Λεβέντισσα η Μάρσα, η γειτόνισσά μου. Κοντά 35 χρόνια μια ανάσα τα σπίτια μας στην όμορφη Ραφήνα. Έβγαινα στην πίσω βεράντα κι έβλεπα απέναντί μου τη Μάρσα. Μια να κλαδεύει την μπουκαμβίλια της σκαρφαλωμένη στα κεραμίδια της μικρής αποθήκης στο πίσω μέρος του σπιτιού, μια να φυτεύει στον κήπο παρέα με τ’ αγαπημένα της σκυλιά, μια στο μπαλκόνι της να πιάνουμε κουβέντα φωνάζοντας δυνατά για ν’ ακουστούμε αφού μας χώριζε ένας μεγάλος ακάλυπτος χώρος των οικοπέδων μας.
Θυμάμαι πόσο της άρεσαν τα λευκά γατιά μου που έβγαζε κάθε πρωί ο άντρας μου απ’ το υπόγειο. «Ξέρεις, μου έλεγε, κάθε πρωί θαυμάζω τα κάτασπρα γατιά σου με τα παιχνίδια που κάνουν στον Βαγγέλη. Θα ‘ρθω από κει να τα δω από κοντά και να τα χαϊδέψω». Αγαπούσε πολύ τα ζώα η καλή μου Μάρσα.
Όταν, λίγους μήνες πριν, μια απ’ τις αδέσποτες γάτες που φροντίζουμε, γέννησε σ’ ένα παρτέρι του κήπου μας, μέρες μετά πήρε το μωρό της και το πήγε στο σπίτι της Μάρσας πίσω απ’ το καζάνι του πετρελαίου να το κρύψει. Το ανακάλυψε το σκυλάκι σου Μάρσα θυμάσαι; Ήξερες ότι το ψάχναμε, κατάφερες να το πιάσεις και μας το έφερες σε μια εφημερίδα. Από τότε κάθε μέρα ρωτούσες αν η μανούλα του το επισκεπτόταν και χάρηκες τόσο όταν σου είπαμε ότι κατορθώσαμε να την κλείσουμε μαζί του σε ασφαλές μέρος να το μεγαλώσει.
Η ζωοφιλία ήταν απ’ τις ευχάριστες στιγμές που ζήσαμε με τα σκυλιά σου και τα γατιά μας. Υπήρξαν όμως κι άλλες δύσκολες, πολύ δύσκολες, όπως η αρρώστια του Θέμη, λατρεμένου συντρόφου σου και μετά από χρόνια η απώλειά του.
Και μετά… πρόσφατα η δική σου δοκιμασία με τα χέρια σου, αυτά τα δυνατά χέρια που σιγά-σιγά ατονούσαν… κι η αγωνία… κι ο φόβος… αυτός ο αδυσώπητος φόβος…
Κι ύστερα… ύστερα ήρθε το χτες, όπου εσύ γενναία μου, εσύ λεβέντισσα γειτόνισσά μου, έφυγες μακριά μας… τόσο αναπάντεχα… τόσο απρόβλεπτα… από ανακοπή καρδιάς…
Στον άλλο κόσμο που πας, μακάρι το avatar σου να είναι πιο γερό και δυνατό απ’ ότι εσύ σε τούτη τη ζωή.
Αντίο αγαπημένη, θαρραλέα Μάρσα. Να είσαι ευτυχισμένη στον παράδεισο που αξίζει να πας.
Θερμά συλλυπητήρια στην μονάκριβη κόρη σου, που απομένει μόνη χωρίς τους δυο γεννήτορές της, να πορευτεί από δω και μπρος.
Συλλυπητήρια σε όλους τους στενούς συγγενείς που θρηνούν τον αναπάντεχο χαμό σου και στους πολλούς φίλους/ες που σε αγάπησαν για τον εξαιρετικό χαρακτήρα και ήθος που διέθετες.
Καλό ταξίδι. Καλό παράδεισο να έχεις.
