Στην Ελλάδα των χιλιάδων προβλημάτων, στην Ελλάδα των τριών μνημονίων, στην Ελλάδα που αργοσβήνει, μια μερίδα του πολιτικού μας προσωπικού αποφάσισε να ασχοληθεί με το αν δυο ολοκληρωτικές ιδεολογίες ο ναζισμός και ο σταλινισμός έχουν ομοιότητες ή διαφορές. Θέματα για τα οποία η ιστορία έχει πλέον απαντήσει.
Αλλά, αφού λύσαμε τα δικά μας προβλήματα γιατί να μην λύσουμε και τα μεγάλα και παγκόσμια ιστορικά και ιδεολογικά θέματα. Γιατί να μην γυρίσουμε την χώρα καμμιά 70νταρια χρόνια πίσω; Άλλωστε είναι πιο εύκολο από το να προσπαθούμε να την πάμε μπροστά.
Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Ψάχνουμε συνέχεια αφορμές για να χωριστούμε σε αντίπαλες ομάδες και να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέχρι τελικής πτώσεως. Εμφύλιοι στην διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης που οδήγησαν τον Διονύσιο Σολωμό στους στίχους : “Σαν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά”. Εμφύλιοι στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, πριν τον μεγάλο εμφύλιο του 1946-1949.
Εμφύλιοι πόλεμοι, διχόνοιες, μίση, προσωπικές στρατηγικές και συμφέροντα έχουν πολλές φορές πληγώσει την σύγχρονη Ελλάδα. Τι και αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ το 1974, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συγκυβέρνησε με τον Χαρίλαο Φλωράκη το 1989 δουλεύοντας σκληρά για την εθνική συμφιλίωση αυτής της χώρας, εμείς δεν χάνουμε ευκαιρία να αναπαράγουμε ανά πάσα στιγμή τα εμφύλια πάθη της νεότερης ιστορίας μας. Προσθέτοντας μάλιστα και καινούρια…παντός είδους και σοβαρότητας… αρκεί να είμαστε χωρισμένοι και διχασμένοι.
Η εθνική τραγωδία του αέναου διχασμού μας μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε τις αιτίες της πολύπλευρης αυτής κρίσης που μας ταλανίζει τα τελευταία χρόνια. Κατανοώντας το πραγματικό μας πρόβλημα και τις αιτίες του, ίσως πλέον όλοι μαζί να καταφέρουμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι και να συναινέσουμε, να συμφωνήσουμε σε κάποιες λύσεις και κατευθύνσεις με κοινό στόχο και σκοπό την ίδια την Ελλάδα.
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι τα σφάλματά μας. Να επανεκτιμήσουμε με ρεαλισμό και υπευθυνότητα τις νέες διεθνείς συγκυρίες. Και να αναζητήσουμε με συναινετικές διαδικασίες, την εθνική εκείνη γραμμή που θα μας βγάλει από τα σημερινά αδιέξοδα. Όλοι ξέρουμε, ακόμη και όταν δεν το ομολογούμε, ότι αυτός είναι ο σωστός και ο μόνος δρόμος. Εκείνο που χρειάζεται σήμερα είναι να βρούμε το θάρρος να αποδεχθούμε όλοι τις ευθύνες μας αλλά και τη βούληση να ανταποκριθούμε σε αυτές.
Επειδή η ιστορία δεν είναι νεκρή, και όπως λέει o T. Έλιοτ: “Ο παρών χρόνος και ο παρελθόν χρόνος είναι και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο”, πρέπει να κατανοήσουμε ότι μόνον ενωμένοι μπορούμε να πάμε μπροστά.
Πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να απομονώνουμε τις ακραίες, υστερικές, εμφυλιοπολεμικές και διχαστικές φωνές με τον όποιο μανδύα εμφανίζονται κάθε φορά από όπου και αν προέρχονται.
Πρέπει να σταματήσουμε να πορευόμαστε ανάμεσα στις δάφνες των αρχαίων ημών προγόνων και ανάμεσα στα μίση και τα εμφύλια πάθη της νεώτερης ιστορίας μας.
Και όπως υπεύθυνα και ψύχραιμα δήλωσε σε άρθρο του ο Κυριάκος Μητσοτάκης: “Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε το βήμα και να γράψουμε εμείς τη δική μας ιστορία. Είναι σίγουρα πολύ πιο δημιουργικό από το να συζητάμε για τις ιστορίες άλλων.” Διαφορετικά πολύ φοβούμαι ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
