Στην Ελλάδα δεν έχουμε πολλούς ασθενείς που να λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή μέσω αντλίας 24ωρής εγχύσεως, όχι γιατί δεν έχουμε αυτά τα φάρμακα στην χώρα μας, αλλά γιατί πολλοί ασθενείς αρνούνται μόλις τους την αναφέρουν, πολύ συχνά χωρίς καν να την έχουν δει αλλά και γιατί πολλοί γιατροί που δεν είναι εξοικειωμένοι με την χρήση της διστάζουν να τους τις τοποθετήσουν, καθυστερώντας πολύ….
Ο ασθενής λέει «μα είναι πολύ δύσκολο να ζεις με μια αντλία κρεμασμένη επάνω σου, που σε δυσκολεύει να ντυθείς, που κάνει τον κόσμο να σε κοιτά περίεργα, που δεν σε αφήνει να απολαύσεις ένα μπάνιο, που , που…»…. Ο γιατρός λέει «μα μόλις τους το πεις, σου λένε προτιμώ να πεθάνω, θα προτιμούσα πόσιμο φάρμακο, να μεγαλώσουμε την δόση της υπάρχουσας αγωγής, να, να…» …. και εγώ θα απαντώ πάντα σε όλους…. πάρτε σοβαρά τη νόσο της Πνευμονικής Υπέρτασης και αντιμετωπίσατε την με επαγγελματική συνεργασία…… γιατί ο χρόνος μετρά όταν έχεις Π.Υ και δυστυχώς τον χρόνο σε αυτή την ασθένεια δεν τον σταματάς, αλλά αποδεδειγμένα πλέον, τον καθυστερείς.
Πονάω βαθύτατα κάθε φορά που χάνεται ένας συνασθενής μας ( μικρός-μεγάλος ) αλλά πονάω ακόμα πιο βαθιά όταν χάνεται χωρίς να έχει δοκιμάσει όλες τις φαρμακευτικές μας επιλογές.
Καλό παράδεισο σε μια ακόμα συνασθενή μας με Π.Υ…. που δεν δοκίμασε όμως όλα τα φάρμακα που είχαμε στην φαρέτρα μας, επειδή αρνιόταν πάνω από ένα χρόνο, να βάλει αντλία για ενδοφλέβιο φάρμακο…. που δεν έγινε καν προσπάθεια για προμεταμοσχευτικό έλεγχο γιατί δεν είχαν αποκλειστεί οι πιθανότητες θεραπείας της. #breatheasy #faceofPH
