Περί εκλογής επικεφαλής της κεντροαριστεράς
1. Οι πιθανότητες επιτυχίας της επιχείρησης/εγχείρησης “ανάταξη κεντροαριστεράς” είναι περιορισμένες. Αυτή η παράσταση επιτυχίας στην πολιτική είναι κρίσιμη. Ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης δεν έχει διαφανεί, το ιδεολογικό και κυρίως το προγραμματικό πλαίσιο θα είναι κυρίως δική του υπόθεση και θα το μάθουμε “κατόπιν εορτής”. Όπως και την ικανότητα του υπέρβασης καταρχήν της δυσμενούς πρόβλεψης, διεύρυνσης του ακροατηρίου, ανασύνθεσης των προσωπικών και πολιτικών συνιστωσών, σταδιακής διαμόρφωσης και προβολής μιας πορείας Πρωθυπουργού, έστω σε απώτερο χρόνο. Χρειαζόμαστε την κεντροαριστερά ανυπερθέτως.
2. Μια πολιτικά ισχυρή κεντροαριστερά θα μετατόπιζε το πολιτικό φάσμα προς την ελευθερία και τη δημιουργία σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυρίαρχη δύναμη του χώρου κακείθεν του κέντρου. Προτιμώ μια απόπειρα ανασυγκρότησης της σοσιαλδημοκρατίας σε μια ευρωπαϊκή χώρα, με εκσυγχρονιστικά και μεταρρυθμιστικά προτάγματα, παρά ερασιτεχνικούς πειραματισμούς ιδεοληπτικών, κοινωνικώς συμπλεγματικών και τόσο ετερόκλητων μεταξύ τους στοιχείων, που αναπόφευκτα συγκλίνουν ανερμάτιστα προς πιο μετριοπαθείς κατευθύνσεις. Προτιμώ και μια πιο προβλέψιμη και αξιόπιστη δύναμη εκεί στ’ αριστερά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον προτιμώ έναν πιο δύσκολο πολιτικό ανταγωνιστή για τη Ν.Δ. ώστε να την οδηγεί στη βελτίωση, αρκεί φυσικά να μην τη μετατοπίζει προς την άγονη, ανελεύθερη και ανεπίκαιρη δεξιά, κίνδυνος προς το παρόν περιορισμένος χάριν Κυριάκου.
3. Η κεντροαριστερά διαθέτει αναμφίβολα ένα υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό σε όλο το φάσμα, από τους ψηφοφόρους μέχρι την ηγεσία, το οποίο τιμώ και δεν χαίρομαι ούτε έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλάται.
4. Η πιθανή διάρρηξη σε όλη σχεδόν την Ευρώπη του σχήματος των αυτοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων και η συνακόλουθη αναζήτηση συμβιβασμών και συναινέσεων, καθιστά την ελληνική κεντροαριστερά κρίσιμο συντελεστή σε κάθε περίπτωση.
5. Η δέσμευση της κεντροαριστεράς στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι βαθιά και ουσιώδης. Ως ψηφοφόρος και μέλος της Ν.Δ. δεν θα προσέλθω να ψηφίσω βεβαίως. Θα ήταν ασυνεπές προς μια στοιχειώδη λειτουργία των βασικών συντεταγμένων του κομματικού συστήματος στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, παρότι βρίσκω τη διεύρυνση αυτού του εκλογικού σώματος κατά την τελευταία δεκαετία για την εκλογή αρχηγού των κομμάτων θετική για τη δημοκρατία. Ωστόσο αυτή η διεύρυνση δεν μπορεί να είναι απεριόριστη. Όπως όμως και το 1996 είχε προτεραιότητα για μένα ως Έλληνα πολίτη η εκλογή του Κ. Σημίτη, έτσι και υπό τις σημερινές περιστάσεις θα προτιμούσα ένα μη παραδοσιακό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην ηγεσία της κεντροαριστεράς προς τον σκοπό της ευδοκίμησης του εγχειρήματος, υπό την προοπτική όμως ουσιαστικής υποδοχής, αποδοχής και στήριξης του από το ΠΑΣΟΚ.
Κατά συνέπεια και κατά προτεραιότητα, οι Γ. Καμίνης, Στ. Θεοδωράκης, Κ. Γάτσιος, ως πλησιέστεροι προς μια αντίληψη της πολιτικής υπό πρίσμα κοινωνίας πολιτών, αλλά και στην προοπτική ενός ομοσπονδιακού μέλλοντος της ΕΕ, καθώς και ανεκτικοί σε έναν κόσμο ελευθερίας αριστεροί, πληρούν τις προϋποθέσεις. Είμαστε ανοιχτοί και βλέπουμε.
Yours in liberty, federalism and civil society
Νίκος Γιαννής
