Ο Ποντικομικρούλης, της πτωχής πλην τιμίας οικογένειας των Μικρούληδων και τα κατορθώματά του αποτελούν σημείο αναφοράς του τρόπου που ανελκύσθηκε στα ύπατα αξιώματα της Παραμυθοχώρας. Διαθέτοντας ένα κοφτερό μυαλό και μια ακόμα μεγαλύτερη πονηράδα, βάζοντας στόχο την κορυφή (κάτι αδύνατο να πετύχει με ίδιες δυνάμεις) βρήκε τη λύση προτείνοντας να γίνει Βεζίρης του Χαλίφη και σ’ ένα επαρκές διάστημα Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη. Κι όταν έγινε αυτό ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε… Αλαζόνας, ξερόλας κι εκδικητικός ο νέος Χαλίφης, αμείβει πλουσιοπάροχα τους αυλοκόλακες που τον περιβάλλουν και στέλνει στο πυρ το εξώτερο όσους βρίσκει εμπόδιο στο δρόμο του. Αλίμονο και σ’ όποιο ντελάλη, εκτός αυτών που εξουσιάζει, τολμά να διαλαλήσει τα λάθη, τις παραλείψεις και τις περίεργες συναλλαγές του.
Εκείνο που τον εξοργίζει περισσότερο είναι η ύπαρξη ενός ελεύθερου από δεσμά υποταγής ντελάλη, που ο αθεόφοβος τολμά να τσιγκλά συνεχώς το Χαλίφη διαλαλώντας τα πάμπολλα ατοπήματά του. Όποτε ο Χαλίφης προσπάθησε να του επιτεθεί, τα βέλη που εξαπέλυσε εναντίον του, όχι μόνο δε βρήκαν το στόχο, αλλά τουναντίον κτύπησαν τον ίδιο. Έτσι μη τολμώντας να καλέσει σε απολογία τον ίδιο για όσα με στεντόρεια φωνή διαλαλεί, απειλεί ανθρώπους που συναναστρέφονται μαζί του, αποδεικνύοντας περίτρανα πόσο μίζερος και μικρός είναι για μεγάλα αξιώματα.
Ακόμα και κολλητός πάλαι ποτέ φίλος του Ποντικομικρούλη Χαλίφη, ο οποίος γράφτηκε στη μαύρη λίστα του επειδή κριτικάρει τα έργα και τις ημέρες του, προφήτευσε ότι κάποια στιγμή θα φάει πολύ ξύλο. Κάτι που πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, συνέβη όταν αγανακτισμένος υπήκοος όρμησε στη χαλιφική κατοικία και τον στρίμωξε άγρια στη γωνιά, ρίχνοντάς του και μερικές ψιλές. Ευτυχώς επενέβη η φρουρά κι ο Χαλίφης κατατρομαγμένος γλύτωσε τα χειρότερα.
Μικρός κατ’ όνομα ο Ποντικομικρούλης Χαλίφης, αλλά πρωταθλητής στην ίντριγκα, χώνει την ποντικοουρίτσα του παντού κι αναστατώνει τις συλλογικές προσπάθειες των υπηκόων της Παραμυθοχώρας σπέρνοντας διχόνοια ανάμεσά τους. Αλίμονο σ’ όποιον συνεργαστεί μαζί του για να κερδίσει αξιώματα κι ύστερα για κάποιον λόγο διαλύσει τη συμμαχία τους. Τότε αντιμετωπίζει το εκδικητικό μένος του Ποντικομικρούλη, ιδίως αν έχει συμμετάσχει σε παιχνιδίσματα που έρχονται αντιμέτωπα με τις αρχές ασφαλείας της Παραμυθοχώρας. Φυσικά μη φανταστείτε ότι το μάρμαρο πληρώνει ο Χαλίφης, αφού αυτός εξουσιάζει τους πάντες και τα πάντα.
Το μεγάλο δυστύχημα για τον Ποντικομικρούλη αποτελεί η δημόσια κριτική που του ασκεί ο παλιός Χαλίφης, μη αντέχοντας τόσο τα παραμύθια που πέφτουν σύννεφο, όσο και τις χοντρές γκάφες του αντικαταστάτη του, αλλά και η κατακραυγή των υπηκόων για τη λάθος αλλαγή Χαλίφη. Με τούτα και με κείνα και με δεδομένο ότι ο Ποντικομικρούλης ροκανίζει κάθε αξία ζωής η πλειοψηφία των υπηκόων του χαλιφάτου περιμένει τη πτώση του για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
