεκτιφιέ και αφού φωνάζανε …. είσαι θεά κορίτσι μου… είσαι θεά!
Στριμωχτήκανε σ ένα μικρό αυτοκίνητο για να πάνε να πάρουνε και την Αντιγόνη που μόλις ειδοποιήθηκε είπε: «εγώ αυτό δε το χάνω!» Βρισκότανε στο Σύνταγμα και …η νύφη ρώτησε: «Καλέ που είμαστε;» Στο Μπούρτζι … Α! είπε η ταλαιπωρημένη Πατρίτσια και ξαφνικά ρωτάει, «στο Μπούρτζι δεν έχει ένα κάστρο;» Έχει! Ε! που είναι; Του δώσαμε ρεπό για σήμερα! Αααααα! ξαναείπε απορημένη …
Απέναντι από το σπίτι της ήτανε μια πολυκατοικία, εκεί έμενε ο Ερμής. Την ξεπροβόδισαν και της είπανε να μη ξεχάσει το μαντήλι, μόλις το κάνουνε. Η Πατρίτσια μπήκε στο νοικοκυρεμένο διαμέρισμα του όμορφου κι αφού ήπιανε το καθιερωμένο ποτό την οδήγησε στο υπνοδωμάτιο …
Χτύπησε όμως το τηλέφωνο και βγήκε για λίγο έξω ο γαμπρός…. Αρπάζει το κινητό η Πατρίτσια και φωνάζει: «Δάφνηηηηηηηηηη έχει ένα στρώμα με νερόοοοοο κουνιέται … θα με πιάσει ναυτία … δε μπορώωωω, έχει και κουνουπιέρα … έχω κλειστοφοβία το ξέρεις ….
– Ξεράδια εάν δεν το κάνεις η φιλία μας τελειώνει εδώ!
Μισοζαλισμένη από το κρασί κάθισε στο στρώμα που κουνιότανε κάτω από το στρουμπουλό κορμάκι της …..αχ Θεούλη μου δε μπορώ να ισορροπήσω, θα πέσω, σταμάτα να κουνιέσαι, σταμάτα ζαλίστηκα!
Ξαναπήρε την Δάφνη κι άρχισε να ψιθυρίζει …. «Δάφνηηηηηηη φοβούμαι ….»
Ο Ερμής την παρακολουθούσε χαμογελαστός … «ξέρεις δεν έχεις μόνο εσύ φίλες, έχω και γω και τα παλιοτόμαρα στήσανε όλο αυτό το σκηνικό, θα τους λιντσάρω …..
– Μήπως έχεις … ντραμαμίνες; ρώτησε δειλά σα μικρό χαζό κοριτσάκι…
– Έλα μαζί μου …δεν θα χρειαστούνε ….
Η Πατρίτσια κουνούσε ίσαμε μ’ ένα τέταρτο με τα μάτια κλειστά το μαντήλι κι ένα ηλίθιο χαμόγελο φώτιζε το στρουμπουλό της μουτράκι, που φωτίστηκε και αστραποβολούσε ! Οι φίλες της από κάτω φωνάζανε μες στην τρελή χαρά! «Το ‘κανε…το ‘κανε… το ‘κανεεεε!»
Το κοριτσάκι μας το ‘κανε! Μπράβο και πολύ καλά έκανε. Τι έκανε δηλαδή; ΣΕΞ!
