Κυριακή, 30 Ἰουλίου 2017, σήμερα, μία ημέρα πνευματικότητας, αφιερωμένη εκκλησιαστικά στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Παραθέτω παρακάτω το θαύμα, όπως το περιέγραψαν και οι τέσσερις απόστολοι, σε πρωτότυπο και μετάφραση. Η περίοδος στην οποία αναφέρονται τα Ευαγγέλια, αφορά σε χρόνο αμέσως μετά τη θανάτωση του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου από τον Ηρώδη, όταν ο Ιησούς με τους μαθητές του απομακρύνθηκαν σε έρημο τόπο, αλλά τους ακολούθησε πλήθος κόσμου, περί τους 5000 χωρίς τα γυναικόπαιδα και έπρεπε κάπως να τραφούν όταν προχώρησε η ώρα….
Για να κάνουμε λιγότερο κουραστική την ανάγνωση κόψαμε το πρωτότυπο και παρουσιάζουμε μόνο τη μετάφραση. Καλή ανάγνωση!
Ευαγγέλιο Ματθαίου
Ματθ. 14,15 Αργά δε το απόγευμα προσήλθαν οι μαθητές και του είπαν· “ο τόπος είναι έρημος και η ώρα έχει περάσει· διέλυσε τα πλήθη, ώστε να πάνε εις τα γύρω χωριά και να αγοράσουν δια τον εαυτόν τους τροφές”.
Ματθ. 14,16 Ο δε Ιησούς τους είπε· “δεν έχουν ανάγκην να πάνε· δώστε τους σεις να φάγουν”.
Ματθ. 14,17 Εκείνοι δε του είπαν· “εδώ δεν έχουμε παρά μόνον πέντε άρτους και δύο ψάρια”.
Ματθ. 14,18 Ο δε Ιησούς είπε “φέρετέ τα εδώ εις εμέ”.
Ματθ. 14,19 Και αφού συνέστησε εις τα πλήθη να καθίσουν επάνω εις τα χόρτα, επήρε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό, δια να ευχαριστήσει τον ουράνιο Πατέρα, ευλόγησε, έκοψε τους άρτους εις κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές και οι μαθητές στους όχλους.
Ματθ. 14,20 Έφαγαν δε όλοι και χόρτασαν και μάζευσαν ό,τι περίσσευσε από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
Ματθ. 14,21 Εκείνοι δε που έφαγαν ήσαν πέντε περίπου χιλιάδες, εκτός από τας γυναίκας και τα παιδιά.
Ματθ. 14,22 Και αμέσως ο Ιησούς ανάγκασε τους μαθητές να εισέλθουν στο πλοίον και να πάνε προ αυτού στο απέναντι μέρος, μέχρις ότου αυτός απολύσει τα πλήθη του λαού.
Ευαγγέλιο Μάρκου
Μαρκ. 6,34 Και ο Ιησούς, όταν βγήκε από το ερημικό μέρος, είδε πολύν λαό και τους σπλαγχνίσθηκε, διότι ήσαν σαν πρόβατα που δεν είχαν ποιμένα και ήρχισε να αναπτύσσει εις αυτούς πολλές διδασκαλίας.
Μαρκ. 6,35 Και όταν πλέον είχε προχωρήσει η ώρα, προσήλθαν εις αυτόν οι μαθητές και είπαν, ότι “είναι έρημος ο τόπος και η ώρα έχει πλέον περάσει.
Μαρκ. 6,36 Απόλυσέ τους, για να πάνε εις τα γύρω αγροκτήματα και χωριά και να αγοράσουν ψωμιά, διότι εδώ δεν έχουν τι να φάγουν”.
Μαρκ. 6,37 Ο δε Ιησούς αποκρίθηκε εις αυτούς και είπε· δώστε τους σεις να φάγουν”. Και είπαν εις αυτόν· “να πάμε να αγοράσουμε ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων και να τους δώσουμε να φάνε;”
Μαρκ. 6,38 Εκείνος δε τους είπε· “πόσα ψωμιά έχετε;” Πηγαίνετε και ίδετε”. Και αφού είδαν τι είχαν, είπαν· “έχομε πέντε ψωμιά και δύο ψάρια”.
Μαρκ. 6,39 Και παρήγγειλε εις αυτούς να συστήσουν εις όλους να καθήσουν ομάδες-ομάδες στο χλωρό χορτάρι.
Μαρκ. 6,40 Και εξάπλωσαν ομάδες ομάδες σαν πρασιές, ανά εκατόν και ανά πενήντα.
Μαρκ. 6,41 Ο δε Κύριος, αφού επήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, ύψωσε τα βλέμματα στον ουρανό, δοξολόγησε τον Πατέρα και έκοψε κομμάτια τα ψωμιά και έδιδε στους μαθητές, δια να παραθέσουν εις τα πλήθη, και τα δύο ψάρια επίσης μοίρασε εις όλους.
Μαρκ. 6,42 Και έφαγαν όλοι και χόρτασαν.
Μαρκ. 6,43 Και μάζεψαν από τα κομμάτια που περίσσευσαν και από τα ψάρια δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
Μαρκ. 6,44 Αυτοί δε που έφαγαν ήσαν πέντε χιλιάδες άνδρες.
Ευαγγέλιο Λουκά
Λουκ. 9,12 Αλλ’ η ημέρα άρχισε να κλίνη προς την δύσιν. Τον πλησίασαν τότε οι δώδεκα και του είπαν· διάλυσε τα πλήθη του λαού, δια να πάνε εις τα γύρω χωριά και τις αγροτικές κατοικίες να καταλύσουν και να εύρουν τροφές, δια να φάγουν, διότι εδώ ευρισκόμεθα εις έρημο τόπο”.
Λουκ. 9,13 Είπε δε προς αυτούς ο Ιησούς· “δώστε τους σεις να φάγουν”. Αυτοί δε είπαν· “δεν μας βρίσκονται παρά πάνω από πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, εκτός εάν πάμε ημείς και κοιτάξουμε να αγοράσουμε δι’ όλον αυτόν τον λαό τροφές”.
Λουκ. 9,14 Διότι οι άνδρες μόνον ήσαν περίπου πέντε χιλιάδες. Είπε δε προς τους μαθητές του ο Κύριος· “βάλτε τους να καθίσουν καθ’ ομάδας από πενήντα, πενήντα”.
Λουκ. 9,15 Και έκαμαν έτσι οι μαθητές και έβαλαν όλους να καθίσουν.
Λουκ. 9,16 Επήρε τότε ο Ιησούς τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, ύψωσε τα μάτια στον ουρανό, δια να ευχαριστήσει τον Πατέρα, και ευλόγησε τους άρτους. Επειτα τους έκοψε κομμάτια και έδιδε συνεχώς στους μαθητές, δια να παραθέσουν στον λαό να φάγει.
Λουκ. 9,17 Και έφαγαν και χόρτασαν όλοι και σήκωσαν έπειτα, από ό,τι τους είχε περισσεύσει, δώδεκα κοφίνια γεμάτα.
Ευαγγέλιο Ιωάννη
Ιω. 6,5 Και καθώς σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια και είδε ότι πολύς λαός έρχεται προς αυτόν, είπε προς τον Φίλιππον· “από που και με τι χρήματα θα αγοράσωμεν ψωμιά, δια να φάγουν αυτοί οι άνθρωποι;”.
Ιω. 6,6 Ελεγε δε τούτο ο Κύριος, δια να δοκιμάσει την πίστη του Φιλίππου. Διότι αυτός γνώριζε πολύ καλά τι επρόκειτο να πράξει.
Ιω. 6,7 Απήντησε εις αυτόν ο Φίλιππος· “ούτε διακοσίων δηναρίων ψωμιά δεν αρκούν εις αυτούς, για να πάρει ο κάθε ένας ένα μικρό κομμάτι”.
Ιω. 6,8 Λέγει εις αυτόν ένας από τους μαθητές του, ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνος Πέτρου·
Ιω. 6,9 “είναι εδώ κάποιος νέος, που έχει πέντε κρίθινα ψωμιά και δύο ψάρια· αλλά τι είναι αυτά εμπρός εις τόσο πλήθος ανθρώπων;”
Ιω. 6,10 Ο Ιησούς όμως τους είπε· “Βάλτε τους ανθρώπους να καθίσουν”. Υπήρχε δε πολύ χορτάρι στον τόπον. Κάθισαν, λοιπόν, οι άνδρες των οποίων ο αριθμός έφθανε περίπου τας πέντε χιλιάδας.
Ιω. 6,11 Πήρε δε ο Ιησούς εις τα χέρια του τα ψωμιά και αφού ευχαρίστησε, μοίρασε στους μαθητές, οι δε μαθητές μοίρασαν στους καθισμένους ς. Το ίδιο έκαμαν και με τα ψάρια και έδιδαν στον καθένα όσο ήθελε, για να χορτάσει.
Ιω. 6,12 Αφού δε χόρτασαν όλοι, είπε ο Ιησούς στους μαθητές του· “μαζέψτε τα κομμάτια που περίσσεψαν, δια να μη χαθεί τίποτε”.
Ιω. 6,13 Τα μάζεψαν, λοιπόν, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια από τα κομμάτια των πέντε κριθίνων άρτων, τα οποία περίσσεψαν εις εκείνους που είχαν φάγει.
Αυτό που κατ’ αρχάς τόσο ξεκάθαρα προκύπτει από την ανάγνωση του ιδίου θαύματος, ως το περιέγραψαν οι αυτόπτες τέσσερις απόστολοι και μαθητές του Χριστού, είναι οι μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες, που καθένας διέσωσε με το δικό του ιδιαίτερο και διαφορετικό τρόπο. Όλοι βίωσαν το ίδιο γεγονός, αλλά καθένας το είδε υπό το πρίσμα της δικής του προσωπικότητας και έτσι μετέφερε τα όσα εξέφραζαν περισσότερο και τον ίδιο. Αυτό υποδηλώνει , το ίδιο ξεκάθαρα, πόσο σημαντική είναι, στην αναζήτηση όλων μας της Αλήθειας, η «εκμετάλλευση» και λήψη υπ’ όψη και των εμπειριών, βιωμάτων, γνώσεων και απόψεων των συνανθρώπων μας. Κι αυτό δεν γίνεται χωρίς να γίνεται καθημερινή πράξη η διδαχή του Κυρίου για έμπρακτη Αγάπη και χωρίς ενεργοποίηση του κέντρου της, που είναι η ανθρώπινη ΚΑΡΔΙΑ, όχι ως σωματικό όργανο, αλλά ως το αθάνατο πνευματικό μας κέντρο.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο της διηγήσεως είναι το πώς αντιμετώπισε ο Ιησούς το συγκλονιστικό γεγονός της θανάτωσης του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου, με τον οποίο είχε συνδεθεί τόσο ανθρώπινα όσο και πνευματικά. Αναχώρησε για ένα έρημο τόπο, για να προσευχηθεί, γιατί μέσα στην «ερημιά» και την απόσπαση από τις καθημερινές μέριμνες και ερεθίσματα, μέσω της προσευχής, κάθε άνθρωπος μπορεί να συνδεθεί με το κέντρο και την πηγή της Ζωής, για να αντλήσει δύναμη και να μπορέσει να αντέξει τα χτυπήματα του καθ’ ημέρα βίου.
Το επόμενο σημαντικό στοιχείο της έμπρακτης διδασκαλίας του Ιησού είναι το πώς απάντησε στους μαθητές του, οι οποίοι διέγνωσαν την ανάγκη των ανθρώπων να τραφούν, δηλαδή να καλύψουν βιωτικές και υλικές τους ανάγκες. Δεν έκανε ένα εντυπωσιακό θαύμα, χάριν τέρψεως των αισθήσεων και του εγωισμού, ούτε έφτιαξε χρήματα, για να μοιράσει στον κόσμο, που πεινούσε. Είπε στους μαθητές του, που «είδαν» και κατάλαβαν την ανάγκη, να τους ταΐσουν οι ίδιοι και αμέσως έδωσε το υπόδειγμα της ιερής αυτής πρωτοβουλίας, ποιώντας ένα «θαύμα», ένα θαυμαστό γεγονός, που αμέσως έδωσε λύση στο πρόβλημα! Τι δίδαξε ο Κύριος με το λόγο και τα έργα του; Ότι όταν διαπιστώνουμε την ύπαρξη μίας οποιασδήποτε ανάγκης, οφείλουμε εμείς να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία και να ενεργούμε, σύμφωνα με το υπόδειγμά Του! Εμείς, ο καθένας από εμάς, θα πρέπει να αποτελεί τον καταλύτη, το Όργανο των Θαυμάτων του Θεού, μέσα στον Κόσμο κι επομένως ας μην περιμένουμε ούτε να προσδοκούμε από κανέναν άλλον να πράξει αυτό, που εμείς έχουμε διαπιστώσει ότι πρέπει να γίνει, αλλά να κάνουμε αμέσως αυτό που μας αναλογεί!
Πώς προετοιμάζεται ο Κύριος για το θαύμα; Την προϋπόθεση της δύναμης του ανθρώπου, την έχει περιγράψει ξεκάθαρα σε άλλο σημείο, είναι η ΠΙΣΤΗ! Ο άνθρωπος δεν είναι αυτεξούσιος, ούτε αυθύπαρκτος. Έχει Δημιουργό, έχει Πρόσωπο, έχει Σκοπό κι έχει ένα άθραυστο αγωγό ζωής, δυνάμεων κι εξουσιών, που πηγάζει και αντλεί όλα αυτά τα θαυμάσια απευθείας από το Δημιουργό του. Κι ο αγωγός αυτός ενεργοποιείται μέσω των τεράστιων αυτών αντλιών ΘΕΙΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ, που ονομάζονται ΠΙΣΤΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ! Αυτό το υπόδειγμα προσέφερε ο Κύριος το βράδυ αυτό στους μαθητές και στο πλήθος, που είχε την ευλογία να Τον ζήσει από κοντά! Πριν πράξει, ό,τι θα μπορούσε να πράξει, χωρίς καμμία προϋπόθεση, αλλά με μία μόνο σκέψη, ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ στον Ουράνιο Πατέρα! Το έκανε για όλους εμάς, για να μας διδάξει τον τρόπο και να μας ανοίξει τους οφθαλμούς, που αν και βλέπουν τα υλικά είναι τυφλοί στα πνευματικά!
Τι άλλο θαυμαστό έκανε ο Κύριος την ευλογημένα αυτή βραδιά; Ευλόγησε τους άρτους και τους έκοψε κομμάτια και ο ίδιος μοίρασε τα κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές, οι οποίοι τα μοίρασαν στους 5000 άνδρες και στις τουλάχιστον άλλες τόσες γυναίκες και παιδιά!!! Δηλαδή τι μας δίδαξε; Μας έδωσε ένα ακόμη πρότυπο ζωής, αυτό της έμπρακτης προσφοράς, με σημερινούς όρους θα το λέγαμε του εθελοντισμού. Δεν έκανε το θαύμα αφ’ υψηλού, ούτε το έπαιξε «ηγέτης» και manager, δίνοντας εντολές σε μαθητές και στον κόσμο, για να κάνουν το έργο Του. Ανέλαβε με χαρά και αγάπη το έργο, που Του αναλογούσε και το έφερε ο ίδιος σε πέρας κι οι μαθητές του έκαναν το έργο, που αναλογούσε σε αυτούς, οι ίδιοι, με την ίδια χαρά και αγάπη! Η προσφορά φίλοι μου έχει πάντα ΠΡΟΣΩΠΟ, γίνεται προσωπικά, έμπρακτα, με όλο το είναι, σωματικά, ψυχικά και νοητικά, με όλη την ΨΥΧΗ και την ΚΑΡΔΙΑ και τότε, με πίστη και προσευχή όλα είναι δυνατά!
Ο ίδιος ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ψαριών, αποτελεί επίσης απόδειξη του πώς τα αγαθά «πολλαπλασιάζονται», όταν γίνεται μοίρασμά τους. Κανένας άνθρωπος, που προσφέρει, δεν γίνεται φτωχός, αλλά αντίθετα πολλαπλασιάζονται τα επιούσια αγαθά, αυτά, που πραγματικά και μόνον έχει ανάγκη!
Τέλος ο Ιησούς μετά το μέγιστο αυτό θαύμα, για τα μάτια των ανθρώπων, δίδαξε και ένα ακόμη μεγάλο μάθημα, αυτό της ταπεινότητας και της εγκράτειας ψυχής και πνεύματος. Είναι εύκολο μετά από την επιτυχία ή την απλή συμμετοχή σε τέτοια καθημερινά θαύματα, που γίνονται εις δόξαν Θεού, ο άνθρωπος να παραστρατήσει, να φουσκώσει από περηφάνια και εγωισμό, να θεωρήσει ότι αυτά οφείλονται στις δικές του δυνάμεις, δίνοντας τροφή κι ανοίγοντας την κερκόπορτα στον αρχέκακο εχθρό, που καραδοκεί να πιάσει ανθρώπινα θύματα στις πάντα ανοιγμένες παγίδες του. Το πνεύμα αυτό της περηφάνιας, του εγωισμού και της κενοδοξίας, θέλει μεγάλη προσοχή και πάλι δε ο Κύριος δεν μας άφησε να ψάχνουμε στο σκοτάδι, τα μέσα αντιμετώπισής του. Μας έδειξε το δρόμο των ανθρώπων, της φυγής και της αποκοπής από τα αρνητικά ερεθίσματα, λόγο για τον οποίο και έδιωξε αμέσως του μαθητές του, πριν να διαλύσει το πλήθος. Αλλά μας έδειξε και τη θεία Οδό, την οδό της απομόνωσης και προσευχής, ως Βασιλικού δρόμου για όσους θέλουν να άρουν τον Σταυρό τους και να Τον ακολουθήσουν!!!
Καλή Κυριακή σε όλους!
Ο Κυριάκος Κόκκινος είναι
Δικηγόρος-Προέδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντιπροέδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
