Αγαπητέ φίλε, φίλη, συντοπίτη, στο πλαίσιο ενός καλόπιστου και ανοιχτού διαλόγου αν και υπό συνθήκες ασφυκτικής χρονικής πίεσης και πόλωσης, κάτι που δεν βοηθά την πολύπλευρη και νηφάλια ενημέρωση, σε καλώ προτού αποφασίσεις οριστικά, να σκεφθείς επίσης πως,
….το μη χείρον βέλτιστον
Ο Έλληνας Πολίτης καλείται να σταθμίσει τις συνέπειες του «ναι» ή του «όχι» στο επερχόμενο δημοψήφισμα.
Η ευθύνη της απόφασης είναι ατομική και προσωπική. Δεν χωρούν υπεκφυγές, δεν θα φταίνε πια οι «άλλοι».
Από τη μία :
Παραμονή στην Ευρωζώνη με το ευρώ, με συνειδητή αποδοχή των υποχρεώσεων απέναντι στους λαούς των 18 εταίρων μας που μας έχουν δανείσει για να μην πτωχεύσουμε και που μάλλον θα τους ζητήσουμε κι άλλα. Άρα σφίξιμο ζωναριών για όλους μας. Αλλά ελπίδα ότι έχουμε διέξοδο και προοπτική.
Από την άλλη :
Άμεσος κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη και το ευρώ, επαναφορά της δραχμής, καλπάζων πληθωρισμός, ελλείψεις τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων και λοιπών αγαθών. Με άλλα λόγια ΧΑΟΣ και εθνική ταπείνωση. Δηλαδή, υπό συνθήκες που καταργούν την ελευθερία, την ατομική αξιοπρέπεια, γκρεμίζουν τα όνειρά μας και των παιδιών μας και οδηγούν τη Χώρα και το Λαό σε περιπέτειες.
Ας αναλογιστούμε τον πολιτισμό, τη γενναιότητα και τη διορατικότητα που είχαν οι εμπνευστές της ευρωπαϊκής ιδέας όταν λίγα μόλις χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ίδρυσαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα. Όταν έτσι κατ’ ουσία ένωσαν τις βιομηχανίες του πολέμου, ώστε οι χώρες τους να μην πολεμήσουν ποτέ ξανά μεταξύ τους κι έκαναν ένα τεράστιο βήμα, οικειοθελώς, προς τη δημιουργία ευημερίας και την εμπέδωση της ειρήνης. Η ευημερία, μπορεί λόγω των νέων δεδομένων της παγκοσμιοποίησης που απαιτεί κατάλληλες αλλά και προσωρινώς επώδυνες προσαρμογές, αλλά και λόγω της φυσιολογικής αδυναμίας συνεχούς ανάπτυξης καθώς και των μέτρων αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της διατήρησης υψηλού επιπέδου κράτους πρόνοιας, να διέλθει και περιόδους κάμψης, η ειρήνη όμως είναι αναμφισβήτητη και αυτό αποτελεί ένα πολύτιμο επίτευγμα που οφείλουμε να προστατεύσουμε ως κόρη οφθαλμού. Οι ιδρυτές – πατέρες δημιούργησαν και ένα νέο πανανθρώπινο ιδεώδες, αυτό της δημιουργικής συνεργασίας των λαών μέσα από μία νέα κοινή ταυτότητα, ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε καλά πως αυτά δεν ήταν δεδομένα και ούτε σήμερα ακόμη είναι.
Είναι αλήθεια ότι το έργο του Ζαν Μον και του Ρομπέρ Σουμάν, ίσως ακόμη και του Ζακ Ντελόρ να φαίνεται μακρινό ή και ουτοπικό, όμως πρόλαβε να ριζώσει ως κοινή πεποίθηση στο υποσυνείδητο μας. Ο Πρόεδρος Γιούνκερ προσπαθεί να μας το θυμίζει κι έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια που όμως χρειάζεται χρόνο ώστε να βελτιώσουμε τις αναμφισβήτητες αδυναμίες της ΕΕ. Είμαστε πολύ κοντά στο να καταστρέψουμε άλλη μία γενιά νέων ανθρώπων. Ας προσπαθήσουμε όλοι, ο καθένας με τις δυνάμεις του, να μην το πράξουμε. Ας δώσουμε στις νεότερες γενιές την ίδια ευκαιρία που είχαμε εμείς. Ας τους προτρέψουμε να είναι με εμάς αυστηροί και όχι με την Ευρώπη. Οφείλουμε να πούμε ένα ξεκάθαρο και να ενδυναμώσουμε την επερχόμενη πολιτική ένωση της Ευρώπης, να πούμε ΝΑΙ στην ευρωπαϊκή Ελλάδα, σε μια Ελλάδα και μια Ευρώπη της ελευθερίας και της δημοκρατίας, στην παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ και στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η εθνική κυριαρχία δεν αποτελεί τη λύση, αντιθέτως αποτέλεσε την πηγή του προβλήματος (εθνικά πολιτικά και οικονομικά κατεστημένα, πελατειακό σύστημα και διαφθορά, αποφασίζουν τα ισχυρά κράτη αντί των ευρωπαϊκών θεσμών), όσο κι αν φαίνεται παράδοξο τελικώς η εθνική κυριαρχία υπονομεύει την εθνική ταυτότητα. Όπως είπε και ο Winston Churchill: «Η εθνική ενότητα μπορεί μόνο να διατηρηθεί πάνω σε μια αρχή, που είναι πλατύτερη από την έννοια του έθνους.
Αναζητώντας, λοιπόν, το πραγματικό ερώτημα ενός δημοψηφίσματος με ασαφή και παραπειστική διατύπωση, ο πολίτης σταθμίζει και, εκών άκων, καταλήγει στο μικρότερο κακό: Ψηφίζει «ΝΑΙ».
Σ’ ευχαριστώ για την προσοχή και την κατανόηση σου.
Νίκος Γιαννής
